<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8823282\x26blogName\x3d%CE%97+%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://kourouna.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://kourouna.blogspot.com/\x26vt\x3d-6656590165348922955', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe", messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER, messageHandlers: { 'blogger-ping': function() {} } }); } }); </script>

Αποκάλυψη τώρα

Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006


Επειδή ποτέ δεν ξέρει κανείς πότε θα του κάτσει το ψαροκόκαλο στο λαιμό ή πότε θα του πέσει το πιάνο στο κεφάλι καθώς βολτάρει αμέριμνος στο πεζοδρόμιο, αποφάσισα να εξομολογηθώ μια αμαρτία μου ώστε να μην την πάρω μαζί μου στον άλλο κόσμο αν συμβεί το μοιραίο.

Δεν είναι μυστικό πως έχω αδυναμία στον κύριο Φώλιο. Παρενέργεια αυτής της αδυναμίας είναι ότι αναγκάζομαι να υπομένω την ατέλειωτη φλυαρία του για τη γάτα του, το Καταΐφι (πλέον "Ίφι" διότι έχει μεγαλώσει και θέλει να τη φωνάζουν με το χαϊδευτικό της). Γεγονός: ο κύριος Φώλιος είναι ερωτευμένος με τη γάτα του! Από τις δεκάδες φωτογραφίες της που μου έχει στείλει, έκανα το λάθος και χρησιμοποίησα μία στο μπλογκ μου. Τι το ΄θελα; O Μαύρος Γάτος θεώρησε ότι η Ίφι είναι δική μου και πώς τα πόδια του κυρίου Φώλιου (αυτά τα με νύχια τέρατος) ανήκουν σ΄εμένα. Μετά βγήκε κάποιος άλλος και είπε "μπράβο, τι ωραία φωτό", μετά η Μιραντολίνα μίλησε για την Αζίζα που μοιάζει με την Ίφι, και να η παρεξήγηση. Όλοι νομίζουν ότι η Ίφι είναι δική μου και ο κύριος Φώλιος δε μου μιλάει γιατί, λέει, έκανα γατοκλοπή. Μάλιστα, αυτός είναι και ο λόγος που έκλεισε το μπλογκ του -αν και δεν πρόκειται να το παραδεχτεί.

Προς αποκατάσταση της αλήθειας λοιπόν και προκειμένου να μου ξαναμιλήσει ο κύριος Φώλιος δηλώνω ότι: Η ΙΦΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΦΩΛΙΟ -ή, μάλλον, ο κύριος Φώλιος της ανήκει.

Μιλήστε μου, κύριε Φώλιο! Δεν θα το ξανακάνω.


Μα τι πόζα!


Close-up


Κι από δω...


Κι από κει...

Image Hosted by ImageShack.us
Στο ντιβάνι

Image Hosted by ImageShack.us
Έχουμε και παιχνιδάκια

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!

έκραξε Η Κουρούνα

Φοράω πανοπλία...

Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2006


... βαράτε όσο θέλετε.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ: Τελικά η πανοπλία ήταν το πιο άχρηστο πράγμα που έχω φορέσει ποτέ. Άσε που, όπως είπε ο Άγγελος, εμποδίζει και τις αγκαλιές.

Χίλια ευχαριστώ στο NewManifesto, την Κωνσταντίνα, τον Όνειρο, τον J95, τη Μirandolina, την Amanda, το Μαύρο Γάτο, τον Κουκουζέλη, τη Μαριώ, τον Καλοκαιρινό, τη Xilaren, το iblog, τον Τάλω, τον Ψαρρά, τον/την Anima Rana, την Kama_tsouxtra, τη Σοφία, το Βαγγέλακα (χρόνια πολλά, βρε!), τον Old Boy, τη GreekGayLolita, τον Κοκοβιό, τον Ιστορικό, το Φούφουτο, τον Olyf, την Άννα, τον Bizwriter, τον Περαστικό, την Αλεξάνδρα, τον Thas, το Σπύρο, το Λαμπρούκο, τον Καπετάν-Zάβαλο, τον A.F. Marx, τον Crazy Monkey, τον Ημίαιμο, την Εvee, το Διάφανο, τη Δέσποινα, τη Ροδιά, τον Chaka-Khan, τον Big Fat Opinion, το Zpi, τον Αθήναιο, το Βατραχοκόριτσο, τη Λουκρητία, τον Ακίνδυνο, τον Αμβρόσιο, το Unique Fish, την Psipsinel, τη So-de-lovely, τον Πάνο, τη Συνήθη Ύποπτη, την Κάθυ, την Αβάντι, τον Alombar42, την Αλέκα, τη Ladychill, το Μαστρο-Λάμπρο, τον Άγγελο, τον D.C. Kostas, τη Μαριαλένα, τον Evris, τo Sourfou, τον Eryx-t, την Astarte, το Γιώργο, το Sa.lo, τη Λεσπριτία, το Βαγγέλη (μπεεεε για τη γιορτή σου!), τη Regina, τον JustAnotherGoneoff, και τους Ανώνυμους για τις θερμές ευχές και τα καλά λόγια τους.

Τον κύριο Φώλιο δεν τον ευχαριστώ γιατί έκλεισε το μπλογκ του και μου έσπασε τα νεύρα. Άσε που με έγραψε πανηγυρικά όταν του ζήτησα να μην το κλείσει.

Επιπλέον ευχαριστίες στον Όνειρο, το NewManifesto, το Διγέλαδο, το Unique Fish, το ArxediaMedia, τον Άγγελο και τον CrazyMonkey για τις αναφορές στα μπλογκ τους. Για τον Πάνο και τη Mirandolina αγκαλιές και φιλιά, στον πρώτο για τη φοβερή βιβλιοπαρουσίαση, στη δεύτερη για το εκπληκτικό λουκουμάκι που με κέρασε.

Στο δε Μανώλη, που περίμενε να περάσουν πρώτα όλοι οι καλεσμένοι για να ξυρίσει το γαμπρό με την ησυχία του, πολλά ευχαριστώ και φιλιά. Κι όχι μόνο για τις τωρινές ευχές του.


To alter ego μου και η γάτα Λου σας στέλνουν φιλιά


buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!

έκραξε Η Κουρούνα

Πρόχειρο

Σάββατο, Μαρτίου 11, 2006


Ιστορίες από τη Regina, την οποία βρήκα στο μπλογκ του Περαστικού.

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!

έκραξε Η Κουρούνα

Μαύρη κουρούνα κι ογλήγορα! *

Πέμπτη, Μαρτίου 09, 2006
Στην περιοχή που μένω για να παρκάρεις πρέπει να ΄χεις χοντρό πορτοφόλι ή το Θεό μπάρμπα. Πολλές φορές, μάλιστα, το πρώτο δεν αρκεί. Χρειάζεται και το δεύτερο προκειμένου να εξασφαλίσεις θέση σε πάρκινγκ επί πληρωμή. Όσοι έχουν την τύχη να πετύχουν άδειο χώρο στο δρόμο, συνήθως αφήνουν το αυτοκίνητό τους εκεί και το ξεθάβουν απ’ τη σκόνη και τις κουτσουλιές των περιστεριών πολλές βδομάδες αργότερα, σε εορτές και αργίες, όταν αρχίζει η μαζική αποδημία στην ελληνική επαρχία. Οι οδηγοί εκμεταλλεύονται κάθε σπιθαμή του δρόμου, με αποτέλεσμα να βλέπεις αμάξια και μοτοσικλέτες παρκαρισμένα σε όλες τις πιθανές στάσεις, και πεζούς να μουρμουρίζουν –ή να γαμοσταυρίζουν, αναλόγως του επίπεδου αντοχής τους– αφού χρειάζεται να κάνουν παρακάμψεις αρκετών μέτρων για να καταφέρουν ν’ ανέβουν στο πεζοδρόμιο.

Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική ώστε τα όργανα του τοπικού αστυνομικού τμήματος κάνουν τα στραβά μάτια και, αν δεν έχεις παρκάρει με τη μούρη σε είσοδο τράπεζας ή καβάλα διαγώνια σε νησίδα επί της Πατησίων, σε αφήνουν στην ησυχία σου. Γι’ αυτό όταν, έπειτα από ενάμιση χρόνο που κατοικώ στην περιοχή και παρκάρω εδώ, πήγα σήμερα να πάρω το αμάξι μου και βρήκα στο παρμπρίζ ένα ροζ χαρτάκι που μου έλεγε ότι έχω σταθμεύσει σε στάση ΜΜΜ κι ας πάρω τώρα ένα πρόστιμο 65.50 ευρώ να ΄χω να πορεύομαι, έπαθα ένα μικρό σοκ –που συνοδεύτηκε απ’ τη σφοδρή επιθυμία να σφηνώσω στην έδρα του αστυνομικού Α.Θ. έναν πυροσβεστικό κρουνό. Ειδικά απ’ τη στιγμή που είχα φροντίσει να μην κλείσω τη στάση ή τον κάδο απορριμμάτων που βρίσκεται παραδίπλα, αλλά ούτε να παρκάρω στη γωνία όπου στρίβουν τα λεωφορεία. Ακόμα ειδικότερα, αφού πίσω και μπροστά από το δικό μου αμάξι βρίσκονταν καμιά δεκαριά άλλα, κανένα απ’ τα οποία δεν είχε ραβασάκι στο παρμπρίζ του. Στην προσπάθειά μου να καταλάβω τι ξεχώριζε το αυτοκίνητό μου από τα υπόλοιπα κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: το γεγονός ότι είναι Lada. Που σημαίνει ότι ο κάτοχός του μάλλον είναι Αλβανός, Ρώσος ή άλλο, υποδεέστερο, δείγμα της τοπικής πανίδας, οπότε ας του ρίξουμε μια κλήση για να μάθει να παρκάρει αλλού τον αραμπά του.

Φυσικά, επειδή τεχνικώς ήμουν παράνομη -απαγορεύεται η στάθμευση σε αρκετά μέτρα από στάση λεωφορείου ή γωνία, ασχέτως αν αυτό, λόγω συνθηκών, δεν επιβάλλεται πουθενά στην Αθήνα-, έκανα γαργάρα τις όποιες αντιρρήσεις μου, έχωσα άρον-άρον την κλήση στην τσαντούλα μου κι έφυγα. Όχι όμως χωρίς πρώτα να ευχηθώ διακαώς να πιάσει τον αστυνομικό Α.Θ. ακατάσχετο κόψιμο επί 65 και μισή μέρες. Όσες και τα ευρώ που πρέπει να πληρώσω.

*Αρκαδική κατάρα

buzz it!


Kι άλλο, κι άλλο!

έκραξε Η Κουρούνα