<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8823282\x26blogName\x3d%CE%97+%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://kourouna.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://kourouna.blogspot.com/\x26vt\x3d-6656590165348922955', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Παλπ Φίκσιον

Image Hosted by ImageShack.us

Μια από τις πιο βαρετές αγγαρείες της Εποχής Μετά ήταν το Συγύρισμα. Όσο και αν προσπαθούσες, έφτανε η στιγμή που οι δικαιολογίες στέρευαν και δε μπορούσες παρά ν’ ανασκουμπωθείς, να πάρεις βαθιά ανάσα και να ξεκινήσεις. Βρήκα το χαρτοκούτι κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας αποστολής. Ήταν τίγκα στη σκόνη και τα άχρηστα ψιλοπράματα. Χαζά ραβασάκια, εισιτήρια από συναυλίες και κινηματογράφους, φτηνιάρικα μπιχλιμπίδια, αποκόμματα περιοδικών. Και μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της Εποχής Πριν.

Έμεινα να την κοιτάζω. Εγώ, η Αλέκα, ο Αργύρης, ο Ντίνος. Και κάποιος από Εκείνους πίσω από το φακό. Τη θυμόμουν αυτή τη μέρα. Ο Ντίνος μου είχε κοπανήσει άθελά του την πόρτα στο κεφάλι καθώς βγαίναμε από το Όχημα. Πόνος, μερικά λεπτά κλάψας, κι έπειτα τρελό παιχνίδι με την άμμο και τη θάλασσα. Χαρά και ανεμελιά. Φυσικά. Δεν ήξερα ακόμα για τον ιό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι Εκείνοι, που με αγαπούσαν και με φρόντιζαν, θα μου κολλούσαν κάτι τόσο φοβερό. Μέχρι που άρχισαν οι Αλλαγές. Το πρόσωπό μου μεταλλάχθηκε, τα κόκαλά μου επιμηκύνθηκαν, τρίχες φύτρωσαν σε όλα τα λάθος σημεία, στο στήθος μου εμφανίστηκαν δύο απαίσια εξογκώματα που ολοένα μεγάλωναν, ενώ κάθε τόσο αιμορραγούσα. Κι ένα πρωί ξύπνησα και ήμουν μία από Εκείνους. Τις Αλλαγές ακολούθησαν οι Υποχρεώσεις, τα Καθήκοντα, τα Πρέπει. Όλα απόρροιες του ιού που τώρα πια ήξερα ότι λεγόταν Χρόνος και ήταν αόρατος. Κάθε τόσο έβγαιναν διάφορα αντίδοτα, όμως ήταν όλα προσωρινά, άχρηστα. Και το χειρότερο; Ο Χρόνος ήθελε γύρω στα ογδόντα χρόνια μέχρι να σε ξεπαστρέψει. Πέταξα τη φωτογραφία μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια. Ποιος θέλει να θυμάται το ωραίο παρελθόν του ενώ πεθαίνει από αργό θάνατο;

5:06 μ.μ.
Blogger Ιφιμέδεια είπε και ελάλησε...

Μμμμ, μάλλον έχεις δίκιο σε πολλά, αλλά πάλι σκέφτομαι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορεί να ξεπαστρέψει ο Χρόνος -τουλάχιστον όχι εύκολα. Όπως π.χ. αυτή η σπουδαία φωτογραφία. Μην την ξεπαστρεύεις εσύ λοιπόν.    



5:10 μ.μ.
Anonymous Ανώνυμος είπε και ελάλησε...

Αντε να κολλήσουμε, να τελειώνουμε επιτέλους.
Και γιατί να 'ναι ο θάνατος χειρότερος από τη ζωή; Σκέψου τον Παράδεισο, τα πιλάφια τα ουρί την αιώνια ζωή (και κότα).    



6:23 μ.μ.
Blogger Mantalena Parianos είπε και ελάλησε...

Δεν "σχολιάζω το υπέροχο τούτο κείμενο" γιατί είναι απλώς υπέροχο...
Γιάννα (μας) έλειψες.    



8:25 μ.μ.
Anonymous Ανώνυμος είπε και ελάλησε...

Exete dikio.
Toulaxiston to martyrio den diarkei poly. 80 xronakia pernane efkola. Kouragio!

Kalos epistrepsate stin folia (sas)!!

Idom    



10:42 μ.μ.
Blogger efpalinos είπε και ελάλησε...

μαρέσει    



11:54 μ.μ.
Anonymous Ανώνυμος είπε και ελάλησε...

epikoinonise...rico's    



12:08 π.μ.
Blogger vatraxokoritso είπε και ελάλησε...

υπεροχο κειμενο κυρα κουρουνα !!
τα σχολια περιττα    



10:27 π.μ.
Blogger dystropoppygus είπε και ελάλησε...

Μας υποχρέωσες!

Μάλλον, για ανεξήγητους λόγους, το φαγητό δεν ήταν καλό. Εκτός κι αν ξεχάσατε κανένα κρεμμύδι στο σπίτι και το βρήκατε γεμάτο κατσαρίδες. Εν πάσει, κερνάω εκείνες τις μακαρονάδες που δεν αξιωθήκαμε, μόλις με το καλό επιστρέψει και η μαγείρισα.

Καλή ανάσταση.    



12:02 μ.μ.
Blogger Η Κουρούνα είπε και ελάλησε...

Ιφιμέδεια, είναι φίκσιον, δεν την ξεπάστρεψα τελικά. :-)

Συκοφάντη, τι να τα κάνω εγώ τα ουρί, παιδάκι μου;

Μανταλένα, φιλάκι.

Idom, καλώς σε βρήκα.

Ιονκ, το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, έτσι;

Rico, στείλε e-mail στο kourouna @ gmail.com .Έχασα το κινητό και όλα τα τηλέφωνα μαζί (και όπως ξέρεις, απέξω δεν θυμάμαι ούτε το δικό μου).

Βατραχοκόριτσο, θενξ!

Πάνο, είμαι φιλόσοφος, τέρμα.

Δύστροπε, ζεις; Ζεις!    



10:26 μ.μ.
Blogger Loucretia είπε και ελάλησε...

Αναρωτιεμαι, αν η κορη μου διαβαζε αυτο το κειμενο, θα ταραζοταν τοσο οσο εγω;    



1:23 π.μ.
Blogger 0comments είπε και ελάλησε...

Ποιος θέλει να θυμάται το ωραίο παρελθόν του ενώ πεθαίνει από αργό θάνατο;

Τι είπες πάλι βρε;
Μουτς!    



7:18 π.μ.
Blogger Χαρτοπόντικας είπε και ελάλησε...

Ποιος θέλει να θυμάται τον αργό θάνατο ενώ πεθαίνει από το ωραίο παρελθόν του;    



2:04 π.μ.
Blogger Кроткая είπε και ελάλησε...

εγω, εγω θελω να θυμαμαι...
πολυ ομορφο, αν και πικρουτσικο    



4:48 μ.μ.
Blogger x-taramas είπε και ελάλησε...

Τρίχες! Δεν υπάρχει Χρόνος ούτε βέβαια, Θάνατος.    



8:11 π.μ.
Blogger alximist είπε και ελάλησε...

Apo thn alli pali, ta taxidia se prohgoymenes zwes einai exairetika...ta synhstw xwris endoiasmoys...
Moy thymhses enan idiano poy den afhne na toy paroyn fwtografia giati oi fwtografies toy ekleban ta xronia toy, kai etsi einai, ena komati mias stigmhs poy soy ypenthimizei oti kati pethane apo ton palio soy eayto...    



4:54 μ.μ.
Blogger Niemandsrose είπε και ελάλησε...

όμως ο χρόνος μ'όλα του τα δόκανα και μ'όλο του το μένος, κάποια σώψυχα δε μπορεί να τα ξεπαστρέψει. αυτός "ο γλύπτης των ανθρώπων παράφορος".    



» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο