<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8823282\x26blogName\x3d%CE%97+%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://kourouna.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://kourouna.blogspot.com/\x26vt\x3d-6656590165348922955', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Σαν σήμερα

Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006



Aνανεώθηκε το Απύθμενο Όρυγμα

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!
έκραξε Η Κουρούνα

Βουλωμένο γράμμα

Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006



Διάβασα στην Ελευθεροτυπία:

"Σύμφωνα πάντα με την έρευνα του «Spiegel», ο μέσος όρος των «bloggers» είναι «λευκός, άντρας, κάτω των 30 ετών, σπουδαστής ή ελαστικά εργαζόμενος». Ενώ οι περισσότεροι είναι τακτικοί αναγνώστες περιοδικών και εφημερίδων, ερασιτέχνες στιχουργοί και ελαφρώς πάσχοντες από πολιτική ή ερωτική απογοήτευση..."

Τρανό παράδειγμα των παραπάνω εγώ.

Το παρόν ποστ ήταν μια προσπάθεια ξαραχνιάσματος του μαγαζιού. Προσεχώς κοντά σας, πελάτες μου. Προς το παρόν έχω τις κλειστές μου.

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!
έκραξε Η Κουρούνα

Πρωτοχρονιά ε;

Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2006
Η ώρα είναι δύο και πριν λίγο έκλεισα το τηλέφωνο με τη μάνα μου. Την πήρα για να κάνουμε μαζί Πρωτοχρονιά. Εδώ πάμε δυό ώρες μπροστά, άρα μια χαρά πρόλαβα να πάω ΚΑΙ στο καραγαμάτο ρεβεγιόν (φορώντας ένα υπέροχο κατακόκκινο μεταξωτό φόρεμα) ΚΑΙ να είμαι πίσω στην ώρα μου για ευχές. Βολικό πράγμα η διαφορά ώρας. Μπιιιιπ ... εντάξει, εντάξει ... ψέμματα. Μόνο ευχές, το φόρεμα το ξεχνάμε. Ρεβεγιόν δεν είδα και για να πω την αμαρτία μου δεν είχα και καημό να δω. Λεχματζούν και ΝΟΒΑ, που είπε και η Γιάννα. Αλλά εκεί κατά τις 12 ξέσπασε πόλεμος στην προκυμαία. Βγήκα στο μπαλκόνι και για 20 λεπτά χάζευα μερικά από τα ωραιότερα πυροτεχνήματα που έχω δει. Και γέλαγα μόνη μου λιγάκι ευτυχισμένη. Με πήραν είδηση κι οι άνθρωποι στα γύρω μπαλκόνια και με χαιρέταγαν χαμογελαστοί. Κάτι μου λέγαν και συμπέρανα ότι μάλλον ήταν το "Καλή Χρονιά" στη γλώσσα τους. Άρχιζα και γω να τους το φωνάζω στα ελληνικά. Και μετά, αφού τελείωσαν όλα και ξαναμπήκα μέσα στο μισοάδειο σαλόνι μου κι έκατσα στον στενόχωρο καναπέ μου με πιάσαν τα κλάμματα. Όχι από μοναξιά ή απελπισία. Ούτε από νοσταλγία ή γιορτινή κατάθλιψη. Απλά έκλαιγα γιατί έτσι. Γιατί ήταν κάτι που ένοιωθα πως έπρεπε να κάνω. Γι' αυτά που ποτέ δεν θα τολμήσω και για κείνα που ποτέ δεν θα φωνάξω. Γι' αυτούς που φύγαν και γι' αυτούς που φοβάμαι ότι θα χάσω. Για τις άδειες ευχές και τα στραβά του κόσμου όλου.

Διάβασα το post της Γιάννας και μιας και μου έχει δώσει το δικαίωμα να γράφω στο blog της όποτε θέλω (λέμε τώρα), είπα να μην απαντήσω με σχόλιο. Καλύτερα να δηλώσω μπροστά σε όλους ότι την αγαπάω. Μέσα από καυγάδες και ταραχές, διαφωνίες και τσαντισμένες σιωπές, κλάμματα και βροντερά γέλια, ατέλειωτους ποδαρόδρομους και γλάστρες απ' τα σκουπίδια.

Καλή μας χρονιά Γιαννούλα μου. Και πριν βάλεις το δάχτυλο στην πρίζα και τινάξεις τα ηλεκτρικά όλης της πολυκατοικίας στον αέρα, θυμήσου ότι πρώτα έχουμε να κάτσουμε παρέα στην όχθη του ποταμού ...

--------

Το post αυτό γράφτηκε από την Damsel in Stress που κατοικοεδρεύει στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν (και όποιος θέλει να μάθει που διάολο πέφτει αυτό ας κοιτάξει κανα χάρτη).

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!
έκραξε Η Κουρούνα