Κρίση
Ως παιδί ήμουν διαρκώς σε κατάσταση επιφυλακής. Είχα τη βεβαιότητα πως, ξαφνικά, κάτι εξαιρετικό θα συνέβαινε και η βαρετή πραγματικότητα θα μετατρεπόταν σε λαμπερό παραμύθι. Συχνά, τα καλοκαιρινά βράδια, έπαιρνα ένα σκαμνάκι που είχαμε στην κουζίνα, έβγαινα στην αυλή, χωνόμουν κάτω από ένα γιασεμί και ατένιζα τ΄ αστέρια ανάμεσα από τα φύλλα -μάλλον πίστευα ότι εκείνο το "κάτι" θα έπεφτε από τον ουρανό. Σήμερα, μερικές δεκαετίες αργότερα, στενοχωριέμαι όχι γιατί αυτό που περίμενα δε συνέβη ποτέ, αλλά γιατί, τελικά, έπαψα να το περιμένω.
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 22, 2007 και ώρα 9:43 μ.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
10:20 π.μ.Μάλλον το φθινόπωρο σε κάνει μελαγχολική, όπως ο καιρός έξω από το παράθυρο μας.
11:19 π.μ.
Καλημέρα,
έχεις τόσο δίκιο! Το ίδιο ακριβώς αισθάνομαι κι εγώ. Οτι δεν έχω πια πράγματα να περιμένω. Αλλωστε πολλές φορές η αναμονή ήταν που άξιζε περισσότερο από το ίδιο το γεγονός. Τώρα δεν υπάρχει πια ούτε αυτή...
5:20 μ.μ.
Δεν ξέρω βρε κουρουνα μου τι επαθα, και δακρυα αρχισαν να τρεχουν απο τα πονεμενα μου ματια...
Ισως γιατι δεν ξερω κε εγω γιατι επαψα να το περιμενω...
6:10 μ.μ.
Αγαπημένη Χιονάτη,
Σε νιώθω. Το επόμενο βήμα θα είναι να ξεχάσεις ποιο ήταν αυτό που περίμενες και που πια δεν περιμένεις.
Και τότε, μέσα από τα άδυτα της λησμονιάς θα γίνει πραγματικότητα η παλιά σου προσδοκία. Έτσι γίνεται με το wishful thinking.
Δική σου,
Σταχτοπούτα
12:30 π.μ.
Η Πούλια ήτανε το πιο αγαπημένο μου αστέρι.
Μη στεναχωριέσαι. Όταν ξημερώνει είναι πάντα λίγο καλύτερα. Και το ευτύχημα είναι ότι ξημερώνει -και θα συνεχίσει να ξημερώνει- μία φορά τη μέρα, κάθε μέρα, ότι και να γίνει.
6:30 μ.μ.
"Στην αρχη νόμιζα πως θα πεθανω,
τελικά κατάλαβα πως είναι πολύ δύσκολο να πεθάνεις."
αυτό το είπε ένας Ιαπωνας ψαράς ,πάνω στό φορείο,πρίν μπει στο ασθενοφόρο.
Είχε περάσει 56 μέρες στην θαλασσα μέσα στην βάρκα του,ενω είχαν περάσει απο πάνω του 2 τυφώνες.
δέν εισα μεγάλη κουρουνα
εισαι μεγαλύτερη
2:36 π.μ.
Αυτός που δε καταλαβαίνει τη σιωπή σου δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.
8:39 π.μ.
Ακόμα και μέσα στην απογοήτευση σου περιμένεις αυτό το κάτι. Υπάρχεις και ζεις γιαυτό ακόμα και αν δεν έλθει.
12:28 μ.μ.
Ίσως να συμβεί τώρα που δεν το περιμένεις...;-)
ΧΧ
12:51 μ.μ.
Υπάρχουν πράγματα που περιμένεις μια ζωή και δεν έρχονται ποτέ, υπάρχουν και άλλα που έρχονται απλά όταν δεν τα περιμένεις. Περίμενα και εγώ για χρόνια κάτι να πέσει από τον ουρανό και όταν είπα ότι δεν θα έπεφτε και όταν είπα ότι θα πάω για κάτι που μπορώ να πιάσω μόνος μου, έπεσε… Και τότε με ρώτησε με παράπονο, γιατί έπαψες να πιστεύεις;
Και ήταν η τελευταία φορά που σταμάτησα να ελπίζω, πιστός στις αρχές του είδους μου να ακολουθώ το κουτί της Πανδώρας.
Το γιασεμί μου κάηκε… αλλά περιμένω να ανθίσει πάλι.
1:35 μ.μ.
μπαμ , κρασσσσ, κκχχχχχσσσ.!
είμαι το "αστερι" που περίμενες.
μισο λεπτό να σηκωθώ.
πολύ σκληρό έδαφος έχετε εδώ.
δεν λειτούργησαν και οι ρόδες προσγείωσης .
δεν άνοιξε και το εφεδρικό αλεξίπτωτο.
ότι κι αν σκεφτείς μη ξεχνάς τις γρατζουνιές της πτώσης.
:)
12:23 π.μ.
Τι μελαγχολία σας έπιασε ολουνούς; Όλη την ώρα ο ουρανός βρέχει παραμύθια!
9:04 μ.μ.
... όσο κι αν το κυνηγά, πάντα, πάντα θα ναι αργά...
3:20 μ.μ.
egw pou perimenw akoma mhpws eimai grafikh? ki'omws, elpizw, kai afto den 8a er8ei apo ta asteria alla giati prospa8w. isws gia osa den ginontai den 8a eprepe na stenaxwriomaste pou papsame na ta perimenoume, giati gia na ginei afto shmainei oti den ta kynhghsame arketa. mallon ayto einai. kai 8a eprepe na stenaxwriomaste pou den ta kataferame otan ginotan. :)
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο