Φουσκοδεντριές!
Τώρα τελευταία στην ελληνική μπλογκόσφαιρα υπάρχει διάχυτος έντονος ερωτισμός. "Θα σας γαμήσω όλους", "Γαμιέστε", "Άντε γαμήσου", "Τον παίρνεις", "Δεν τον παίρνω", είναι οι φράσεις που εκτοξεύονται συχνά-πυκνά από τις πένες αρθρογράφων και σχολιαστών. Μας έπιασε για τα καλά η άνοιξη! Σκέφτηκα λοιπόν να βοηθήσω την κατάσταση. Ακολουθεί απόσπασμα από βιβλίο που μου δάνεισε αυτές τις μέρες μια φίλη και το οποίο σας συμβουλεύω να αγοράσετε πάραυτα. Η ανάγνωσή του θα μας βοηθήσει -αν μη τι άλλο- να απολαύσουμε το οργιάκι που βλέπω να οργανώνεται σύντομα.
Καθ' α έχουσι παρατηρήσει οι παλαιοί, τα είδη των γυναικών από την άποψιν της μορφής και του σχήματος των αιδοίων των είναι ε', αμή το γένος των ανδρών ετελειώθη μονότονον και αφελές. Όθεν καλόν είναι να σπουδάσης τα θήλεια είδη και θέλεις πάνυ ωφεληθή.
Ορίζουσι γουν οι παλαιοί τα πέντε γυναικεία φύλα ως εξής: τρία κατά τα θηλαστικά ζώα, ήτοι γυνή γαλοειδής, γυνή λαγωειδής και γυνή ιπποειδής, και έτερα δύο κατά τα είδη των εντόμων και των πτηνών, ήτοι γυνή αραχνοειδής και γυνή περιστερώδης. Και τούτο φαίνεται εκ του αιδοίου: Η γαλοειδής έχει αιδοία ωραία, πολύφυλλα, ικανά εις μέγεθος και πάνυ αρεστά και νόστιμα εις οσμήν και απόγευσιν, υγρότατα και συμφυή με το όλον του σώματος. Και το χάρισμά των είναι ότι προτού αγκιταριστούν και λάμψουν, φαίνονται ολίγον εντροπαλά και συνεσταλμένα, αμή άμα αφορμισθούν, ξεσκεπάζονται καλά και φωσφορίζουν, ώσπερ τα ονύχια της γαλής. Και εδώ το κινδυνώδες. Διό, όταν έρθης εισέ τούτην την πηγήν, οδοιπόρε, λάβε πρόνοιαν ποσώς να μη χαλάσης και θολώσης το ύδωρ, αλλ' απεναντίας κάμνε το να έβγη και να ρεύση πολύ και χαρωπόν διά να σε δροσίση. Πέσον λοιπόν μπρούμυτα κατά την τάξιν του πελεγρίνου, σκύψον καλά, όμωσε και ασπάσου τα γεννητικά αλλά μήδε βατεύσης μήδε βηλεύσης. Ανάμενε να έβγουν και να έμβουν τα γεννητικά της κατά βούλησιν και λάβε αμέντες πότε αληθεύουσιν πραγματικώς και όχι απατηλώς και τότες πιάσέ τα σφικτότατα. Και αν μείνουν έτζι, σημείον καθαρόν ότι ήρθε η δέσποινά σου από στάσιν φάσματος εις στάσιν πράγματος και ότι θα έχης ένωσιν σαρκός και όχι ιδέαν συνουσίας. Τότε, και μετά παρέλευσιν ώρας πολλής, βίνευσε στακάτο και θεράπευσε ούτως τα πράγματα και τόσον συμφερτικά χειρονόμησε την ουσίαν, ώστε να οικονομήσης στάσες και σχήματα τουλάχιστον θ'. Διότι ετούτο αποζητά το πολύφυλλον του ευνίου και το απομυζητικόν του.
Η λαγωειδής γυνή απεικάζει τω λαγωώ, όπου έχει αμέ κρύβει και όπου υπάρχει πλην μυστικώς και κρύφα αναλαμβάνεται. Και τα αιδοία εκείνης ένι πολύφυλλα και άγαν μυρωδικά, αμή τα έσω χείλεα ωοκέλυφα και εύθραυστα, διό λάβε πρόνοιαν κατά την αφήν και την βήλευσιν. Και απείτις το χάρισμά της είναι ότι εξ αρχής δείχνει φανερά τα αιδοία αλλά τα κρύβει και τα κουκουλώνει ιν προγκρέσσο (ήγουν προνοεί από τρόμον φυσικόν), μέλλεις να κινδυνεύσεις να ματαιωθής και να κρυώσεις μεσόστρατα. Όθεν σιργούλεψέ την πρώτον ώρας στ΄ και ειπέ της πολλά (ψεύδη ως αληθή και αληθή ως ψεύδη) και έβγαλέ την πρώτον το Καλό Νερό από μέσα της να ξεθολώση άφοβα και είτα πίασε το κλειδάκιόν της και στρίψε το αργά, άνω και κάτω, ώσπου να ξεκλειδώση απατόν του (και όχι στανικώς). Μετά ανασύρσου εις την στάσιν του ευσχήμονος και του γονυπετούς και ειπέ τα λόγια "Λάβε και Λάβε και Λαβή" και νανάρισέ την όπως η μάνα της, παρ' αμασχάλην, ντέστρο ε σινίστρο, και πάρε την καλά και αδιάκριτα, ως να καμνύση οριστικά και ανοιχθούνε κατάφαρδα τα φυλλαράκια της. Χρειαζούμενες στάσες τουλάχιστον ια'.
Το ιπποειδής φανερώνει το λαύρον του αιδοίου, αμέ και το μέγεθος και την κατάστασιν. Και σύντας η ιπποειδής γυνή έχει αιδοία πάνυ υγρά και ευμετακίνητα και φευγαλέα, αρμόζει εις τον αμορόζον (αμέ και εις τον στεφανωμένον της) να λαμβάνη πάντοτες στάσιν ιππέως ανακυβισμένου και μετεώρου. Διό το χάρισμά των είναι να σε δίδουν φαντασίαν και όνειρον, αλλ' εν ταυτώ αποκαρδίωσιν και θλίψιν. Έτζι φρόνιμον φαίνεται πριχού έρθης εις αυτές τες γυναίκες να μάθης καλά την λεγόμενην μογγολικήν ίππευσιν όπου οι ερωτοπαθείς ετούτοι καβαλάροι αναβαίνουν την ώραν του οργασμού των φοράδαν άστρωτην και ανήμερην,ισορροπεύουν με το εν βήμα εις τα καπούλια και ενώ κρατούσι τα γεννητικά των εις στάσιν Γάμου, φωνάζουσιν μελωδικά αμέ και θλιβερώτατα εν τη ερημία των "Αλλά-ί, Αλλά-ί!".
Το αραχνοειδής δηλοί το αποτρόπαιον του αιδοίου και το φθαρτικόν, ότι ετούτη η γυνή έχει διπλά τα γεννητικά της και όσον να οικονομήσης το εν, φθάνει το έτερον και σε διαθέτει αφύλακτον. Δηλοί επίσης και το πολύανδρον της φύσεώς της, καθό έχει εγκατεστημένες ολόγυρά της σκαλωσίες πολλές, ως διασίδι αραχνώδες, όπου στέκει ανάερα να απατά και να δολεύγη. Και απείτις το χάρισμά της είναι η σαγήνη αλλά και το μουσικόν θελκτήριον του κόλπου της, σφράγισον τα περιττά ώτα του φαλλού σου ίνα μη συλληφθής απρόκοπτα. Και σύντας χειρονομήσης σεβαστικά και μόλτο ντετερμινάδο και σταυρώσης το αιδοίον της ιερουργικώς, άρχεψε να την βατεύης από τα εξωτερικά της και αλώνευε ολόγυρά της ελευθερίως. Είτα λάβε την στάσιν του αλεκτρύονος, όταν σπαράζη εις το μαχαίριον, και θηλύκωσέ την κατά κέντρον και κατάβαθα. Έκβαλε τότε τον σπόρον σου καταλογάδιν και αποσύρσου επιμελώς και φροντισμένα. Αλλ' αν τύχη και ευρεθής λιποθυμισμένος από το πολύ της εκχύσεως, κάθου τότε και ανάμενε καρτερικά κρίσιν και σπαραγμόν.
Το περιστερώδης μένει ανερμήνευτον διά το σαφές. Δηλοί γουν ότι το είδος ετούτο, αγκαλά και πετά όπως και τα λοιπά θήλεια είδη και περιίπταται, κάμνει όπως η περιστέρες, όπου τες ταγίζεις αλλά εκείνες σε εκκοκκίζουν και σε ασχημίζουν. Αμή το είδος είναι ωραιότατον και πάνυ ερωτικόν και αρέσκεται διά τες κύριες συνουσίες αλά βέρσο, και διά τες δεύτερες κουκουβιστά, αλά τραβέρσα. Αλλά μη σε απατή το προφανές και το ευπροσήγορον, αφού πολλοί επλανεύθησαν ούτως και έλαβαν τέλος κακόν. Όθεν πριχού τες προσεγγίσης, άρμεξε δυο και τρεις φορές τα δάκτυλά σου εισέ σημείον πόνου και κάμνε τα μακρύτατα και επιτήδεια εις το να πιάνουσι από απόστασιν. Φέρε τότε την αμορόζαν σου εις στάσιν καθημένης σφιγγός, κι αν δείχνη βλέμμα οξύ, ημέρευσέ την με τρόπον. Βήλευσε μόνο όταν σε δείχνη ότι φουριάζει αληθώς και κάμνει ωσάν περιστερά πυρωμένη. Αλλά και τότε λάβε στάσιν προνοητικήν και με τα μερία σου πίεζέ την εις τες λαγόνες και θηλύκωνέ την επιμελώς. Έκχυσε τότε πρωτολείως, ίνα ιδής αν το χαίρεται, και είτα αρχένεψε με τους τρόπους των σπιτικών αιλούρων όπου ξεπουπουλιάζουν τα πετεινά και τελείωσε αιθερικώς πλην εμφρόνως. Και πάντοτε τάγιζέ την με το ένα σου χέρι και δίνε της σπόρια θελκτικά, ίνα κάθεται πράως και ηθελημένως, ειδέ άλλως κινδυνεύεις. Όθεν προκειμένου να πάθης, παραίτησον και αυτοβαρβατέψου ανελέητα.
Ιδού λοιπόν εν κεφαλαίω τα είδη των γυναικών, όπου εύκολα ο καθείς ημπορεί να μνημονεύη και να τα οικονομή αμοναχός του. Αμή στοχάσου, αναγνώστα, ότι οι πλείονες των γυναικών (ανίσως όλες των) αδιαφόρως του κυβερνητικού είδους των, συντηρούν εν αυταίς σπερματικώς και τα επίλοιπα είδη και αναλόγως τα δείχνουν και τα διευθετούν. Όθεν λάβε πρόνοιαν περισσήν κατά τες χρείες σου και μην απατηθής αλλά άσκησε εαυτόν και μελέτησε το πράγμα, πρακτικώς και ονειρικώς, διά να ευφραίνεσαι και να ευφραίνης, ακινδύνως και χαιράμενα.
Ως ποικίλλουσιν αι γυναίκες κατά το είδος και την μορφήν του αιδοίου των, ούτως διαφέρουσιν και η συνουσίες των και τόσον αλλάζουσι τα λογαράκια όπου τώσε πρέπουσιν κάθε βολά. Όθεν λάβε αμέντες τες περιστάσεις και πράξον ανάλογα.
Αν τύχη και αναβής γυναίκα ιπποειδή και καπουλάτη και επιθυμής ίππευσιν μακράν, χωρίς ποσώς να φθαρής και πέσης μαραμένος από το πολύσαρκον, λάβε την στάσιν του ζώου ούρου, όπου βινεύει εν ταυτώ και γλείφει. Σίμωσε ουν είτε εις το λακκούδιον του κάτω ευνίου, είτε εις τα φυλλαράκια των ωτίων της, είτε εις το χαλιναράκι των οδόντων της λέγοντας γρεκικά και εύσημα: "Ω που να σε σπέρνω, Ακαλούργητη, και να μη χάνεται ψιχαλάκι. Ω που να οργώνω τα λιθαράκια σου και να ανθούσι. Κλίνε μου τώρα προς τα ζερβά, Υποκρίτρια, ότι πάει το υνίον μου να ξεκαμπίση. Λύγισέ μου τώρα εις τα δεξιά να με συντρέξης, Λεϊμόνα. Όρθωσε τώρα σκυφτά κατά τον κάμπον και βάστα καλά τον θυμόν σου ότι σου έχω φυτευθή με την κορφή μου κάτω. Σεμαγώ και που σεμαγώ, όλος μαργώνομαι, ω σέμεν!" Και αυτή τότε θα ανατριχιασθή σύσαρκα και θα σου κάμη μία μία τες αύλακες υποτακτικά και θα την απολαμβάνης ώρας δ' πάνυ αεράτος.
Αν βατεύης γυναίκα γαλοειδή και κρυψίνουν, κράτα τη γλώσσαν σου έγκλειστην εισέ λόγους φανερούς, ίνα μη καταστρέψης το σύμπλεγμα και κρημνισθής, και αναζήτησε το παραβολικόν και το αμφίβολον. Όθεν αντί να είπης "Ω που να σε χύνομαι ολοχρονίς εις τα ρυάκιά σου, Άσπρη μου, Ω που να σε πηδώ τρεμουλιαστά τα πετραδάκιά σου και να κόβωμαι", ειπέ "Σερμαγιά μου η σαρκίτσα σου, Κόρφη μου, ως που να σου λαξεύω τα αέρινά σου σπηλαία. Ω που να σε θωρώ εις τον πάτον του κλιναρίου μου και να σε χώνω μέσα μου! Λίχνισε τάλμυρα τα λικουάριά σου και να σε πνιγώ, Ανελέητη. Ιδές με τον πτωχευμένον τον πλούτον μου! Τιναχτικά τα μελάκιά σου τα λίγδινα και διά τα ρεύματά σου ξεψυχώνομαι, Γρι μου, άγριο". Ή λέγε της σταθερά την Αρά του μαύρου Όρους "Ω που να κουνηθή το Αοράκι σου, Σκύλλα, και να το στέκουν τα δακτύλια των Αποκαημένων". Αυτά ειπέ της και έχε τον νουν σου διά τον φόβον της ανατροπής και φροντισμένα μελέτα την πάντα αλά ρέκτο και αλά βέρσο ως να την εννοήσης κατάμυαλα.
Αν υστερνά το βολευθής να κοπουλάρεσαι μετά γυναικός λαγωειδούς και περιφόβου, μίλειε της καταπρόσωπον και πάνυ αξεσκέπαστα, ότι αυτού του είδους τα όντα αρέσκονται εις το ιταμόν και το γενναίον, αγκαλά δείχνουν τα ενάντια. Όθεν καθώς καβαλιέσαι και υγραίνεσαι εις την γλίνα της ειπέ της "Τώρα εγώ σε έχω και σε χαίρομαι, Φρούδα μου, και εσύ αποσκαλώσου και ξέγλειψέ μας. Έλα ουν Ποθεινή, δείξον μου την σχισμήν του αχειροποίητου. Τι σε μέλει, Κάλα; Θα έμβω, θα έβγω και πάλε δική σου θα ένι. Ω που αγαπώ να σε καλαμώνω και να σου τα σφυρίζω, Ρώγα μου. Τα αυτάκια σου εις τον ομφαλόν σου θέσε και το γλουτίον σου γύρισέ το επ' ώμου και άνοιξε, Νοικοκυρά μου, και να σε παρασύρω ξεκάπουλα". Ή ειπέ της "Εγώ θα σου τα πιάσω όλα σου κατάσαρκα και συ καύσε με". Κι αυτή θα δροσίση δι' εσέ και θα ξεστρώση πάραυτα.
Αν βινεύεις γυναίκα αραχνοειδή και ευφάνταστον και επιθυμής ησυχίαν και απόλαυσιν, ομίλει της ως αδελφός εις αδελφήν, διά να σε ευρίσκη εδικόν της και οικείον της. Ειπέ της ουν "Ω συγκορμάκι και αδελφούλα μου, ιδού ένας ο σπόρος και ένα το αίμα οπού μας εγέννησε. Ως καλή η Αδελφή μου, η σύνυγρη! Ας συναιματωθώμεν εις την κοινήν Γαστέρα. Ιδού η θηλή μου και θήλασέ την κι άφες κι εμέ τες ρώγες σου να πίνω. Αιμόμειξε τον ασπασμόν σου κατεπάνω μου κι εγώ στο ζιπουνάκι σου αποκάτω θα λιγωθώ. Ω τα λιγνά στέρνα της Αδελφής μου! Δώσε να συντονίσωμεν τα χωρισμένα, ω του στόματός μου Οσμή και Σάλιο". Αυτά και άλλα λέγε και ελλόχευε άγρυπνος και άμα την ιδής νανουρισμένην, άνοιξέ της τα μαύρα και λεύκανέ τα αλλοφρόνως και επίπονα, ωσάν το βρέφος όπου εν ω έχει εις την βούκαν του βουκίτσες γάλακτος, κλαίγει την μάνα του και καταπίνεται.
Αν ευρίσκεσαι επάνω εις γυναίκα περιστερώδη και απατηλήν και κινδυνεύεις να κρυώσης διά το αλλοπρόσαλλον του όντος, δείξον της με τρόπον ότι ασθενείς καθότι σε ελλείπει άσμα τι παιδικόν, τώρα λησμονημένον εις την γλώσσαν σου. Όθεν ζήτησε να σου το τραγωδήση κατά το ήθος της και θα συνέλθης. Και όταν εκείνη αρχίση να σε άδη "Άχι Καημέ μου εσύ και Αχμανάκι μου και ζηλευτό Πουλί στην ξενητειά σου", συλλάβιζε μετ' αυτής και υποτονθόρυζε το ίσον και το ιδιόμελον. Κι αν λέγη εκείνη "Ααα, και βγάλε με στο δάσος, Δρόσε μου", κάνε κι εσύ το ίδιο "Ααα" και τράβηξέ το. Κι αν λέγη εκείνη "Εεε και Εία και λούζομαι εις το κύμα", τότε μενδούλευε κι εσύ κάμνοντας "Εεε" και "Εία" θαλασσινού εργάτου. Όμως αν ίσως και σε αρνηθή να σε τραγωδήση και σε δέση χειρότερα, σύρε τότε μανδήλιον μαύρον να σφογγίζης τον ιδρώτα του μετώπου σου, ήχησε το βούκινον του "Αλί, Αλί και Αλίμονον" και κράξε ως πετεινάρι όπου του αποκόπτουν σύρριζα τον τζάρουκαν.
Πάντα τα ανωτέρω έλαβα και μετέγραψα από σύγγραμά τι περσικόν, μεταγλωττισθέν διά την χρείαν μου από γλώσσαν Φαρσί εισέ γλώσσαν Ρουμί.
Αλά ρέκτο ε αλά βέρσο: κατά την εμπροσθίαν άμα και κατά την οπισθίαν όψιν. Επί βινεύσεως
Αμέ, αμή: αλλά, όμως, απεναντίας
Αμέντες: κατά νουν, υπ' όψιν
Απρόκοπτα: ήγουν απροειδοποιήτως
Αυτοβαρβατεύομαι: όταν πιάνη τινάς από μοναχός του τον σπόρον του και τον εκβάλλη χαμαί, ματαίως
Βατεύω: κάνω έρωτα γρήγορον αλλά νόστιμον και ορεξάτον
Βήλευσις: σφοδρή μορφή σαρκικού έρωτος, εξ ου και βηλεύω
Βήλος, η: το ανδρικόν αιδοίον εισέ κατάστασιν παραφοράς. Άλλοι λέγουσιν μπούτζος
Βίνευσις: βήλευσις σοφιστική και ευλαβής, καθ' ην ο βηλεύων (ή ο μενδουλεύων) σχηματίζει εν ταυτώ και παραλλήλως τρία δάκτυλα της χειρός (αντίχειρα, δείκτην, παράμεσον) ως διά να κάμη τον σταυρόν του και άλλοτε θέτει τον αντίχειρα εις τον εχίνον, διά να τον έχη, τα δ' έτερα δύο εις το ευνίον, και άλλοτε αντιστρόφως, εξ ου βινεύω
Βολά: ήγουν φορά. Κάθε βολά: κάθε φορά
Ευνίον: θηλυκόν αιδοίον εισέ κατάστασιν μέθης ερωτικής και θαυμαστής υγράνσεως
Εχίνος: ιδέ το ούλος
Κοπουλάτιο: σφοδροτάτη μορφή έρωτος, όπου χρειάζονται πλείονα των τεσσάρων ερωτικών οργάνων, φανερωμένων και αφανέρωτων, υλικών και αΰλων. Έσμειξις παράφορος εισέ σημείον όπου να λειώνουν τα μέσα στοιχεία. Κάνποτε και επί παιδικών. Κοπουλάτιο σίνε μέντε, η ανωτάτη μορφή των ερωτικών
Κουνίον (λατινιστί, cunnus): ο κύσθος, ήγουν ευνίον εισέ κατάστασιν παραφοράς. Διά το μέγεθος κάνποτε, κουνάρα
Κρυώνω: όταν η στύσις τινός μαλακίζεται
Μένδουλα (λατινιστί, mentula): ούτως ονομάζεται η βήλος όταν εισχωρή απεξεσμένη και λαύρος. Και επί παιδικών. Εξ ου και μενδουλεύω και μενδουλάρω
Ξεστρώνω: όταν τινάς αποβάλλη την σκευήν της σαρκός και χύνεται χαριτωμένα και αισθητότατα
Ούλος (μόνον επί γυναικός): ο ροδόχρους εχίνος ο άγριος, έδρα η πρωκτική εισέ στιγμήν τελειωμένης ωριμάνσεως. Δηλοί και το απατηλόν
Σίνε μέντε (λατινιστί, sine mente): κατά τρόπον αλλόφρονα, άγαν παθητικώς
Σιργουλεύω: ήγουν καλοπιάνω, πείθω και παραπλανώ, εξ ου και σιργουλευτά
Τζάρουκας: ήγουν η καρωτίς
Βιβλίον καλούμενον
Ε ρ ω τ ι κ ό ν
Εις το οποίον
Περιέχονται ερμηνείες θαυμασιώτατες
Περί της φύσεως των ερωτικών σωμάτων και των αιδοίων
Περί των αφροδισιακών στάσεων, λόγων και ενυπνίων
Και έτερα όμοια:
Και εξόχως πώς να κυβερνάται πάσα ένας
Εις την θλίψιν του αποχωρισμού.
Έτι δε φάρμακα ερωτικά και φίλτρα
Αμή και αρές και μαγγανείες πρακτικώτατες
συντεθέν παρά
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ
του Κρητός
(εκ του τυπογραφείου του "Κέδρου")
6. Περί γυναικείων ειδών και πώς να μη βλάπτεσαι κατά τες συνουσίες των
Καθ' α έχουσι παρατηρήσει οι παλαιοί, τα είδη των γυναικών από την άποψιν της μορφής και του σχήματος των αιδοίων των είναι ε', αμή το γένος των ανδρών ετελειώθη μονότονον και αφελές. Όθεν καλόν είναι να σπουδάσης τα θήλεια είδη και θέλεις πάνυ ωφεληθή.
Ορίζουσι γουν οι παλαιοί τα πέντε γυναικεία φύλα ως εξής: τρία κατά τα θηλαστικά ζώα, ήτοι γυνή γαλοειδής, γυνή λαγωειδής και γυνή ιπποειδής, και έτερα δύο κατά τα είδη των εντόμων και των πτηνών, ήτοι γυνή αραχνοειδής και γυνή περιστερώδης. Και τούτο φαίνεται εκ του αιδοίου: Η γαλοειδής έχει αιδοία ωραία, πολύφυλλα, ικανά εις μέγεθος και πάνυ αρεστά και νόστιμα εις οσμήν και απόγευσιν, υγρότατα και συμφυή με το όλον του σώματος. Και το χάρισμά των είναι ότι προτού αγκιταριστούν και λάμψουν, φαίνονται ολίγον εντροπαλά και συνεσταλμένα, αμή άμα αφορμισθούν, ξεσκεπάζονται καλά και φωσφορίζουν, ώσπερ τα ονύχια της γαλής. Και εδώ το κινδυνώδες. Διό, όταν έρθης εισέ τούτην την πηγήν, οδοιπόρε, λάβε πρόνοιαν ποσώς να μη χαλάσης και θολώσης το ύδωρ, αλλ' απεναντίας κάμνε το να έβγη και να ρεύση πολύ και χαρωπόν διά να σε δροσίση. Πέσον λοιπόν μπρούμυτα κατά την τάξιν του πελεγρίνου, σκύψον καλά, όμωσε και ασπάσου τα γεννητικά αλλά μήδε βατεύσης μήδε βηλεύσης. Ανάμενε να έβγουν και να έμβουν τα γεννητικά της κατά βούλησιν και λάβε αμέντες πότε αληθεύουσιν πραγματικώς και όχι απατηλώς και τότες πιάσέ τα σφικτότατα. Και αν μείνουν έτζι, σημείον καθαρόν ότι ήρθε η δέσποινά σου από στάσιν φάσματος εις στάσιν πράγματος και ότι θα έχης ένωσιν σαρκός και όχι ιδέαν συνουσίας. Τότε, και μετά παρέλευσιν ώρας πολλής, βίνευσε στακάτο και θεράπευσε ούτως τα πράγματα και τόσον συμφερτικά χειρονόμησε την ουσίαν, ώστε να οικονομήσης στάσες και σχήματα τουλάχιστον θ'. Διότι ετούτο αποζητά το πολύφυλλον του ευνίου και το απομυζητικόν του.
Η λαγωειδής γυνή απεικάζει τω λαγωώ, όπου έχει αμέ κρύβει και όπου υπάρχει πλην μυστικώς και κρύφα αναλαμβάνεται. Και τα αιδοία εκείνης ένι πολύφυλλα και άγαν μυρωδικά, αμή τα έσω χείλεα ωοκέλυφα και εύθραυστα, διό λάβε πρόνοιαν κατά την αφήν και την βήλευσιν. Και απείτις το χάρισμά της είναι ότι εξ αρχής δείχνει φανερά τα αιδοία αλλά τα κρύβει και τα κουκουλώνει ιν προγκρέσσο (ήγουν προνοεί από τρόμον φυσικόν), μέλλεις να κινδυνεύσεις να ματαιωθής και να κρυώσεις μεσόστρατα. Όθεν σιργούλεψέ την πρώτον ώρας στ΄ και ειπέ της πολλά (ψεύδη ως αληθή και αληθή ως ψεύδη) και έβγαλέ την πρώτον το Καλό Νερό από μέσα της να ξεθολώση άφοβα και είτα πίασε το κλειδάκιόν της και στρίψε το αργά, άνω και κάτω, ώσπου να ξεκλειδώση απατόν του (και όχι στανικώς). Μετά ανασύρσου εις την στάσιν του ευσχήμονος και του γονυπετούς και ειπέ τα λόγια "Λάβε και Λάβε και Λαβή" και νανάρισέ την όπως η μάνα της, παρ' αμασχάλην, ντέστρο ε σινίστρο, και πάρε την καλά και αδιάκριτα, ως να καμνύση οριστικά και ανοιχθούνε κατάφαρδα τα φυλλαράκια της. Χρειαζούμενες στάσες τουλάχιστον ια'.
Το ιπποειδής φανερώνει το λαύρον του αιδοίου, αμέ και το μέγεθος και την κατάστασιν. Και σύντας η ιπποειδής γυνή έχει αιδοία πάνυ υγρά και ευμετακίνητα και φευγαλέα, αρμόζει εις τον αμορόζον (αμέ και εις τον στεφανωμένον της) να λαμβάνη πάντοτες στάσιν ιππέως ανακυβισμένου και μετεώρου. Διό το χάρισμά των είναι να σε δίδουν φαντασίαν και όνειρον, αλλ' εν ταυτώ αποκαρδίωσιν και θλίψιν. Έτζι φρόνιμον φαίνεται πριχού έρθης εις αυτές τες γυναίκες να μάθης καλά την λεγόμενην μογγολικήν ίππευσιν όπου οι ερωτοπαθείς ετούτοι καβαλάροι αναβαίνουν την ώραν του οργασμού των φοράδαν άστρωτην και ανήμερην,ισορροπεύουν με το εν βήμα εις τα καπούλια και ενώ κρατούσι τα γεννητικά των εις στάσιν Γάμου, φωνάζουσιν μελωδικά αμέ και θλιβερώτατα εν τη ερημία των "Αλλά-ί, Αλλά-ί!".
Το αραχνοειδής δηλοί το αποτρόπαιον του αιδοίου και το φθαρτικόν, ότι ετούτη η γυνή έχει διπλά τα γεννητικά της και όσον να οικονομήσης το εν, φθάνει το έτερον και σε διαθέτει αφύλακτον. Δηλοί επίσης και το πολύανδρον της φύσεώς της, καθό έχει εγκατεστημένες ολόγυρά της σκαλωσίες πολλές, ως διασίδι αραχνώδες, όπου στέκει ανάερα να απατά και να δολεύγη. Και απείτις το χάρισμά της είναι η σαγήνη αλλά και το μουσικόν θελκτήριον του κόλπου της, σφράγισον τα περιττά ώτα του φαλλού σου ίνα μη συλληφθής απρόκοπτα. Και σύντας χειρονομήσης σεβαστικά και μόλτο ντετερμινάδο και σταυρώσης το αιδοίον της ιερουργικώς, άρχεψε να την βατεύης από τα εξωτερικά της και αλώνευε ολόγυρά της ελευθερίως. Είτα λάβε την στάσιν του αλεκτρύονος, όταν σπαράζη εις το μαχαίριον, και θηλύκωσέ την κατά κέντρον και κατάβαθα. Έκβαλε τότε τον σπόρον σου καταλογάδιν και αποσύρσου επιμελώς και φροντισμένα. Αλλ' αν τύχη και ευρεθής λιποθυμισμένος από το πολύ της εκχύσεως, κάθου τότε και ανάμενε καρτερικά κρίσιν και σπαραγμόν.
Το περιστερώδης μένει ανερμήνευτον διά το σαφές. Δηλοί γουν ότι το είδος ετούτο, αγκαλά και πετά όπως και τα λοιπά θήλεια είδη και περιίπταται, κάμνει όπως η περιστέρες, όπου τες ταγίζεις αλλά εκείνες σε εκκοκκίζουν και σε ασχημίζουν. Αμή το είδος είναι ωραιότατον και πάνυ ερωτικόν και αρέσκεται διά τες κύριες συνουσίες αλά βέρσο, και διά τες δεύτερες κουκουβιστά, αλά τραβέρσα. Αλλά μη σε απατή το προφανές και το ευπροσήγορον, αφού πολλοί επλανεύθησαν ούτως και έλαβαν τέλος κακόν. Όθεν πριχού τες προσεγγίσης, άρμεξε δυο και τρεις φορές τα δάκτυλά σου εισέ σημείον πόνου και κάμνε τα μακρύτατα και επιτήδεια εις το να πιάνουσι από απόστασιν. Φέρε τότε την αμορόζαν σου εις στάσιν καθημένης σφιγγός, κι αν δείχνη βλέμμα οξύ, ημέρευσέ την με τρόπον. Βήλευσε μόνο όταν σε δείχνη ότι φουριάζει αληθώς και κάμνει ωσάν περιστερά πυρωμένη. Αλλά και τότε λάβε στάσιν προνοητικήν και με τα μερία σου πίεζέ την εις τες λαγόνες και θηλύκωνέ την επιμελώς. Έκχυσε τότε πρωτολείως, ίνα ιδής αν το χαίρεται, και είτα αρχένεψε με τους τρόπους των σπιτικών αιλούρων όπου ξεπουπουλιάζουν τα πετεινά και τελείωσε αιθερικώς πλην εμφρόνως. Και πάντοτε τάγιζέ την με το ένα σου χέρι και δίνε της σπόρια θελκτικά, ίνα κάθεται πράως και ηθελημένως, ειδέ άλλως κινδυνεύεις. Όθεν προκειμένου να πάθης, παραίτησον και αυτοβαρβατέψου ανελέητα.
Ιδού λοιπόν εν κεφαλαίω τα είδη των γυναικών, όπου εύκολα ο καθείς ημπορεί να μνημονεύη και να τα οικονομή αμοναχός του. Αμή στοχάσου, αναγνώστα, ότι οι πλείονες των γυναικών (ανίσως όλες των) αδιαφόρως του κυβερνητικού είδους των, συντηρούν εν αυταίς σπερματικώς και τα επίλοιπα είδη και αναλόγως τα δείχνουν και τα διευθετούν. Όθεν λάβε πρόνοιαν περισσήν κατά τες χρείες σου και μην απατηθής αλλά άσκησε εαυτόν και μελέτησε το πράγμα, πρακτικώς και ονειρικώς, διά να ευφραίνεσαι και να ευφραίνης, ακινδύνως και χαιράμενα.
16. Περί λόγων όπου πρέπει να λέγη τινάς κατά τες συνουσίες
Ως ποικίλλουσιν αι γυναίκες κατά το είδος και την μορφήν του αιδοίου των, ούτως διαφέρουσιν και η συνουσίες των και τόσον αλλάζουσι τα λογαράκια όπου τώσε πρέπουσιν κάθε βολά. Όθεν λάβε αμέντες τες περιστάσεις και πράξον ανάλογα.
Αν τύχη και αναβής γυναίκα ιπποειδή και καπουλάτη και επιθυμής ίππευσιν μακράν, χωρίς ποσώς να φθαρής και πέσης μαραμένος από το πολύσαρκον, λάβε την στάσιν του ζώου ούρου, όπου βινεύει εν ταυτώ και γλείφει. Σίμωσε ουν είτε εις το λακκούδιον του κάτω ευνίου, είτε εις τα φυλλαράκια των ωτίων της, είτε εις το χαλιναράκι των οδόντων της λέγοντας γρεκικά και εύσημα: "Ω που να σε σπέρνω, Ακαλούργητη, και να μη χάνεται ψιχαλάκι. Ω που να οργώνω τα λιθαράκια σου και να ανθούσι. Κλίνε μου τώρα προς τα ζερβά, Υποκρίτρια, ότι πάει το υνίον μου να ξεκαμπίση. Λύγισέ μου τώρα εις τα δεξιά να με συντρέξης, Λεϊμόνα. Όρθωσε τώρα σκυφτά κατά τον κάμπον και βάστα καλά τον θυμόν σου ότι σου έχω φυτευθή με την κορφή μου κάτω. Σεμαγώ και που σεμαγώ, όλος μαργώνομαι, ω σέμεν!" Και αυτή τότε θα ανατριχιασθή σύσαρκα και θα σου κάμη μία μία τες αύλακες υποτακτικά και θα την απολαμβάνης ώρας δ' πάνυ αεράτος.
Αν βατεύης γυναίκα γαλοειδή και κρυψίνουν, κράτα τη γλώσσαν σου έγκλειστην εισέ λόγους φανερούς, ίνα μη καταστρέψης το σύμπλεγμα και κρημνισθής, και αναζήτησε το παραβολικόν και το αμφίβολον. Όθεν αντί να είπης "Ω που να σε χύνομαι ολοχρονίς εις τα ρυάκιά σου, Άσπρη μου, Ω που να σε πηδώ τρεμουλιαστά τα πετραδάκιά σου και να κόβωμαι", ειπέ "Σερμαγιά μου η σαρκίτσα σου, Κόρφη μου, ως που να σου λαξεύω τα αέρινά σου σπηλαία. Ω που να σε θωρώ εις τον πάτον του κλιναρίου μου και να σε χώνω μέσα μου! Λίχνισε τάλμυρα τα λικουάριά σου και να σε πνιγώ, Ανελέητη. Ιδές με τον πτωχευμένον τον πλούτον μου! Τιναχτικά τα μελάκιά σου τα λίγδινα και διά τα ρεύματά σου ξεψυχώνομαι, Γρι μου, άγριο". Ή λέγε της σταθερά την Αρά του μαύρου Όρους "Ω που να κουνηθή το Αοράκι σου, Σκύλλα, και να το στέκουν τα δακτύλια των Αποκαημένων". Αυτά ειπέ της και έχε τον νουν σου διά τον φόβον της ανατροπής και φροντισμένα μελέτα την πάντα αλά ρέκτο και αλά βέρσο ως να την εννοήσης κατάμυαλα.
Αν υστερνά το βολευθής να κοπουλάρεσαι μετά γυναικός λαγωειδούς και περιφόβου, μίλειε της καταπρόσωπον και πάνυ αξεσκέπαστα, ότι αυτού του είδους τα όντα αρέσκονται εις το ιταμόν και το γενναίον, αγκαλά δείχνουν τα ενάντια. Όθεν καθώς καβαλιέσαι και υγραίνεσαι εις την γλίνα της ειπέ της "Τώρα εγώ σε έχω και σε χαίρομαι, Φρούδα μου, και εσύ αποσκαλώσου και ξέγλειψέ μας. Έλα ουν Ποθεινή, δείξον μου την σχισμήν του αχειροποίητου. Τι σε μέλει, Κάλα; Θα έμβω, θα έβγω και πάλε δική σου θα ένι. Ω που αγαπώ να σε καλαμώνω και να σου τα σφυρίζω, Ρώγα μου. Τα αυτάκια σου εις τον ομφαλόν σου θέσε και το γλουτίον σου γύρισέ το επ' ώμου και άνοιξε, Νοικοκυρά μου, και να σε παρασύρω ξεκάπουλα". Ή ειπέ της "Εγώ θα σου τα πιάσω όλα σου κατάσαρκα και συ καύσε με". Κι αυτή θα δροσίση δι' εσέ και θα ξεστρώση πάραυτα.
Αν βινεύεις γυναίκα αραχνοειδή και ευφάνταστον και επιθυμής ησυχίαν και απόλαυσιν, ομίλει της ως αδελφός εις αδελφήν, διά να σε ευρίσκη εδικόν της και οικείον της. Ειπέ της ουν "Ω συγκορμάκι και αδελφούλα μου, ιδού ένας ο σπόρος και ένα το αίμα οπού μας εγέννησε. Ως καλή η Αδελφή μου, η σύνυγρη! Ας συναιματωθώμεν εις την κοινήν Γαστέρα. Ιδού η θηλή μου και θήλασέ την κι άφες κι εμέ τες ρώγες σου να πίνω. Αιμόμειξε τον ασπασμόν σου κατεπάνω μου κι εγώ στο ζιπουνάκι σου αποκάτω θα λιγωθώ. Ω τα λιγνά στέρνα της Αδελφής μου! Δώσε να συντονίσωμεν τα χωρισμένα, ω του στόματός μου Οσμή και Σάλιο". Αυτά και άλλα λέγε και ελλόχευε άγρυπνος και άμα την ιδής νανουρισμένην, άνοιξέ της τα μαύρα και λεύκανέ τα αλλοφρόνως και επίπονα, ωσάν το βρέφος όπου εν ω έχει εις την βούκαν του βουκίτσες γάλακτος, κλαίγει την μάνα του και καταπίνεται.
Αν ευρίσκεσαι επάνω εις γυναίκα περιστερώδη και απατηλήν και κινδυνεύεις να κρυώσης διά το αλλοπρόσαλλον του όντος, δείξον της με τρόπον ότι ασθενείς καθότι σε ελλείπει άσμα τι παιδικόν, τώρα λησμονημένον εις την γλώσσαν σου. Όθεν ζήτησε να σου το τραγωδήση κατά το ήθος της και θα συνέλθης. Και όταν εκείνη αρχίση να σε άδη "Άχι Καημέ μου εσύ και Αχμανάκι μου και ζηλευτό Πουλί στην ξενητειά σου", συλλάβιζε μετ' αυτής και υποτονθόρυζε το ίσον και το ιδιόμελον. Κι αν λέγη εκείνη "Ααα, και βγάλε με στο δάσος, Δρόσε μου", κάνε κι εσύ το ίδιο "Ααα" και τράβηξέ το. Κι αν λέγη εκείνη "Εεε και Εία και λούζομαι εις το κύμα", τότε μενδούλευε κι εσύ κάμνοντας "Εεε" και "Εία" θαλασσινού εργάτου. Όμως αν ίσως και σε αρνηθή να σε τραγωδήση και σε δέση χειρότερα, σύρε τότε μανδήλιον μαύρον να σφογγίζης τον ιδρώτα του μετώπου σου, ήχησε το βούκινον του "Αλί, Αλί και Αλίμονον" και κράξε ως πετεινάρι όπου του αποκόπτουν σύρριζα τον τζάρουκαν.
Πάντα τα ανωτέρω έλαβα και μετέγραψα από σύγγραμά τι περσικόν, μεταγλωττισθέν διά την χρείαν μου από γλώσσαν Φαρσί εισέ γλώσσαν Ρουμί.
---------------------------------------------------------
Γ Λ Ω Σ Σ Α Ρ Ι Ο Ν
Αγκιτάρω: ήγουν ερεθίζω ερωτικώς -εξ ου αγκιταρισμένοςΑλά ρέκτο ε αλά βέρσο: κατά την εμπροσθίαν άμα και κατά την οπισθίαν όψιν. Επί βινεύσεως
Αμέ, αμή: αλλά, όμως, απεναντίας
Αμέντες: κατά νουν, υπ' όψιν
Απρόκοπτα: ήγουν απροειδοποιήτως
Αυτοβαρβατεύομαι: όταν πιάνη τινάς από μοναχός του τον σπόρον του και τον εκβάλλη χαμαί, ματαίως
Βατεύω: κάνω έρωτα γρήγορον αλλά νόστιμον και ορεξάτον
Βήλευσις: σφοδρή μορφή σαρκικού έρωτος, εξ ου και βηλεύω
Βήλος, η: το ανδρικόν αιδοίον εισέ κατάστασιν παραφοράς. Άλλοι λέγουσιν μπούτζος
Βίνευσις: βήλευσις σοφιστική και ευλαβής, καθ' ην ο βηλεύων (ή ο μενδουλεύων) σχηματίζει εν ταυτώ και παραλλήλως τρία δάκτυλα της χειρός (αντίχειρα, δείκτην, παράμεσον) ως διά να κάμη τον σταυρόν του και άλλοτε θέτει τον αντίχειρα εις τον εχίνον, διά να τον έχη, τα δ' έτερα δύο εις το ευνίον, και άλλοτε αντιστρόφως, εξ ου βινεύω
Βολά: ήγουν φορά. Κάθε βολά: κάθε φορά
Ευνίον: θηλυκόν αιδοίον εισέ κατάστασιν μέθης ερωτικής και θαυμαστής υγράνσεως
Εχίνος: ιδέ το ούλος
Κοπουλάτιο: σφοδροτάτη μορφή έρωτος, όπου χρειάζονται πλείονα των τεσσάρων ερωτικών οργάνων, φανερωμένων και αφανέρωτων, υλικών και αΰλων. Έσμειξις παράφορος εισέ σημείον όπου να λειώνουν τα μέσα στοιχεία. Κάνποτε και επί παιδικών. Κοπουλάτιο σίνε μέντε, η ανωτάτη μορφή των ερωτικών
Κουνίον (λατινιστί, cunnus): ο κύσθος, ήγουν ευνίον εισέ κατάστασιν παραφοράς. Διά το μέγεθος κάνποτε, κουνάρα
Κρυώνω: όταν η στύσις τινός μαλακίζεται
Μένδουλα (λατινιστί, mentula): ούτως ονομάζεται η βήλος όταν εισχωρή απεξεσμένη και λαύρος. Και επί παιδικών. Εξ ου και μενδουλεύω και μενδουλάρω
Ξεστρώνω: όταν τινάς αποβάλλη την σκευήν της σαρκός και χύνεται χαριτωμένα και αισθητότατα
Ούλος (μόνον επί γυναικός): ο ροδόχρους εχίνος ο άγριος, έδρα η πρωκτική εισέ στιγμήν τελειωμένης ωριμάνσεως. Δηλοί και το απατηλόν
Σίνε μέντε (λατινιστί, sine mente): κατά τρόπον αλλόφρονα, άγαν παθητικώς
Σιργουλεύω: ήγουν καλοπιάνω, πείθω και παραπλανώ, εξ ου και σιργουλευτά
Τζάρουκας: ήγουν η καρωτίς
Το κείμενο αυτό καταχωρήθηκε την
Τετάρτη, Μαρτίου 23, 2005 και ώρα 10:44 π.μ..
Εκεί κατά το τέλος της σελίδας μπορείτε ν' αφήσετε και το σχολιάκι σας!
5:55 μ.μ.(!)
6:12 μ.μ.
Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γραφτεί πιο *εύγλωττο* σχόλιο για το παραπάνω κείμενο, j95.
6:38 μ.μ.
Troll Alert
The only way to deal with trolls is to limit your reaction to reminding others not to respond to trolls.
8:33 μ.μ.
Ο Γιατρομανωλάκης ήταν καθηγητής μου στη Φιλοσοφική. Παρά τα χρονάκια του είναι πολύ νιάτο στην συμπεριφορά και επιβεβαιώνω την εξοργιστική κατάσταση να μπαίνουν δεκάδες θαυμάστριές του στο αμφιθέατρο και να μην βρίσκουμε θέση να κάτσουμε!
Για το blog post: όντως μπήκε η άνοιξη κι εμείς δείχνουμε τι ερωτικός λαός είμαστε. :-)
9:49 μ.μ.
Πολύ ωραία επιλογή Κουρούνα μου, προσυπογράφω. Το διάβασα προ ετών και μου άρεσε πολύ!
Μου άρεσε και ο τρόπος που "διάβασες" τον πίνακα της O'Keeffe και τον επέλεξες για εικονογράφηση αυτού ειδικά του κειμένου σου. Μάλλον θα της άρεσε και εκείνης..)
1:01 π.μ.
Στα...ντουζένια σου είσαι Κουρούνα μου!
;-)
4:04 π.μ.
Ρε συ Ναυτίλε, δηλαδή ΠΟΙΟΣ ήταν το troll; Τι έπαθες και ποστάρεις προειδοποιήσεις για troll εδώ κι εκεί;
10:41 π.μ.
Να συμφωνήσω κι εγώ με την ιφιμέδεια. Η επιλογή της εικονογράφησης του συγκεκριμένου κειμένου με τον συγκεκριμένο πίνακα, κάνει το θέμα του πίνακος να ξεφεύγει κι από τα όρια της πορνογραφίας ακόμα! Το κάνει σχεδόν ...γυναικολογικό!
12:04 π.μ.
Η κουβέντα για τον πίνακα της Ο’ Κηφ μου θύμισε μια (πραγματική) ιστορία.
Κάποτε, πριν λίγα χρόνια, είχα πάει στα εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής μιας συναδέλφου. Της λέω: « Τι καταπληκτικά έργα! Τι φοβερή απεικόνιση αδηφάγων, σκοτεινών αιδοίων που καθρεφτίζουν τον κανιβαλισμό των ανθρωπίνων σχέσεων....»
Και η απάντηση της «Μα ζωγραφίζω τοπία» !...
7:22 μ.μ.
Vague κι εγώ τη Δυναστεία σκέφτηκα μόλις διάβασα το κειμενάκι της....
Κουρουνίτσα σου εύχομαι καλή επιτυχία με την Αλέξις, την Κριστλ και κατά πάσα πιθανότητα συντόμως και με την Σάμι Τζο ή την Αμάντα.
Και Ναυτίλε κόφτο αγάπη μου με τα τρολ, γέμισες 123 μπλογκ με αυτό πια...τα μάτια μου έξω τρολ βλέπουνε....
Ήταν καλλό, γελάσαμε, αλλά φτάνει βρε πασά μου...
7:24 μ.μ.
Και φυσικά γνωρίζω οτι το "καλό" γράφεται πάντα με ένα λ, εκτός αν είσαι Θεσσαλονικιά, οπότε θα χρειαστούν 4 ή 5 ανάλογα με την περιοχή....Εγώ ως Καλαμαριώτισσα νομίζω οτι με 2 είμαι καλά. Ουπς, καλλά.
7:51 μ.μ.
Τώωωωωωρα η Δυναστεία; Εγώ και η Τζόαν Κόλινς έχουμε γίνει κολλητάρια πια. Ρίξτε μια ματιά στο "Όσα παίρνει άνεμος". Επίσης στο "Μέρα Έρωτος", τότε που η Τζόαν ήταν ακόμα J.D.Sallinger.
7:53 μ.μ.
Επίσης στο "There is no business like show business" όπου η Τζόαν δήλωσε ότι είμαι στη λίστα της...
9:32 μ.μ.
Ποια λίστα γάμου, παιδάκι μου; Στη λίστα αυτών που πρόκειται να εκτελέσει εννοεί!
11:41 μ.μ.
Μάλλον. Οπότε θα αποκαλυφθεί η αλήθεια, ότι δηλαδή η Τζόαν είναι she-male, θα την αποκηρύξει το Χόλιγουντ, θα κάνει τη ζωή της ταινία ο Αλμοδόβαρ, θα λάβει επιτέλους την αναγνώριση που νιώθει ότι της αξίζει και θα ησυχάσουμε κι αυτή κι εμείς!
» Σχολιάστε Το Υπέροχο Τούτο Κείμενο