<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8823282\x26blogName\x3d%CE%97+%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://kourouna.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://kourouna.blogspot.com/\x26vt\x3d-6656590165348922955', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Σώστε το Σνούπη!

Δευτέρα, Μαΐου 31, 2010


Ένα ζώο που έχει φάει φόλα (συνήθως τροφή αλεσμένη με φυτοφάρμακα ή ποντικοφάρμακο) πεθαίνει με φρικτό τρόπο. Χτυπιέται τρελαμένο ολόγυρα αφρίζοντας γιατί καίγονται τα σωθικά του και τέλος σωριάζεται εξαντλημένο και ξεψυχάει με δυνατούς σπασμούς. Επειδή έχω μαζέψει άπειρα γατιά δηλητηριασμένα από συνανθρώπους, επειδή έχω κλάψει από λύσσα γιατί δε μπορώ να πιάσω αυτούς τους συνανθρώπους να τους δώσω να φάνε μία από τις φόλες τους (ναι, αυτή την επιθυμία προκαλούν η οργή και το χαμένο δίκιο), επειδή παρότι αποτελώ μέλος μιας κοινωνίας υπό κατάρρευση εξακολουθεί να με ενδιαφέρει κάτι τόσο "ασήμαντο" όσο η ζωή μιας γάτας, αναδημοσιεύω εδώ αυτά που διάβασα στο blog και στο facebook της Isis Veiled με την ελπίδα ότι ίσως γίνει αρκετός ντόρος ώστε η ψυχασθενής γκιόσα που την απείλησε ότι θα φαρμακώσει το γατί της να μην τολμήσει να πραγματοποιήσει την απειλή της.

Σώστε το Σνούπη!












Χθες στις 11:45 π.μ.

"Αυτό είναι το ζώο που κινδυνεύει να θανατωθεί με φόλα από γειτόνισσα δίπλα στο σπίτι μου με την κατηγορία ότι πάει και κάθεται στη βεράντα της. Βασικός ένοχος για το έγκλημα είμαι εγώ γιατί είμαι ξένη και τιμωρούμαι συστηματικά από τους Χριστιανούς συντοπίτες μου με θανάτωση των ζώων μου. Παράλληλα έχουν διαδώσει παντού ότι είμαι ανώμαλη και διαπράττω σεξουαλικές σχέσεις με τα ζώα στη βεράντα του σπιτιού, ότι παίρνω ναρκωτικά ή ότι πουλάω το κορμί μου. Εχουν σκάσει τα λάστιχα του αυτοκινήτου της μητέρας μου άπειρες φορές. Kλέβουν την αλληλογραφία μου και ειδικότερα τις κλήσεις από το δικαστήριο για τη μήνυση που τους είχα κάνει, την οποία κέρδισα με καταδίκη του κύριου υπαίτιου σε ένα χρόνο με αναστολή και της οποίας η έφεση εκδικάζεται σε 10 μέρες. Ο Σνούπη κινδυνεύει να πεθάνει άμεσα μόνο και μόνο γιατί υπάρχω εγώ και υπάρχουν και αυτοί. Αν έχετε έναν τρόπο, οποιονδήποτε τρόπο να μας βοηθήσετε πρακτικά και όχι με θεωρίες και συμβουλές κάντε το! Δεν έχω άλλο χώρο να θάβω τα ζώα που μου σκοτώνουν ούτε κουράγια να το κάνω. Προσπαθώ να επιζήσω όπως όλοι σας σε έναν δύσκολο κόσμο, μόνη μου με μοναδική παρέα αυτά τα ζώα. Δεν μου έχει μείνει κανένα ίχνος αξιοπρέπειας πλέον για να υπομείνω αυτό το μαρτύριο χωρίς να μιλάω. Βοηθήστε με!"

Περισσότερα στο blog της Isis Veiled: Τόσο πολύ και τόσο λίγο.

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!
έκραξε Η Κουρούνα

Νότες

Τετάρτη, Μαΐου 26, 2010


Η μουσική που επενδύει τη γειτονιά μου στην Πλατεία Αμερικής είναι ως επί το πλείστον αλβανικά δημοτικά και ελληνικά καψουροτράγουδα. Πού και πού περνάει έξω από το σπίτι η Ντίσκο Ινφέρνο με τη μορφή πειραγμένου εργαλείου που οδηγεί κάποιος ψαγμένος αφρικανός, και τότε τα τζάμια του διαμερίσματός μου τρίζουν από τη λύσσα της ραπ. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν αργά ένα βράδυ που σκότωνα ώρες στο Ίντερνετ άκουσα από κάποιο σπίτι να παίζει στη διαπασών το Breakfast in America των Supertramp, δίσκος που είχα αγοράσει στα εφηβικά μου χρόνια αντί του αντιτίμου των σαράντα δραχμών. Από εκείνο το βράδυ και μετά, ο άγνωστος ρόκερ χτυπά σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, με Doors, Rolling Stones, Ian Dury και πάει λέγοντας. Σήμερα μιλούσα με τη διπλανή 23χρονη γειτόνισσα και της έλεγα πόσο λυπάμαι που δε θα μπορέσω να πάω να δω τον Bob Dylan στη Μαλακάσα. Με κοίταξε απορημένη και με ρώτησε: "Ποιος είναι ο Bob Dylan;". Έπειτα απ' αυτό και νιώθοντας πιο γηραιά κι από την Ακρόπολη προσπαθώ να εντοπίσω το σπίτι του -σίγουρα- Μαθουσάλα φιλόμουσου για να δώσω παραγγελιά το "World Gone Wrong".


buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!
έκραξε Η Κουρούνα