I see dead people
Εδώ και καιρό, λόγω διάθεσης (είναι και η ρημάδα τάση στην καταθλιψάρα, που λέει και η Niemandsrose), παρελαύνουν στα όνειρά μου όλοι οι πεθαμένοι φίλοι και αγαπημένοι συγγενείς. Τις τελευταίες μέρες, αφού είδαν κι αποείδαν ότι με τα όνειρα δεν πετυχαίνουν τίποτα, άρχισαν να κόβουν βόλτες στο κεφάλι μου ενώ είμαι ξύπνια.
Κάθομαι να φάω, να΄ σου η Ντίνα σε μια από τις κοπάνες που κάναμε στο γυμνάσιο - "Κάνα φράγκο έχεις, ρε;"
Ξαπλώνω στον καναπέ να δω τηλεόραση, να ΄σου ο Σταμάτης χαμογελαστός μέσα στο περίπτερό του - "Γεια σου, κούκλα!"
Στρώνομαι να δουλέψω, να ΄σου ο Σάκης με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, μες στη βροχή, έξω από τη Γυμναστική Ακαδημία - "Φεύγα! Θα γίνεις μούσκεμα!"
Πριν από κάποιες ώρες λοιπόν, να ΄σου ο παππούς μου. Στα ενενηνταφεύγα -από τα ενενήντα και μετά παύουμε να μετράμε στην οικογένειά μας-, ξαπλωμένος στον καναπέ του σαλονιού. Εκείνη τη μέρα, τον άκουσα κάποια στιγμή να μονολογεί, "Αχ... Γιατί δε με κόβει ο Θεός να ησυχάσω;". Μαύρισε η καρδιά μου και σηκώθηκα να τον παρηγορήσω.
"Τι είναι, παππού;" του είπα, "Γιατί στενοχωριέσαι;".
"Α, εδώ είσαι, Γιάννα μου;" ρώτησε. "Ρίξε μου μια κουβερτούλα γιατί κρυώνω, μην πλευριτώσω", μου είπε.
Ίσως αυτή η τελευταία εμφάνιση να ήταν μια προσπάθεια του μυαλού μου να μου πει ότι, παρά τις αντιξοότητες, η ζωή είναι γλυκιά (ή αυτό, ή απλώς είμαι ηλίθια).
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Τετάρτη, Ιουλίου 11, 2007 και ώρα 2:10 μ.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
4:19 μ.μ.Χθες βράδυ μου έριξε και μένα μια μαχαιριά ο Κώστας Πάσσαρης από τις φυλακές της Κραϊόβα στη Ρουμανία.
Είπε πως ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο, αλλά το να ζεις μια ζωή που δεν την έχεις επιλέξει.
Χθες, βρήκα τυχαία τη συνέντευξή του. Τρεις φορές την είδα. Ακόμα δεν είμαι καλά....
Και να φανταστείς, μόνο σελήνη και ωροσκόπο έχω στον αιγόκερω. ;)
4:39 μ.μ.
Παλιοκαμένη...
8:51 μ.μ.
Αχχχ
τι να πω εγω οταν αγχωνομαι μαλλον, βλεπω στον υπνο μου τον αγαπημενο μου φιλο που δεν ζει πια...
(τι βλεπω η πατριδα στην φωτο?ευγε Κουρουνιτσα)
φιλακια
9:37 μ.μ.
όλοι μας βλέπουμε κατά καιρούς αγαπημένα (ή όχι) πρόσωπα που δε ζουν πιά, το θέμα είναι να υπάρχει κι ένα ουράνιο τόξο που θα μας κάνει να ελπίζουμε απ' αυτή τη συνάντηση
10:23 μ.μ.
...θυμήθηκα και εγώ τον παππού μου. Μου έλεγε ο πατέρας μου να πάω το απόγευμα να τον βοηθήσω στο μαγαζί. Εγώ ήθελα να παίξω. Ενίοτε Φώναζα, γκρίνιαζα, χτυπιόμουν, τσακωνόμασταν αλλά τελικά πήγαινα. Μου έλεγε ο παππούς μου "έτσι όπως το κάνεις εσύ είναι σαν να φτιάχνεις μια ωραία πίτα.." ('Ηπειρος γαρ..) "...και στο τέλος να κάνεις μια κουράδα μες τη μέση".
Έτσι και εσύ, μόνο που την έκανες στην άκρη. Τί το ήθελες το τελείωμα "(ή αυτό, ή απλώς είμαι ηλίθια)."? Αστο το κειμενάκι, μια χαρά ήτανε. Αστο να στο πούν οι άλλοι αυτό.
11:11 π.μ.
Η μνήμη πεθαίνει αυτούς που θέλει να ξεχάσει και κρατάει ζωντανούς αυτούς που αγαπάει.
11:43 π.μ.
Πολύ γλυκό κείμενο, γλυκειά και η ζωή, η ρημάδα.
Xτύπησε φλέβα.
2:37 μ.μ.
Ωχ..
Άμα σκάσει μύτη και ο Μπρους Γουίλις και θέλει να σε ψυχαναλύσει, τότε να αρχίσεις να ανησυχείς.
3:38 μ.μ.
Axxxxxxx......
12:19 π.μ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
12:52 μ.μ.
Η ζωή είναι γλυκόπικρη. Θα σε γλυκάνει ένα παιχνίδι;
4:17 μ.μ.
Κουρούνα, τρέχα επειγόντως στα ημέιλ σου...
Ανώνυμη β'
9:39 μ.μ.
εγώ πάλι βλέπω νεκρούς προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Βέβαια δεν ξέρω καν τα ονόματα τους όλα. και τότε πως έχουν το θράσος να εμφανίζονται στον ύπνο μου; μήπως θέλουν να μου δώσουν κάποιο μήνυμα; σώσε την Αμερική από τον Μπους ή κάτι τέτοιο; Χμ, τι να πω.
10:27 μ.μ.
Πολυγραφοτάτη και αξιαναγνωστάτη μας Κουρούνα ,τι νταούνιασμα είναι αυτό;
Τον θυρεοειδή σας ,τον κοιτάξατε τελευταία;
4:43 μ.μ.
Ολοι μας έχουμε τα φαντασματα που μας αξίζουν...
Με τους ανθρώπους, δεν τα πάω και τόσο καλά όσο με τις γάτες.
Οταν ψοφίσει κάποια απο αυτές που φροντίζω, επιμένει να εμφανίζεται στην άκρη του ματιού μου κάθε φορά που θα μπώ σπίτι, ενω η σκία της θα τρέξει να μου ζητήσει φαί.
9:41 μ.μ.
Ο αισιοδοξος ενδιαφερεται για τη ζωη. Ο απαισιοδοξος για το νοημα της.
11:13 μ.μ.
"Ο απαισιόδοξος είναι ο συνειδητοποιημένος αισιόδοξος."
[αγνώστου πατρός- από μία συνέντευξη της Ζ.Ζατέλη].
11:44 π.μ.
Πολύ μαυρίλα έπεσε...
12:55 μ.μ.
Α, μη δίνεις σημασία. Δε φταίει η καταθλιψάρα. Και γω εκεί που διακοπιζόμουν μες την τρελλή χαρά, τσουπ! να το όνειρο με την ξαδέρφη μου τη νεκρή εδώ και δυό χρόνια. Έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω από που κι ως που. Ποτέ δεν την είχα δει και, τουλάχιστον προσφάτως, ουτε καν την είχα σκεφθεί. Τελικά κατέληξα ότι φταίει το νερό κι έπαψα να αγχώνομαι ... όχι θα κάτσω να σκάσω!
Υ.Γ.: Το να δεις το μακαρίτη και την επόμενη να έχεις να πετάξεις .. ένα σου λέω. Με ξέρεις! Γάμα τα!
9:23 μ.μ.
Σιγά μη δεν ήσουνα ανθρώπινη. Σιγά μην ήσουνα από ορείχαλκο, όπως ήθελες να πιστέψουμε. Όμως να τώρα είσαι υπέροχη. Να είσαι καλά!!
2:30 π.μ.
Νομίζω ότι μια βδομάδα μετά την ανάρτηση του παρόντος ποστ, στις 2 το πρωί, είναι η κατάλληλη στιγμή ν΄ απαντήσω στους σχολιαστές μου.
Niemandsrose, χτύπα κι άλλο, χτύπα κι άλλο, χτύπα κι άλλο!
Porn0star, κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω.
Λολίτα, το κακό είναι πως στην ηλικία μου χρειάζεται μηχάνημα με νούμερα προτεραιότητας για να πάρουν σειρά στα όνειρά μου οι πεθαμένοι.
Blueprints, για να καταλάβεις τι τύπος είμαι -ή έστω τι διάθεση έχω αυτό τον καιρό-, προσπαθώ να σκεφτώ το ουράνιο τόξο και μου ΄ρχεται στο μυαλό η Νιγηριανή της πολυκατοικίας σου.
Θεσπρωτέ, τι να γίνει; Αυτές τις σκέψεις κάνω, αυτές γράφω. Να τις περνάω ένα χέρι βερνίκι πρώτα;
Αθεόφοβε, η δική μου μνήμη μάλλον είναι πουλμανάκι και χωράει πολλούς.
Renton, προσοχή! Το χτύπημα της φλέβας είναι καλό, το κόψιμό της όχι!
Monntag, με βάζεις σε σκέψεις...
Αn-Lu, βααααααααααχ (επαυξάνω).
Niemandsrose, παίζουμε σε διπλό ταμπλό, πονηρούλα;
Urfurshlaag, τι να σου πω, θα σε γελάσω. Χρωστάω κάτι παιχνίδια στον Άμμο και στον Πάνο από την Καλύβα Ψηλά στο Βουνό εδώ και κάτι αιώνες. Σε ευχαριστώ πάντως για την πρόσκληση.
Keimgreek, άξιος! Μόνο ο Γούντι Άλλεν θα έβλεπε τέτοιο όνειρο.
Φιλαλήθη, "τίποτα που να μην μπορεί να διορθωθεί με μια ευθανασία" όπως θα έλεγε και ο Αρκάς. Ο θυρεοειδής μου είναι πυροβολημένος εδώ και πολλά χρόνια -δεν αποκλείεται να έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της υπέροχης ιδιοσυγκρασίας μου.
Yellow Kid, μόνο αυτό μου έλειπε. Από τη ζωή μου έχουν περάσει δεκάδες γάτες (μακαρίτισσες πια). Θα βγω από τα παράθυρα αν αρχίσουν να εμφανίζονται *και* αυτές!
Suspect, Niemandsrose, συμφωνώ και με τα δύο.
Κλέαρχε, υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.
DiS, μα επειδή θα πετούσες είδες τη μακαρίτισσα (ακριβώς επειδή σε ξέρω το λέω).
Νίκο, η αλήθεια είναι ότι είμαι ο Χουλκ, αλλά μην το διαδώσεις. Άσε να πιστεύουν ότι είμαι ανθρώπινη.
5:07 μ.μ.
Κουρούνα, ευχαριστώ για τη δωρεάν προβολή και την πελατεία. wannabe Bruce Willis, ο απαισιόδοξος πονηρούλης.
5:09 μ.μ.
Όχι και δωρεάν, όχι και δωρεάν. Άλλη ήταν η συμφωνία!
9:50 μ.μ.
Για φέρε το μπουγιουρντί, παιδί μου.
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο