Survival kit
Κάθε φορά που επισκέπτομαι τους γονείς μου, η μάνα μου –την οποία διαρκώς βασανίζουν σκέψεις για τον έναν ή τον άλλο τρομερό κίνδυνο που με απειλεί τώρα που δε μένουμε στην ίδια πόλη, και που δεν μπορεί πια να φοράει τη μπέρτα της να τρέχει να με σώσει– μου φορτώνει από ένα αντικείμενο που, κατά τη γνώμη της, είναι υψίστης σημασίας για τη σωματική μου ακεραιότητα «όταν τριγυρνάω στις ερημιές με το αυτοκίνητο».Ποτέ δεν ξέρεις ποιος υπάλληλος βενζινάδικου θα σε βιάσει, ποιος πλανόδιος στα διόδια θα σου πουλήσει καφέ ή κουλούρι Θεσσαλονίκης με ναρκωτικά, ποιος σχιζοφρενής δολοφόνος θα σου κάνει οτοστόπ, ποιο λυσσασμένο σκυλί θα σου επιτεθεί για να σου δαγκώσει τον κώλο αν σταματήσεις για κατούρημα στο βουνό.
Φυσικά εκτός απ’ αυτούς τους καθημερινούς, εντελώς συνηθισμένους κινδύνους, υπάρχουν και οι άλλοι, οι αόρατοι, οι μεταφυσικοί. Άδικες κατάρες, βασκανίες, διαβόλοι και τριβόλοι περιφέρονται αδιάκοπα και περιμένουν την ευκαιρία να σου κάτσουν στο σβέρκο. Έτσι, μαζί με το σφυρί που μου έδωσε μια μέρα για να μπορώ, όπως μου είπε, να κατακεφαλιάζω οποιοδήποτε δίποδο ή τετράποδο έχει εχθρικές διαθέσεις εναντίον μου, ή για να σπάσω τα τζάμια του αυτοκινήτου αν κλειστώ μέσα (πρέπει να γίνω πιο γρήγορη απ’ τη σκιά μου για να το καταφέρω αυτό), μου ΄βαλε στο χέρι κι ένα φυλαχτό. Μου εξήγησε ότι περιείχε ένα γαρίφαλο κι ένα κομμάτι κερί από τον Επιτάφιο, που αγόρασε από τον παπά του χωριού προς πέντε ευρώ –αν σκεφτεί κανείς πόσα γαριφαλάκια έχει πάνω ο Επιτάφιος, και σε πόσα κομματάκια μπορεί να κοπεί κάθε κερί, ο παπάς πρέπει να κάνει γερή μπάζα κάθε χρόνο. Ο Αμβρόσιος μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
Με τον καιρό, λοιπόν, το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μου εμπλουτίστηκε με πράγματα απαραίτητα για την επιβίωσή μου κατά τη διάρκεια της τρίωρης διαδρομής από την Αθήνα έως τα Καλάβρυτα. Εκτός από το σφυρί και το φυλαχτό, υπάρχει μια αλυσίδα με σταυρό, ένα πλαστικό μπουκαλάκι με αγιασμό και, για να μην ξεχνάμε τις ανάγκες της σάρκας, ένα κωλόχαρτο με διακριτική, πλεχτή θήκη –ποιος είπε ότι κάτι τόσο πεζό όσο το χέσιμο δεν μπορεί να γίνει με στυλ;
Η πιο πρόσφατη προσθήκη ήταν ένα πελώριο κρητικό μαχαίρι, που η μάνα μου εμφάνισε λίγο προτού φύγω για την Αθήνα.
«Τι να το κάνω αυτό, βρε μάνα;» τη ρώτησα.
«Να το ΄χεις για ώρα ανάγκης. Μπορεί να σου επιτεθεί κάνας τρελός».
«Έχω το σφυρί».
«Ε, πάρε κι ένα μαχαίρι. Ποτέ δεν ξέρεις», είπε με νόημα.
Προτού προλάβω να σχολιάσω, μου ΄δωσε και μια μικρή τούλινη μπάλα απ’ όπου αναδινόταν μια έντονη, πολύ δυσάρεστη μυρωδιά.
«Τι ΄ν΄ αυτό πάλι;» είπα.
«Φυλαχτό».
«Τι φυλαχτό, βρε μάνα; Αφού μου ΄χεις δώσει φυλαχτό. Κι άλλο;»
«Αυτό είναι με απήγανο. Όταν φοβάσαι ότι θα συμβεί κάτι κακό, το κρατάς, λες ‘Ξορκισμένο με τον απήγανο. Στα ξύλα, στα λιθάρια, στ΄ άγρια βουνά’ τρεις φορές, φτύνεις αριστερά, μπροστά και δεξιά, κι αυτό ήταν».
«Μάνα, έχεις τρελαθεί εντελώς; Δεν το βάζω αυτό το πράμα στο αμάξι. Άσε που δεν πιστεύω αυτές τις πιπ… αυτές τις αηδίες, αλλά ζέχνει κιόλας!»
«Όλα τα ξέρεις εσύ! Μην ακούσεις ποτέ κάναν άνθρωπο», είπε φουρκισμένη. «Καλά, πάρε μόνο το μαχαίρι», συμβιβάστηκε τελικά.
«Αν με σταματήσει στην εθνική κάνα περιπολικό και το βρουν στο αμάξι, θα με μπαγλαρώσουν».
«Γιατιιί θα σε μπαγλαρώσουν;» ρώτησε σαν να μην πίστευε στ’ αφτιά της.
«Γιατί δεν επιτρέπεται να κουβαλάς μεγάλα μαχαίρια χωρίς θήκη, θεωρείται οπλοφορία».
Αυτό την ανησύχησε, αλλά όχι για πολύ. Τα μάτια της φωτίστηκαν και κούνησε ικανοποιημένη το κεφάλι της. Κατάλαβα ότι είχε βρει τη λύση. Πήγε στην κουζίνα κι επέστρεψε με μια πλαστική σακούλα.
«Τι να την κάνω αυτή, βρε μάνα;» τη ρώτησα καθώς μου την έδινε.
«Θα βάλεις μέσα το μαχαίρι, κι αν το βρούνε θα πεις ότι το ΄χεις για να μαζεύεις χόρτα».
Κοίταξα την επιγραφή του φονικού εργαλείου: Το κρητικό μαχαίρι μου έχει μεγάλη χάρη, σε κάθε δύσκολη στιγμή με βγάζει παλικάρι. Με φαντάστηκα να προσπαθώ να πείσω έναν καυλωμένο δικαστή Ντρεντ, σαν εκείνον που, σ’ ένα από τα ταξίδια μου στα Καλάβρυτα πέρυσι, μου ΄κοψε κλήση επειδή «έτρεχα» με 70 χιλιόμετρα σε κατοικημένη –από ασβούς και νυφίτσες– περιοχή, ότι χρειάζομαι μια εικοσάποντη καλοακονισμένη λεπίδα για να μαζεύω ζοχούς, ραδίκια και καυκαλήθρες.
«Μάνα, το ξανασκέφτηκα», είπα. «Θα πάρω και το τούλι με τον απήγανο μαζί».
Ποτέ δεν ξέρεις.
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Τετάρτη, Νοεμβρίου 23, 2005 και ώρα 1:00 π.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
1:56 π.μ.Χρόνια και ζαμάνια βρε Κουρούνα μου! Αχ τώρα που επέστρεψες στην ενεργή δράση ελπίζουμε να μην ξανακάνεις τόσο μεγάλα διαλείμματα!
Εγώ πάντως, επειδή είμαι γυναίκα ποθητή και τραβάω πάνω μου όλα τα κακοποιά στοιχεία, έχω πάντοτε μαζί μου, στη ζώνη μου καλά κρυμμένο ένα ατσάλινο ροζ καθρεφτάκι για να είμαι πάντα έτοιμη για νέες γνωριμίες!
Η μεγάλη σου fan,
Γουρούνα
Υ.Γ. Είδες τι διαφορά μπορεί να κάνει ένας φθόγγος;!
2:59 π.μ.
Όπως μου εξήγησε ο από πάππου - προς - πάππο κατασκευαστής της μάχ(σι)αιρας που αγόρασα πριν κάποια χρόνια απ' τα Χανιά, καλό είναι να έχεις πρόχειρο ένα καλό μαχαίρι στο σπίτι, κι ας είν' αχρείαστο. Τώρα για το αμάξι, πρωτότυπο μου φαίνεται' αλλά όπως λέει η μητέρα σου, ποτέ δεν ξέρεις. Για σπάσιμο τζαμιών securit υπάρχουν ειδικά σφυράκια που κάνουν τη δουλειά χωρίς να είναι βαριά ή ογκώδη.
ΥΓ: Οι ασημένιες σφαίρες που είναι; Όταν τριγυρνάς στις (βουκολικές) ερημιές με το αυτοκίνητο, πιό πιθανό είναι να συναντήσεις λυκάνθρωπο παρά βαμπίρι :-p
10:16 π.μ.
Λειπει φωτογραφια της πλεχτης θηκης.
1:04 μ.μ.
Quelle surprise!
ki oti etoimazomoun na kseperasw tin ntropi mou kai na afisw minima rwtwntas pou eisai....
na eisai kala
1:06 μ.μ.
"Μαχαιρι κρητικο κρατω που δεν
σηκονη αστια προσεξε μαννας
γενημα μην δωσης την αιτια"
Εμένα αυτά γράφει, ακριβώς, το μαχαίρι μου.
Είχα απογοητευθεί. Νόμιζα πως σιγά σιγά μας παρατάς. Λοιπόν απ' αυτό το βήμα σου στέλνω το πιο χιτ μήνυμα της Σαλονίκης: "Με λείπεις"
2:26 μ.μ.
Γουρούνα, xilaren, 0 comments, έχει πέσει πολλή δουλειά, γι΄αυτό χάνομαι. Παρακολουθεί μονίμως και ο εργοδότης, δεν μπορώ να κρυφτώ η κακομοίρα.
Όνειρε, μη λες τέτοια, μπορεί να διαβάσει η μαμά το μπλογκ και να της μπουν ιδέες.
Αβάντι, τελικά είμαστε πολύ αιμοσταγείς τύποι. Έχουμε όλοι από ένα μαχαιράκι. Πρέπει να παραδεχτούμε όμως ότι του 0 comments έχει την πιο απειλητική μαντινάδα.
Κύριε Φώλιο, η επιθυμία σας διαταγή μου. Οι φωτογραφίες που έβαλα μπορεί να μην καταφέρνουν ν' αποδώσουν όπως θα έπρεπε την τελειότητα της πλεχτής θήκης, αλλά θα πάρετε μια ιδέα. Παραγγελίαι δεκταί.
5:49 μ.μ.
Σφυρί, μαχαίρι, αγιασμός, κωλόχαρτο.
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως η διαδρομή προς/από τα Καλάβρυτα έχει τη μαγεία των καρπαθίων.
Αγιασμός για να τρομάξεις το Δράκουλα, σφυρί και μαχαίρι (αν και ένα παλούκι θα ήταν πιο σικ) για να τον καρφώσεις.
Και το κωλόχαρτο χρήσιμο είναι. Πριν κάνεις τον Βαν Χέλσινγκ (ή και μετά) μπορεί να έχεις γίνει Βαν Χέσει(νγκ) από την τρομάρα σου.
Πάντως καλού-κακού αγαπητή Κουρούνα και επειδή οι καιροί είναι χαλεποί, κουβάλα και ένα σιδερολοστό μη στην πέσουν κομμουνιστές και ένα κονσερβοκούτι για τους χρυσαυγίτες.
Στην περίπτωση που στην πέσει το Άλιεν, τι να κάνουμε; Πες του καλή όρεξη!
12:39 π.μ.
Το κείμενο είναι απλά όλα τα λεφτά. Και πίστευα ότι η δικιά μου είναι παρανοϊκή, αλλά όταν διάβασα για τον απήγανο.... λύθηκα!!
Welcome back, αγαπημένο πτηνό!
1:06 π.μ.
Εγώ θα πρότεινα να συμπλήρωσετε τη συλλογή επιβίωσης με ένα σκιάχτρο στη σχάρα του αυτοκινήτου σας.
Η μητέρα σας δικαίως πασχίζει να σας προφυλάξει από τους επί γης κινδύνους. Όμως, φευ, παραγνωρίζει την πιθανότητα να δεχθείτε επίθεση από αέρος. Ίσως από κάποιο σμήνος δαιμονισμένων κοράκων. Ένα σκιάχτρο θα μειώσει λίγο τις επιδόσεις του οχήματος σας. Αλλά θα σας καταστήσει απρόσβλητη.
Επιπλέον το όλο θέαμα θα προκαλεί τέτοιος δέος στους γραφικούς μπασκίνες ώστε θα γλυτώσετε και τις κλήσεις.
Και μην ειρωνευεστε τον παπά του χωριού σας. Πέραν του ότι πιθανότατα είναι αυτός που βάφτισε τον άσπονδο φίλο σας καλαβρυτινό Μέλβιλ, το κερί είναι το μόνο που έχει ρεαλιστική πιθανότητα να σας φανεί χρήσιμο.
Κάποια στιγμή θα το πουλήσετε το ρημάδι το κουρουνομομπίλ. Θα του τραβήξτε ένα γυάλισμα με το κερί, σαν καινούριο θα το κάνετε.
Εννοείται ότι το σκιάχτρο θα το πουλήσετε χωριστά. Μην σας πιάσουν και κορόιδο.
1:41 π.μ.
Η πλεχτή θήκη για το κωλόχαρτο είναι όλα τα λεφτά!
12:16 π.μ.
προσκυνάω τη μαμά σου.ούτε η δικιά μου, κατά καιρούς παρανοϊκή, δεν κάνει τέτοια!!άπαιχτη..
γουέλκαμ μπάκ!
12:54 μ.μ.
Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο!!!! Τι να πω Κουρούνα μου, ένα πελώριο ευχαριστώ για το καινούριο μου συκώτι! Το κείμενο θα σταλεί και στη μάνα μου, αν και με φοβίζει η προοπτική να ξεπατικώσει τις ιδέες της δικής σου!
Να είσαι καλά,
Μάρθα
1:02 π.μ.
Koyroyna, για ρώτα την μάνα σου, που μπορώ να βρω ένα τέτοιο για τα δικά μου κολόχαρτα..
Αβαντι! Δεν είναι δυνατόν! και το δικό μου το μαχαίρι τα ίδια λέει, κοίτα που μας ενώνουν κοινά πράγματα και δεν το ξέραμε (!?!)
10:07 μ.μ.
Kalispera Kourouna!
Eimai kainourgia stin koinotita twn ellhvwn blogger (an kai ektos ellados..nai mia akomi ekpaideutikh metanasths!) kai ofeilo na omologiso pos keimena san kai auto dikaionoun apolita tin idiaiterotita ths koinonotitas peri ou o logos: eleutheria se mia kathimerini, viomatikh ekfrasi pera apo formalismous kai..sidagologia!
PS.1 gelasa me tin kardia mou me tis photografies ths thikhs.. koloxartou :)))))
PS.2 Zito signomi gia ta aparadekta Greeklish alla sto termatiko apo to grafo den exei rithmismeni ellhiniki gramatoseira-iposxomai to epomeno sxolio na einai opos prepei
2:44 μ.μ.
ΑΣΤΟΔΙΑΛΟ ΠΑΛΙ ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΒΡΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑςΜΙΚΡΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΛΙΝΤΖΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΑΥΓΑΝΙΣΤΑΝΟΙ ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΩΛΟΧΑΡΤΑ
2:55 μ.μ.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΕΞΥΠΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΞΕΡΑΣΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΦΤΗΝΙΑΡΙΚΟ ΛΑΙΚΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΛΑΒΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΡΕ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΑ ΧΑΨΑΜΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ
3:16 μ.μ.
ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΦΤΗΝΙΑΡΙΚΟΣ ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΩΛΟΧΑΡΤΑ ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΣΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙ ΙΣΟΠΑΙΔΩΜΕΝΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΣΚΟΛ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ
11:36 π.μ.
ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΧΕΣΕΙς ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΛΛΑΒΕΙΣ ΑΣΧΟΛΕΙΣΟΥ ΜΕ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΑΦΟΥ ΣΕ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝΕ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΙΓΑ ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΠΟΛΥ......
8:36 μ.μ.
Ανώνυμε, μη βλέπεις αυτά που γράφω εδώ. Στην καθημερινή ζωή μου ζώνομαι φυσεκλίκια και ανατινάζομαι έξω από τη Βουλή κάθε απόγευμα Τετάρτης.
12:56 μ.μ.
Φαντάσου να επικρατήσουν οι Ταλιμπάν του Ανονυμου και θέλουμε και πλεχτά τσαντόρ!!
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο