Η δεσμώτις κι ο εκδότης
Το δωμάτιο ήταν απίστευτα μικρό, παγωμένο, και μου προκαλούσε αίσθηση ασφυξίας. Δεν ωφελούσε πια να προσπαθώ να κοιμηθώ. Ήταν αδύνατον. Σηκώθηκα, πιασμένη και μουδιασμένη, απ΄ το μοναδικό έπιπλο –ο Θεός να το κάνει–, μια σαρακοφαγωμένη ξύλινη παλέτα γεμάτη ακίδες, στρωμένη με άχυρα. Τουλάχιστον οι ψύλλοι κοιμούνται στα ζεστά, σκέφτηκα κυνικά κι έξυσα το σημαδεμένο απ’ τα τσιμπήματα κορμί μου. Η φαγούρα δεν υποχώρησε, κι έτσι άρχισα να τρίβομαι μανιασμένα, σαν ψωριάρικο γίδι, πάνω στους πρασινισμένους και γλιτσιασμένους από την υγρασία πέτρινους τοίχους. Αναπόλησα μελαγχολικά το ζεστό κρεβατάκι μου στο σπίτι μου και αναστέναξα.
Αχ, Γιαννούλα μου! σκέφτηκα. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κώλους. Τι τα ήθελες τα μεγαλεία; Δε σου φτάνανε τα Άρλεκιν; Να τ’ αποτελέσματα τώρα…
Τα μάτια μου βούρκωσαν, αλλά αρνήθηκα να βάλω τα κλάματα. Για όλο αυτό το μπλέξιμο έφταιγε μόνο το ξερό μου το κεφάλι. Δεν είχε νόημα να λυπάμαι τον εαυτό μου –έπρεπε να βρω έναν τρόπο να την κοπανήσω.
Κοίταξα ολόγυρα μήπως ανακαλύψω κάτι που μπορεί να βοηθούσε και ίσως είχε διαφύγει της προσοχής μου στη διάρκεια των ημερών που βρισκόμουν εκεί μέσα. Δίπλα στο αυτοσχέδιο κρεβάτι υπήρχε ένα πλαστικό μπιτόνι με νερό ζεστό σαν κάτουρο. Από κει έπινα με φειδώ, γιατί δεν ήξερα αν και πότε θα ξανάβγαινα απ’ αυτή τη φυλακή. Σε μια γωνιά στεκόταν ένας βρομερός χαλύβδινος κουβάς για τις σωματικές ανάγκες μου. Αν και η ουροδόχος κύστη μου κόντευε να εκραγεί, δεν τολμούσα να τον ξαναπλησιάσω. Τον είχα χρησιμοποιήσει αρκετές φορές κατά την αθέλητη διαμονή μου σ’ αυτό το άθλιο μέρος, αλλά κανείς δεν είχε έρθει να τον αδειάσει. Το περιεχόμενό του, και τα κόκαλα που είχαν μαζευτεί στο πάτωμα από τα κακοψημένα κομμάτια άγνωστης προέλευσης κρέατος –μάλλον από γάιδαρο αν έκρινα από τα πελώρια παΐδια, αλλά προτίμησα να μην το πολυσκεφτώ αυτό– που μου πετούσε κάθε τόσο ο απαγωγέας μου από τη σχισμή στη μέση της χοντρής, μεταλλικής πόρτας, είχαν προσελκύσει χοντρές, αηδιαστικές πρασινωπές μύγες, που πετούσαν νωθρά μέσα στο δωμάτιο, βουίζοντας.
Πήγα και στάθηκα μπροστά στο στενό, χωρίς τζάμι, παράθυρο, και προσπάθησα να ρουφήξω λίγο καθαρό αέρα. Έριξα μια ματιά έξω και μου ήρθε σκοτοδίνη. Πήρα βαθιές ανάσες και ξανακοίταξα διστακτικά. Το κενό έχασκε και κατέληγε, πολλά μέτρα παρακάτω, σε μια πλατιά τάφρο. Από τους ξασπρισμένους, απαλλαγμένους από το παραμικρό ίχνος σάρκας, σκελετούς διαφόρων ζώων που αχνόφεγγαν στα ακίνητα μαυριδερά νερά, κατάλαβα ότι εκεί μέσα καραδοκούσε κάποια φρίκη με βράγχια. Προσπάθησα να μη φέρω στο μυαλό μου τα έργα τρόμου με ανθρωποφάγα πλάσματα που είχα δει. Ειδικά την ταινία Ιπτάμενα Πιράνχας. Σ’ αυτήν, τα κακομούτσουνα βρομόψαρα είχαν φάει πυρηνικά απόβλητα, ή κάτι τέτοιο, τους είχαν φυτρώσει φτερά και… Όχι, όχι, έπρεπε να απωθήσω αυτές τις σκέψεις! Έπρεπε να χρησιμοποιήσω το μυαλό μου για να δραπετεύσω.
Πέρα από την τάφρο, και μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, απλωνόταν ένα πυκνό δάσος. Στο μακρινό ορίζοντα υψώνονταν πελώρια, γαλαζωπά βουνά.
Πού στο διάβολο με έφερε το κάθαρμα; αναρωτήθηκα. Πού υπάρχουν κάστρα στην Ελλάδα;
Όμως και αγεωγράφητη είμαι, και ανιστόρητη. Όσο κι αν έσπασα το κεφάλι μου δεν κατάφερα να καταλάβω πού βρισκόμουν. Ακόμα κι αν κατάφερνα να βγω από κει μέσα, το πιθανότερο ήταν πως θα χανόμουν στο δάσος και δεν θα βρίσκανε ποτέ ούτε τα κοκαλάκια μου.
Είχα αρχίσει να απελπίζομαι όταν, ξαφνικά, ακούστηκε ένα δυνατό βουητό και το πάτωμα άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια μου. Σεισμός! σκέφτηκα πανικόβλητη. Η μαύρη μου η τύχη σ’ όλο της μεγαλείο. Όχι μόνο ήμουν αιχμάλωτη ενός μισότρελου εργοδότη, περικυκλωμένη από μεταλλαγμένα πιράνχας κι ένα αδιαπέραστο δάσος γεμάτο κάθε λογής πεινασμένα κτήνη, θα μου ΄πεφτε και το κάστρο στο κεφάλι (άσε που με είχαν κάνει κόσκινο οι ψύλλοι).
Πάνω που έκανα να σταυροκοπηθώ και να ζητήσω άφεση αμαρτιών –όταν ζυγώνει το τέλος όλοι θυμούνται το Θεό – το ταβάνι άνοιξε στα δύο, χρυσαφένιο φως έλουσε το δωμάτιο, άκουσα τον Elton John να τραγουδάει το «Someone saved my life tonight, sugar bear» και είδα έναν μακρυμάλλη με μουστάκα να προσγειώνεται μπροστά μου από τους ουρανούς. Φορούσε περικεφαλαία σαν του Κολοκοτρώνη, χρυσό, περίτεχνα σκαλισμένο θώρακα, λευκή φουστανέλα και κατακόκκινα τσαρούχια με φούντες. Στο αριστερό χέρι κρατούσε ασπίδα, στο δεξί πύρινη ρομφαία. Φαινόταν γνωστός. Τον κοίταξα καλά καλά.
«Βρε Μανώλη, εσύ είσαι;» ρώτησα αποσβολωμένη.
«Εμ, ποιος ήθελες να είναι; Ο από μηχανής θεός; Μπουχαχαχαχά!»
«Τι γυρεύεις εδώ;»
«Ήρθα να σε σώσω…» απάντησε ο Μανώλης.
«Καλά, πώς ήξερες ότι κινδυνεύω;»
«Όλα τα ξέρω εγώ! Πού είναι αυτό το κάθαρμα να του δείξω πόσα απίδια βάζει ο σάκος;»
«Ξέρεις και τον εργοδότη μου;» απόρησα.
«Ποιον εργοδότη; Τον εκδότη, θες να πεις».
«Τον εργοδότη, θέλω να πω. Εκείνος μ’ έχει κλείσει εδώ μέσα για να τελειώσω το βιβλίο».
«Ποιο βιβλίο; Δεν εκδόθηκε αυτό; Γράφεις κι άλλο;»
«Ε;» Δεν κατάλαβα Χριστό, αλλά προτού προλάβω ν’ ανοίξω το στόμα μου, ο Μανώλης συνέχισε.
«Ο Μαραθιάς σε τύλιξε για τα καλά λοιπόν. Δε φτάνει που σε περιφέρει στο εκδοτικό τσίρκο σαν την ασώματο κεφαλή, σε δέσμευσε να γράψεις κι άλλο βιβλίο. Γι’ αυτό δεν ανανεώνεις πια την Κουρούνα, ε; Το είχα καταλάβει εγώ!»
«Τι είν’ αυτά που λες, ρε Μανώλη; Ποιος Μαραθιάς; Σου λέω, ο εργοδότης με κλείδωσε εδώ μέσα. Για να τελειώσω τη μετάφραση που περιμένει από το Δεκέμβρη, πήγε Μάιος κι ακόμα να την πάρει…»
«Ρε, σε ποιον τα πουλάς αυτά; Ξέρεις εσύ γιατί εξαφανίστηκες και δεν ξέρω εγώ;»
«Μα…»
«Σκασμός, χαϊβάνι! Που κάθησες και σε φίμωσε ο Αγριο-Μαραθιάς!»
«Σου λέω πως…»
«Ουρτ! Ξεπουπουλιασμένη Κουρούνα, πουλημένη στο εκδοτικό κατεστημένο! Είπα να σε γλιτώσω, μα άλλαξα γνώμη. Μέχρι να βάλεις μυαλό θα σε αφήσω εδώ, να σκεφτείς τα κρίματά σου. Μπουχαχαχαχά!»
Μ’ αυτά τα λόγια και δίνοντας έναν πήδο, ο Μανώλης αναλήφθηκε στους ουρανούς κι εξαφανίστηκε το ίδιο θεαματικά όπως είχε εμφανιστεί. Μόνο που τώρα ακουγόταν το «Sold your soul for fame» από τους Wanderers...
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Παρασκευή, Απριλίου 28, 2006 και ώρα 2:16 μ.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
4:29 μ.μ.αχ, άντε καλά ξεμπερδέματα με τη μετάφραση μικρή μου γιατί σε έχουμε χάσει!
ελπίζω να μην "τα έχεις φτύσει" μέχρι τότε!
4:35 μ.μ.
Αχχαχαχαχαχα, αψογο!!!
Καλως την και παλι :-)))
4:47 μ.μ.
Καλή... λευτεριά!
Tero (y' know! :Op)
4:52 μ.μ.
Κουρούνα είσαι δαιμονία!
Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να φυλακίσει το μυαλό σου...
4:57 μ.μ.
Άμα μεγαλώσει η γραμματοσειρά σου, θα΄ρθω να το ξαναδιαβάσω!
Ψείρες στο monitor δεν διαβάζω μανδάμ!
Αν είναι να σε τσιγκλάω που-και-πού για να γράψεις μιά κουβέντα, να μου το πείς να σου πετάω μολότωφ κάτω από το μπαλκόνι σου τα βράδια!
Εννιά μήνες σε ξέρω μικρή!
Σε γέννησα!
Κάποτες ήσουν στο χωριό, κι έτρεχες στα internet-cafe, να βρείς να γράψεις!
Όχι σε τα μας αυτά!
Στο Νο.16 Ιστολόγιο της Wordpress!
Σε κανά νέο.....
Μπουχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Xαιρετσιμούς στον Αγριομαραθιά!
5:04 μ.μ.
Καλά, δεν γράφεις-που-δεν γράφεις!Ούτε στο πάρτυ ήρθες όμως....
(*) Κι η σπόντα για την "άσωματη κεφαλή" [μακρυά από το φωτορεπορτάζ] πήγαινε αλλού μανδάμ! Δεν είσαι η μόνη εκδιδόμενη blogger πάνω σ' αυτόν τον έρμο τον πλανήτη!
5:07 μ.μ.
Tσίμπα κι ένα linkblog τώρα!
Μπας και δυναμώσεις!
Σαν οβολματίνη:-)
5:08 μ.μ.
καλή λευτεριά κανονικά
5:29 μ.μ.
Άντε βρε παλιοκουρούνα που θα τον πετύχουμε αυτό τον εργοδότη σου και θα τον φάει το μαύρο σκότος...
Τώρα όσο για τα γραμματάκια στο μόνιτορ θα κάνουμε ότι μπορούμε να τα μεγαλώσουμε ε?
6:30 μ.μ.
Eπιτέλους! Ευτυχώς σε τσίγκλισε ο Macmanus. Τι τραβάμε και εμείς οι μεταφραστές...
6:40 μ.μ.
Ρε σείς, μέσα σε μία ώρα μεγάλωσαν τα γράμματα! Θαύμα!
10:35 μ.μ.
κουρούνα σ' αγαπάμε και θέλουμε να διαβάσουμε κι άλλο...
ωχ, σε λάθος μπλογκ ήρθα πάλι ;)
1:07 π.μ.
Δεν σούχω πει να κόψεις τα θρίλλερ γιατί σε πειράζουν; Τι σκατά μεσαιωνικό είδες τελευταία και βρεθήκαμε μ' αυτό το κείμενο στα καλά του καθουμένου; (ο κουβάς με τις μύγες πολύ με ενέπνευσε)
1:42 π.μ.
Μύρισε έρωτας
κι ανοίξανε μπουκάλια!
11:06 μ.μ.
Πολύ καλό Γιάννα...
Μου έδωσε την αφορμή να γράψω για πρώτη φορά στο δικό μου μπλογκ.
(Ναι ρε σεις, το έγραψα. μπλογκ. ΜΠΛΟΓΚ. BLOGGGGGG. Δεν γουστάρω να το μεταφράσω στα Ελληνικά.)
9:28 π.μ.
Κι εγώ σε περίμενα, σε περίμενα, σε περίμενα... Γι'αυτό δεν ήρθες λοιπόν! Σε απήγαγαν!! Τον παλιο... $%#*΅@#_!! Να ρθω να καθαρίσω;;; Αλέκα
10:40 π.μ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΡΟΥΝΑ!!!!
1:02 μ.μ.
ΕΙΣΤΕ ΟΥΛΟΙ ΛΙΜΠΕΡΟΙ. Μου την έχετε αποτρελάνει την υπάλληλο...
Όσο για σένα, σιγά μη σου στείλω την Αίγα με τα Χίλια Νεογνά. Θα 'θελες! Τον Αναστόπουλο θα σου στείλω έτσι και δεν έχεις έτοιμη τη δουλειά μέχρι την Παρασκευή:
"Ήταν γνωστό ότι θα είχαμε άγχος και πίεση. Πιστεύαμε ότι έστω και στο τελευταίο λεπτό θα γίνει το γκολ. Αλλωστε και στο πρώτο λεπτό να το κάνεις και στο τελευταίο, τους ίδιους βαθμούς παίρνεις. Μπάλα είναι. Υπήρχε άγχος και ατυχία. Δεν κερδίσαμε κάποια παιχνίδια, επειδή δεν κάναμε γκολ. Αν κάναμε γκολ, θα νικούσαμε".
Τον Άρη μου μέσα, μπουζουκσής θα γίνω να γλιτώσω από κάτι τέτοιες.
3:25 μ.μ.
"ΕΡΓΟΔότης said...
ΕΙΣΤΕ ΟΥΛΟΙ ΛΙΜΠΕΡΟΙ"
Καλέ, ο Λυμπέρης είναι ο εκδότης; Άντε και εξώφυλλο στο Status εύχομαι!
7:31 μ.μ.
Πάντα αναρωτιόμουν πώς είναι το κρέας γαϊδάρου, ευχαριστώ για την διαφώτισιν!!
Μού'λειψες...
ΥΓ. Κάτω οι αιμοδιψείς εργοδότες!!!
6:23 μ.μ.
kalo...poli kalo
6:53 μ.μ.
Mου θύμισες τη δική μου φυλακή, το Shawshank.
Μου θύμισες και το νονό μου, τον Stephen King!
Καλή λευτεριά κι από μένα.
4:45 π.μ.
Σε/από τι γλώσσα μεταφράζετε αγαπητή? Να βάλουμε κανένα χεράκι, αν είναι, για να σας απολαβάνουμε συχνότερα!
11:48 μ.μ.
Kαλά,εσύ έχεις λογοτεχνική φλέβα!
12:28 π.μ.
Κουρουνάκι είσαι πολύ καλή. Ευχαριστώ ρε κορίτσι για την συμπαράσταση.
3:39 π.μ.
Where did you find it? Interesting read »
8:17 μ.μ.
Wonderful and informative web site. I used information from that site its great. free photos of hockey Nifty com gay stories Palm pda m505 City of houston pay water bill online easing effexor withdrawal cheap calls from americ effexor is it addictive Mercedes benz salvage Keyword generic celexa ppc se Wt loss with prozac Play poker superstars Free babe strip poker games Project voyeur nude Effexor xr long term effects refinance home michigan Barcode reader for faststor Free what is effexor used for Belladonna boudoir dresses http://www.diazepam-7.info/Effexor-effets-secondaires.html
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο