Άδραξε τη μέρα
Στον περυσινό χιονιά κοψομεσιάστηκα να κουβαλήσω από το μπαλκόνι στο σαλόνι όλα τα φυτά για να μην τα κάψει η παγωνιά. Τα κατάφερα. Φέτος αγόρασα πλαστικό να τα καλύψω όμως, στο πνεύμα μιας γενικότερης παραίτησης, το ακούμπησα σε μια άκρη -εκεί όπου βρίσκεται ακόμα- και άφησα τα φυτά στην τύχη τους. Ξεπατώθηκαν όλα. Το μπαλκόνι, που πρώτα ήταν μια μικρή ζούγκλα, τώρα είναι είναι ένα ξεβράκωτο τσιμεντένιο κουτί. Ευτυχώς μεγαλώνουν οι μέρες, υπάρχουν ελπίδες ν΄ ανακάμψω. Αν μη τι άλλο, για το καλό των γατιών -που έμειναν με την απορία στο βλέμμα.
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Σάββατο, Μαρτίου 08, 2008 και ώρα 12:30 μ.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
12:58 μ.μ.Με λίγα, Πέπε, ζω. Σε ευχαριστώ!
2:44 μ.μ.
Άσε. Κι εγώ έχασα μια τροφαντή λουίζα θάμνο το καλοκαίρι, λόγω του ότι γλίστρησαν οι σακούλες με νερό που θα την κρατούσαν ζωντανή στη διάρκεια των καλοκαιρινων διακοπών.
Το μόνο καλό είναι ότι μετά ξεράναμε τα φύλλα και όλο το χειμώνα τα βράζαμε ως αφέψημα.
:]
Τα φυτάκια σου έχουν (είχαν;) εξίσου ισχυρή προσωπικότητα με τα γατάκια σου... Να τα προσέχεις!
Να τους βάζεις ωραίες μουσικές (αφού συμφωνήσουν και οι γάτες πρώτα) και να τους μιλάς.
Μετά τις πυρκαγιές του καολκαιριού, αναλογεί τόσο ελάχιστο πράσινο σε κάθε κάτοικο της Αθήνας, ώστε ένα πράσινο μπαλκόνι, αποτελεί πλέον επαναστατική πράξη!
4:04 μ.μ.
Το πράσινο φεύγει επικίνδυνα από τη ζωή μας και εννοώ το Δάσος ,τις γλάστρες μας, τον ΠΑΟ ακόμα και το Γιωργάκη που πάει συνέδριο ψιλοαιμορραγών. Τα ίδια πάθαμε και μείς στο κέντρο της Αθήνας, αναρωτιέμαι αν έχει κανείς γεωπονικές γνήσεις κλαδεύουμε τώρα φίκους και ορτανσίες ή αφήνω να δείξουν μόνα τους την ξεραϊλα που θα το πάει;;
4:32 μ.μ.
Στο πνεύμα μιας γενικότερης παραίτησης τα άφησα όλα να καούν για σχεδόν τρία χρόνια... και πλέον συνειδητοποιώ πως τίποτα δεν επηρεάστηκε από αυτό, η γη συνέχισε να γυρίζει.
Do it your way!
6:17 μ.μ.
Που 'σαι, μαρήηηηηηηηηηηηηηηη!!!!
Εγώ είμαι η "έτσι" του ψηλού του πρώην χασάκλα, πρώην γειτόνι σου, νυν Πετροπουλιότικο κοπρόσκυλο.
Πάντως άμα τέλεις έχουμε μπλακόνι,
23,5 χ 8 μ., μπορείς να έρχεσαι να μας φυτέψεις(αν και δεν παίζει ασανσέρ ακόμα και μάματα).
Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με ότι έμψυχο ζητούσε την φροντίδα μου, εκτός του δίμετρου μωρού μου. Πρόσφατα ένα μπονζάι αυτοκτόνησε μέσα στο σπίτι μας !!! Μας είχαν φέρει και ένα φυτό αυτό με τα κόκκινα φύλλα και ούτε αυτό φτούρισε, το δύστυχο. Άσε που όποτε το πότιζα, έλεγα από μέσα μου "πώ ρε πούστη, δηλαδή άμα δεν το ποτίσω εγώ για 5-6 μέρες, θα ψοφίσει;" και έτσι παρά το οτι το πότιζα όπως, νομίζω, πρέπει κι αυτό αυτοκτόνισε.
Φιλούρεν, χαμένη
11:21 μ.μ.
Χρόνια πολλά!
1:17 μ.μ.
Καλή Σαρακοστή !
5:47 μ.μ.
Για αυτό χάθηκες Κουρούνα μου???
Δεν βαριέσαι σε όλους μας συμβαίνει κάπου κάπου.
Το μυστικό ειναι η δράση
Ξεκόλλαααααααααα
τσίου!!!
12:42 μ.μ.
welcome back!
3:22 μ.μ.
μου λειψες...
8:46 μ.μ.
με όποιο κόστος πέρασε κι αυτός ο χιονιάς... κι ήρθε η Άνοιξη (;)
8:15 π.μ.
"Πόσα τριαντάφυλλα τα καψε το χιόνι, αχ αυτή η άνοιξη, με ματώνει.."
Μας έλειψες όντως :)
10:03 π.μ.
Αντε βρε κορίτσι μου και ανησυχήσαμε!
8:11 μ.μ.
Mα...σας περιμενα με υπομονη.
Καμμια φορα η βαριεστημαρα μας...εχει τους λογους της.
Τωρα θα τα ανανεωσετε ολα...πιστευω και για το καλο των γατιων.
Καλησπερα
2:31 π.μ.
Υπάρχουν και χειρότερα!
Ποιο είναι αυτό το βλαμμένο που κατεβαίνει
κωλοσούρνοντας τον οδό Τοσίτσα μες στην ασπρίλα του χιονιού και του πάγου;;;
Μάνα μ' ακόμα πονεί ο απαυτός μου!
1:24 μ.μ.
welcome back!
6:25 μ.μ.
Πολύ χαίρομαι!
(...όχι για τα φυτά σου!)
10:44 π.μ.
ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
"Στίχοι που ίσως γίνονται τραγούδια - και Σχόλια".
Σαν νά ΄ναι τελευταία κάθε μέρα μου θα ζω
Ότι με πόνεσε πολύ, εγώ το ευχαριστώ
ψέμα και πίκρα στη ζωή, μου μάθαν πως να ζω
τώρα πολλά πιά δε ζητώ, για μένανε αξίζει
ότι με κάνει και γελώ και δε με απελπίζει
***
Ότι με πλήγωσε πολύ, εγώ το συγχωρώ
αν δεν πονούσα στη ζωή, μυαλό θά ΄χα τυφλό
κι ίσως δεν έβλεπα ποτέ, το τι πρέπει να ζήσω
κι ίσως δε μάθαινα ποτέ, τι πρέπει ν΄ αγαπήσω
***
Σαν νά ΄ναι τελευταία κάθε μέρα μου θα ζω
στ΄ ασήμαντα, στα ψεύτικα δε θα ξαναπνιγώ
τα πρέπει και τα θέλω μου εγώ θα τα ορίζω
θα ζήσω όπως θέλω γω, λεπτό δε χαραμίζω
Για τα ναρκωτικά γράφει:
Θ΄ αντισταθώ
Για ένα λάθος παιδικό
για ένα πάθος τραγικό,
τα πάντα χάνω
Μα ήρθ΄ η ώρα για να δω
μα ήρθ΄ η ώρα να σωθώ,
δε θα πεθάνω
***
Ληγμένα νειάτα της ντροπής
θλιμένα μάτια της ψυχής,
γιατί να έχω
Ζωή με όριο κοντινό
κορμί εμπόριο και νεκρό,
δεν τα αντέχω
***
Θ΄ αντισταθώ στον πειρασμό
θ΄ αντισταθώ στον ξεπεσμό,
θέλω να ζήσω
Θέλω κι εγώ ν΄ αγωνισθώ
θέλω κι εγώ ν΄ αγαπηθώ
και ν΄ αγαπήσω
Θέλω κι εγώ να είμαι γω
ΚΑΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΩ
Για την αγάπη γράφει:
Σ΄ αγαπώ,
γιατί σειρήνες πληρωμένες
απ΄ τους καιρούς τους πονηρούς
δε σε ξεγέλασαν
Σ΄ αγαπώ,
γιατί ψυχές ξεπουλημένες
δεν έχεις κάνει αρχηγούς
όσα κι αν σ΄ έταξαν
***
Σ΄ αγαπώ,
γιατί γελούν με ειρωνία
που θέλεις λίγα στη ζωή
και δε ταράζεσαι
Σ΄ αγαπώ,
που της ζωής σου την πορεία
την βγάζουν λάθος και τρελή
μα δε προσβάλεσαι
***
Σ΄ αγαπώ γι΄ αυτό που είσαι
που ποτέ δεν προσποιείσαι
σ΄ αγαπώ γιατί μ΄ αγγίζεις
κατευθείαν στη ψυχή
Σ΄ αγαπώ γιατί γνωρίζεις
τα κενά μου να γεμίζεις
σ΄ αγαπώ γιατί δε ξέρεις
τι θα πουν εγωισμοί
Δείτε και μερικά ακόμη αποσπάσματα από το περιεχόμενο το βιβλίου.
----------------------------------------------------------------------------
Ίσως τα θέλω μου
για μένα είναι γιορτή
ίσως το γέλιο μου
να μην είναι ντροπή
σκέψου το λίγο
Ίσως στη θέση μου
να ήσουνα εσύ
ίσως στα μέρη μου
να σύχναζες κι εσύ
μη λες να φύγω
------------------------------------------------------------------
Κάτι σωτήρες μας χαρίσανε παγίδα
και μεις την πήραμε γιατί ήταν χρυσή,
λέξη δεν είπανε για την καταιγίδα
που θα μας έβρισκε μες την παγίδα αυτή
------------------------------------------------------------------
Άντρας - γυναίκα, μια ζωή
στον ίδιο ήλιο και στη γη
στην ίδια χάνονται στροφή
μέσα στο ίδιο άρμα,
μην ψάχνεις για διαφορές
άνδρας – γυναίκα δυο καρδιές
με ίδιους πόνους και χαρές
στου έρωτα το θαύμα
----------------------------
Λιβάδια και αστροφεγγιές
ποτάμια, λίμνες, χαραυγές
χαθήκαν οι ρομαντικές
στιγμές απ΄ τη ζωή μας
Οι σύγχρονες οι εποχές
αλλού μας πάνε εκδρομές
και μεις χωρίς αναστολές
πουλάμε τη ψυχή μας
--------------------------------------------
Αν τα δάκρυά μου δε στερεύαν
θα σβήναν του πολέμου τις φωτιές
θα πνίγαν όσους θα γυρεύαν
να πάψουν της αλήθειας οι φωνές
------------------------------------------------
Πες μου γιατί να περιμένω τη νυκτιά
στα σκοτεινά να ξεγελώ τη μοναξιά
γιατί να ανασταίνω τη ψυχή μου
τις ώρες που θυμάσαι το κορμί μου
------------------------------------------------------------------
Θεσσαλονίκη δε θα βγεις ποτέ από την καρδιά μου
στην αγκαλιά σου πάντα ζω τα πιο κρυφά όνειρά μου
στον πύργο το λευκό σου τα ραντεβού μου κλείνεις
και στα λαδάδικά σου σε πίνω και με πίνεις
--------------------------------------------------
Απ΄ το μηδέν ξεκίνησα
γη κι ουρανό ΄μως κίνησα
κι άλλαξα τα γραμμένα
της μοίρας μου για μένα
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ»
12:46 μ.μ.
1. Εσύ η πρώην του Χασάπη ... φιλιά μωρή. Και χιλιάδες χαιρετίσματα.
2. Κουρούνα, τίποτα που να μην λύνεται με κανα τριάρι κούτες Lexotanil, Τavor, Zanax, Dumirox και πάει λέγοντας ...
12:53 μ.μ.
Δεν είμαι πρώην του χασάπη, μωρή χαρχάλω. Αυτός είναι πρώην χασάπης και εγώ είμαι πρώην γειτόνι σου. Μπερδέψαμε τα πρώην. [κλαψ κλουψ, ακούς εκεί πρώην το μπουμπουκάκι μου...!]
1:05 μ.μ.
Α!
Ανώνυμε/Ανώνυμη ... κάνε μου τη χάρη και μην ξαναρίξεις ένα κάρο στίχους χύμα. Τα σχόλια ενός blog είναι ακριβώς αυτό: Σχόλια (κατιτίς κατά προτίμηση μικρό, δηλ.).
Αν ο καθεις έριχνε ό,τι σεντόνι του ερχόταν, δεν θα έκανε άλλη δουλειά ο σέρβερ από το να μετράει τρίωρα μέχρι να κατεβάσει τα κατεβατά (στην συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, ούτε συναφές με το κείμενο είναι το σχόλιο ούτε καν ποιότητας - προσωπική μου άποψη αυτό -).
Αυτά, και άλλη φορά απλά κάνε το αρχείο που λατρεύεις ένα ωραίο .doc, .txt ή ότι άλλο, ανέβασέ το σε κανα free server και στείλε μας κατά κείθε για κατέβασμα μ' ένα url. Άμα έχουμε καημό θα πάμε.
1:06 μ.μ.
Καλά ρε, μη βρίζεις, είμαι κι ευαίσθητη ψυχή και αγχώνομαι ...
Τέλος πάντων, τα μαντήλια τα κουνάω ακόμα (χαλί να γίνω για τα πρώην γειτόνια)
9:24 μ.μ.
Φφφφφφ... :-( Ξεπατώθηκε ένα (νόμιζα) θαλερό γιασεμί...
2:59 π.μ.
Mην πυροβολείτε τον μπουζουκτσή
εεε!!!! τον ποιητή ήθελα να πω...
πω πω!!!!τι είπες τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!
"Ότι με πλήγωσε πολύ, εγώ το συγχωρώ
αν δεν πονούσα στη ζωή, μυαλό θά ΄χα τυφλό"
Ααααχαχαχαααα!!!!
τσίου!!!
3:00 π.μ.
ΥΓ.Γεια σου ρε ανώνυμε
Ωραίοοοοοοςςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!
τσιιίίίοοοοοουυυυυυυυυ!!!!
1:22 μ.μ.
Gia su ksadelfh...prepei kapia stigmh nar8o na do to balkoni su..
Kano mia mikrh diafimisi tu blog mu http://paparounahumor.blogspot.com
ee htan ena mikro experiment ek merous mu mhn mu to krakseis!
9:21 μ.μ.
Έχεις δωράκι κουρούνα μου
για ελα αν θέλεις από το δάσος
τσίου!!!
2:06 π.μ.
Α μπααααα!!!
Δεν έρχεται απο δω η κουρούνα...
(να δεις που η κουκουβάγια θα την αφήσει στην ιδία τάξη)
κράμα κρίμα
χαχαχαχαα
που εισαι ΚΟΥΡΟΥΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑ????
τσίου
10:08 μ.μ.
Καλό Σαββατοκύριακο!
7:34 π.μ.
Γιατί δεν βρίσκεις φυτά ανθεκτικά στο χιόνι να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο; Δεν είμαστε Μαρόκο (αν και Αφρικανική Χώρα κατά πολλές έννοιες...) για να έχουμε υποτροπικά φυτά στα μπαλκόνια μας. Δες αυτούς τους πανάκριβους φοίνικες που φυτεύουν οι δήμοι (αλήθεια, ποιός τους πουλάει;) και που μαραίνονται εντελώς κάθε που χιονίζει!
11:47 μ.μ.
Τα χιόνια πέρασαν, ήρθαν οι άγιες μέρες του Πάσχα. Θέλουμε το πασχαλινό δωράκι-ποστάκι μας.
ΑΝώνυμη β'
9:44 μ.μ.
καλό πάσχα ρούνα μου!
5:12 μ.μ.
ΚΑΛΉ ΛΑΜΠΡΉ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΆΣΤΑΣΗ
Κουρούνα μου
Και...μην χάνεσαι βρε!!!
κοτσυφοφιλώ σε
τσίου!!!
2:48 π.μ.
Μεταναστεύουν κι οι κουρούνες;;;
Δεν ήξερα ότι είναι αποδημητικά πτηνά...
Όσο ζεί ο άνθρωπος μαθαίνει.
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα...»
Ένας ύμνος είναι κι αυτός... Ας τόν κάνουμε, αυτόν τουλάχιστον, πράξη.
1:47 μ.μ.
Εμ τι νόμιζες;
Τα βιβλία έχουν και τα τιμήματά τους!
5:14 μ.μ.
Μα που είσαι τελικά; :)
Εύχομαι από καρδιάς, η Ανάσταση του Θεανθρώπου, να φέρει υγεία για σένα και αυτούς που αγαπάς!.
1:34 π.μ.
Xριστός Ανέστη και χρόνια πολλά!
8:39 π.μ.
Καλημέρα, σε έχω βρει μέσω φίλων και σε έχω επισκεφθεί πολλές φορές. Κάτι μου λέει πως το μπαλκόνι σύντομα θα γεμίσει πάλι πρασσινάδα.
Καλημέρα και πάλι
6:56 μ.μ.
Μια και είμαι ομοιοπαθής, αν θες βοήθεια ευχαρίστως. Μέσα σε δυο μήνες απο την αποφράδα μέρα του χιονιά το μπαλκόνι μου πρασίνισε. Απ΄την άλλη πάλι μπορεί οι γάτες σου να έχουν κακή επιρροή σε άλλα κατώτερα είδη απ΄αυτές, οπότε δύσκολη η "αναδάσωση".
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο