Θεατρικό
Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2005
Ένα βράδυ που ΄βρεχε, που ΄βρεχε μονότονα, αντί σχολίου στον Βιταμοντέρνα η DiS, η ΘτΠ κι εγώ γράψαμε μονόπρακτο.
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
  |
Kι άλλο, κι άλλο!
Έφτιαχνε ο Χριστός κεφάλι με το λιβάνι;
Τετάρτη, Ιανουαρίου 26, 2005
Έκανε σέρφινγκ στη θάλασσα της Γαλιλαίας αερίζοντας τα απόκρυφά Του; Ήταν ο Μυστικός Δείπνος η τελευταία κρασοκατάνυξη προτού αναληφθεί στον Παράδεισο για να καπνίσει ένα τσιγαριλίκι με τον Τζίμι Χέντριξ; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα θέματα που θίγει ο αυστριακός καρτουνίστας Γκέρχαρντ Χάντερερ στο κόμικς του "Η ζωή του Χριστού", το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Τι έγινε όταν μεταφράστηκε και στα ελληνικά; Άστραψαν και βρόντηξαν οι δυνάμεις του Καλού στη χώρα μας!
Η ιστορία άρχισε το 2003, όταν οι εκδόσεις Οξύ αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν στα ελληνικά το κόμικς του Χάντερερ. Η εφημερίδα Espresso, εις εκ των ακοιμήτων φρουρών του Πνεύματος και της Ηθικής (αθάνατε Αυλωνίτη!) οίτινες επαγρυπνούν ίνα μη γίνει η χώρα μας ξέφραγο αμπέλι -κάπου εδώ γύρω είχα και τον γύψο, αλλά δεν τον βρίσκω τώρα, αναγνώστη μου-, όρθωσε το ανάστημά της και κατήγγειλε τα έκτροπα. Μια και ο Μάης δεν λείπει από τη Σαρακοστή, αποφασίζει να παρέμβει μια εισαγγελέας και το κόμικς κατάσχεται από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία -η πρώτη κατάσχεση βιβλίου εδώ και είκοσι χρόνια (να τις εκατοστήσουμε!). Ο εκδότης και ο μεταφραστής καλούνται σε απολογία για καθύβριση θρησκευμάτων διά του Τύπου. Κι επειδή "όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη", πετάγεται η Εκκλησία και εξαπολύει έναν κεραυνό νααααααα (με το συμπάθειο) στην κεφάλα του Χάντερερ και των συν αυτώ για να ΄χουν να θυμούνται. "Έπραξε καλώς ο εισαγγελεύς. Διότι δεν είναι δυνατόν να διακωμωδούνται τα ιερά και τα όσια και μάλιστα στο πρόσωπο του αρχηγού της Εκκλησίας μας", είπε ο εκπρόσωπος του Χριστόδουλου, αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου.
Πάντως, για να λέμε του στραβού το δίκιο, είναι το δικό μας παπαδαριό αρτηριοσκληρωτικό, μα και οι άλλοι δεν πάνε πίσω. Στην Αυστρία, ο επικεφαλής των καθολικών επισκόπων, ο καρδινάλιος Σένμπορν, κόντεψε να σκίσει τα ράσα του όταν κυκλοφόρησε το κόμικς και απαίτησε να ζητήσει συγνώμη ο καρτουνίστας. Ο Χάντερερ τον σύνδεσε με Κάιρο, κι ακολούθησε εναντίον του λασπολογία άνευ προηγουμένου από εκκλησιακούς παράγοντες και τον συντηρητικό Τύπο (του το φύλαγε και το ντόπιο φασισταριό γιατί είχε θίξει με ένα άλλο κόμικς του, το "Γιέργκι ο Δρακοφονιάς", τον φιλοναζιστή αυστριακό πολιτικό Γιεργκ Χάιντερ). Όμως το θέμα δεν κατέληξε ποτέ στα δικαστήρια.
Και φτάνουμε στο 2005. Ο Χάντερερ τρώει μια καμπάνα φυλάκισης έξι μηνών από την ελληνική Δικαιοσύνη, να ΄χει να πορεύεται. Εμ, δεν ήξερε κι αυτός, δεν ρώταγε; Ας έγραφε για τον Μωάμεθ, ας έγραφε για τον Βούδα, ας έγραφε για τον Μανιτού. Ποιος θα τον πείραζε τότε; Κανείς -αν και με τον Μωάμεθ ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, έχει κι αυτός φανατικούς οπαδούς που γαμούν και δέρνουν. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και, όπως ήταν φυσικό, έφτασε και στην Αμερική. Και βρήκαν ευκαιρία οι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας (το άλλο με τον Τοτό σού το είπα;) να ξεσπαθώσουν για το ρεζιλίκι μετά τις διαμαρτυρίες τους για τα ξεβράκωτα ελληνικά αγάλματα των Ολυμπιακών του 2004.
Τέλος, ο Χάντερερ προκάλεσε τον προβληματισμό και κάτι άλλων γραφικών -λέγε με χρυσαυγίτη- που γράψανε στην ιστοσελίδα τους:
"Είναι η δεύτερη φορά μετά την περίφημη ανάπλαση του προσώπου του Ιησού από το BBC, ψευτοϊστορική ανάπλαση με την οποία εμφανίζεται ο Ιησούς με εβραϊκή φυσιογνωμία, που κάποιοι επιχειρούν να παραστήσουν το πρόσωπο του ιδρυτού του Χριστιανισμού σαν μία τυπική εβραϊκή φιγούρα! Αυτό όμως είναι ψευδές πέρα για πέρα. Το δεύτερο κρούσμα αφορούσε το βιβλίο του Γκέρχαρντ Χάντερερ "Η ζωή του Ιησού σε κόμικς", που αποσύρθηκε πρόσφατα από την κυκλοφορία. Η γαμψή μύτη, το στενό πρόσωπο, τα μάτια που καμπυλώνουν προς τα άκρα, όλα αυτά δεν έχουν καμμία σχέση ούτε με την αγιογραφία, ούτε με το πρόσωπο του Ιησού."
Όπως θα ΄λεγε και η γιαγιά μου, "Καθένας με τον πόνο του και ο μυλωνάς τ΄ αυλάκι"...
Γκέρχαρντ Χάντερερ
photo: dpa
Η ιστορία άρχισε το 2003, όταν οι εκδόσεις Οξύ αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν στα ελληνικά το κόμικς του Χάντερερ. Η εφημερίδα Espresso, εις εκ των ακοιμήτων φρουρών του Πνεύματος και της Ηθικής (αθάνατε Αυλωνίτη!) οίτινες επαγρυπνούν ίνα μη γίνει η χώρα μας ξέφραγο αμπέλι -κάπου εδώ γύρω είχα και τον γύψο, αλλά δεν τον βρίσκω τώρα, αναγνώστη μου-, όρθωσε το ανάστημά της και κατήγγειλε τα έκτροπα. Μια και ο Μάης δεν λείπει από τη Σαρακοστή, αποφασίζει να παρέμβει μια εισαγγελέας και το κόμικς κατάσχεται από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία -η πρώτη κατάσχεση βιβλίου εδώ και είκοσι χρόνια (να τις εκατοστήσουμε!). Ο εκδότης και ο μεταφραστής καλούνται σε απολογία για καθύβριση θρησκευμάτων διά του Τύπου. Κι επειδή "όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη", πετάγεται η Εκκλησία και εξαπολύει έναν κεραυνό νααααααα (με το συμπάθειο) στην κεφάλα του Χάντερερ και των συν αυτώ για να ΄χουν να θυμούνται. "Έπραξε καλώς ο εισαγγελεύς. Διότι δεν είναι δυνατόν να διακωμωδούνται τα ιερά και τα όσια και μάλιστα στο πρόσωπο του αρχηγού της Εκκλησίας μας", είπε ο εκπρόσωπος του Χριστόδουλου, αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου.
Πάντως, για να λέμε του στραβού το δίκιο, είναι το δικό μας παπαδαριό αρτηριοσκληρωτικό, μα και οι άλλοι δεν πάνε πίσω. Στην Αυστρία, ο επικεφαλής των καθολικών επισκόπων, ο καρδινάλιος Σένμπορν, κόντεψε να σκίσει τα ράσα του όταν κυκλοφόρησε το κόμικς και απαίτησε να ζητήσει συγνώμη ο καρτουνίστας. Ο Χάντερερ τον σύνδεσε με Κάιρο, κι ακολούθησε εναντίον του λασπολογία άνευ προηγουμένου από εκκλησιακούς παράγοντες και τον συντηρητικό Τύπο (του το φύλαγε και το ντόπιο φασισταριό γιατί είχε θίξει με ένα άλλο κόμικς του, το "Γιέργκι ο Δρακοφονιάς", τον φιλοναζιστή αυστριακό πολιτικό Γιεργκ Χάιντερ). Όμως το θέμα δεν κατέληξε ποτέ στα δικαστήρια.
Και φτάνουμε στο 2005. Ο Χάντερερ τρώει μια καμπάνα φυλάκισης έξι μηνών από την ελληνική Δικαιοσύνη, να ΄χει να πορεύεται. Εμ, δεν ήξερε κι αυτός, δεν ρώταγε; Ας έγραφε για τον Μωάμεθ, ας έγραφε για τον Βούδα, ας έγραφε για τον Μανιτού. Ποιος θα τον πείραζε τότε; Κανείς -αν και με τον Μωάμεθ ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, έχει κι αυτός φανατικούς οπαδούς που γαμούν και δέρνουν. Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου και, όπως ήταν φυσικό, έφτασε και στην Αμερική. Και βρήκαν ευκαιρία οι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας (το άλλο με τον Τοτό σού το είπα;) να ξεσπαθώσουν για το ρεζιλίκι μετά τις διαμαρτυρίες τους για τα ξεβράκωτα ελληνικά αγάλματα των Ολυμπιακών του 2004.
Τέλος, ο Χάντερερ προκάλεσε τον προβληματισμό και κάτι άλλων γραφικών -λέγε με χρυσαυγίτη- που γράψανε στην ιστοσελίδα τους:
"Είναι η δεύτερη φορά μετά την περίφημη ανάπλαση του προσώπου του Ιησού από το BBC, ψευτοϊστορική ανάπλαση με την οποία εμφανίζεται ο Ιησούς με εβραϊκή φυσιογνωμία, που κάποιοι επιχειρούν να παραστήσουν το πρόσωπο του ιδρυτού του Χριστιανισμού σαν μία τυπική εβραϊκή φιγούρα! Αυτό όμως είναι ψευδές πέρα για πέρα. Το δεύτερο κρούσμα αφορούσε το βιβλίο του Γκέρχαρντ Χάντερερ "Η ζωή του Ιησού σε κόμικς", που αποσύρθηκε πρόσφατα από την κυκλοφορία. Η γαμψή μύτη, το στενό πρόσωπο, τα μάτια που καμπυλώνουν προς τα άκρα, όλα αυτά δεν έχουν καμμία σχέση ούτε με την αγιογραφία, ούτε με το πρόσωπο του Ιησού."
Όπως θα ΄λεγε και η γιαγιά μου, "Καθένας με τον πόνο του και ο μυλωνάς τ΄ αυλάκι"...
Γκέρχαρντ Χάντερερ
photo: dpa
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Μάνα, μητέρα, μαμά
Κυριακή, Ιανουαρίου 23, 2005
Διάβασα τώρα τελευταία για μια γυναίκα που έγινε μητέρα σε ηλικία 66 ετών με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, βλέποντας κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις, τι είναι εκείνο που ωθεί ανθρώπους αυτών των ηλικιών να αποφασίζουν να αποκτήσουν παιδιά. Το κοριτσάκι αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, θα έχει στα 15 του μια ογδοντάρα μητέρα-γιαγιά. Στη χειρότερη, θα αποθέτει λουλούδια στον τάφο της.
Στην οικογένειά μου έχουμε μια ανάλογη περίπτωση, μόνο που η γυναίκα απόκτησε το παιδί σε ηλικία σαράντα έξι ετών, έπειτα από απίστευτη ταλαιπωρία περίπου δέκα χρόνων και τεράστια οικονομική δαπάνη εξαιτίας των αποτυχημένων εξωσωματικών. Όταν τη ρώτησα γιατί εκείνη και ο άντρας της δεν υιοθέτησαν ένα παιδάκι αντί να μπουν σε αυτή την αμφίβολου αποτελέσματος διαδικασία, η απάντηση ήταν "Α, πα, πα! Ξένο παιδί; Να μου λείπει". Δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν τη λογική. Στην περίπτωση που επιθυμείς να αποκτήσεις ένα παιδί, πώς είναι δυνατόν να προτιμάς να μην το αποκτήσεις ποτέ ή να το αποκτήσεις στα 66 σου από το να υιοθετήσεις ένα ορφανό, το οποίο στην αντίθετη περίπτωση θα μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα στερημένο από την αγάπη μιας οικογένειας;
Σύντομα πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή νομοσχέδιο που θα απαγορεύει στις γυναίκες άνω των 50 να αποκτήσουν παιδί με τη μέθοδο της εξωσωματικής. Παρά τις αντιρρήσεις μου για την τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία, δεν συμφωνώ. Ναι, είναι καλό να προστατεύονται με νόμο τα ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά με τη μέθοδο της εξωσωματικής, γιατί συνήθως γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από αετονύχηδες γιατρούς.
Όμως, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι μια γυναίκα μπορεί να προσπαθεί μέχρι την αναπαραγωγική της ηλικία, δηλαδή μέχρι την εμμηνόπαυση. Εκτός του ότι μια γυναίκα, έστω και σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να έχει εμμηνόπαυση σε μικρή σχετικά ηλικία, τι γίνεται με τους άντρες που αποφασίζουν να γίνουν πατέρες μετά τα 50 και που, φυσικά, δεν έχουν το πρόβλημα της εμμηνόπαυσης; Θα βγει νομοσχέδιο που θα απαγορεύει και σε αυτούς να τεκνοποιήσουν; Μάλλον απίθανο. Εν ολίγοις ο νόμος κρίνει άντρες και γυναίκες με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ας υποθέσουμε όμως ότι βγαίνει νομοσχέδιο που χαρακτηρίζει ακατάλληλους για τεκνοποίηση όλους τους ανθρώπους άνω των 50. Πόσο "σωστό" θα ήταν κάτι τέτοιο; Και θα φτάσουμε άραγε κάποτε στη θέση να αποφασίζει το κράτος ποιος, ανεξάρτητα από ηλικία, είναι κατάλληλος να γίνει γονιός;
Στην οικογένειά μου έχουμε μια ανάλογη περίπτωση, μόνο που η γυναίκα απόκτησε το παιδί σε ηλικία σαράντα έξι ετών, έπειτα από απίστευτη ταλαιπωρία περίπου δέκα χρόνων και τεράστια οικονομική δαπάνη εξαιτίας των αποτυχημένων εξωσωματικών. Όταν τη ρώτησα γιατί εκείνη και ο άντρας της δεν υιοθέτησαν ένα παιδάκι αντί να μπουν σε αυτή την αμφίβολου αποτελέσματος διαδικασία, η απάντηση ήταν "Α, πα, πα! Ξένο παιδί; Να μου λείπει". Δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν τη λογική. Στην περίπτωση που επιθυμείς να αποκτήσεις ένα παιδί, πώς είναι δυνατόν να προτιμάς να μην το αποκτήσεις ποτέ ή να το αποκτήσεις στα 66 σου από το να υιοθετήσεις ένα ορφανό, το οποίο στην αντίθετη περίπτωση θα μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα στερημένο από την αγάπη μιας οικογένειας;
Σύντομα πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή νομοσχέδιο που θα απαγορεύει στις γυναίκες άνω των 50 να αποκτήσουν παιδί με τη μέθοδο της εξωσωματικής. Παρά τις αντιρρήσεις μου για την τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία, δεν συμφωνώ. Ναι, είναι καλό να προστατεύονται με νόμο τα ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά με τη μέθοδο της εξωσωματικής, γιατί συνήθως γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από αετονύχηδες γιατρούς.
Όμως, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι μια γυναίκα μπορεί να προσπαθεί μέχρι την αναπαραγωγική της ηλικία, δηλαδή μέχρι την εμμηνόπαυση. Εκτός του ότι μια γυναίκα, έστω και σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να έχει εμμηνόπαυση σε μικρή σχετικά ηλικία, τι γίνεται με τους άντρες που αποφασίζουν να γίνουν πατέρες μετά τα 50 και που, φυσικά, δεν έχουν το πρόβλημα της εμμηνόπαυσης; Θα βγει νομοσχέδιο που θα απαγορεύει και σε αυτούς να τεκνοποιήσουν; Μάλλον απίθανο. Εν ολίγοις ο νόμος κρίνει άντρες και γυναίκες με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ας υποθέσουμε όμως ότι βγαίνει νομοσχέδιο που χαρακτηρίζει ακατάλληλους για τεκνοποίηση όλους τους ανθρώπους άνω των 50. Πόσο "σωστό" θα ήταν κάτι τέτοιο; Και θα φτάσουμε άραγε κάποτε στη θέση να αποφασίζει το κράτος ποιος, ανεξάρτητα από ηλικία, είναι κατάλληλος να γίνει γονιός;
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
Πέμπτη, Ιανουαρίου 20, 2005
Σήμερα, αναγνώστη μου, θα σου μιλήσω για τους λόγους που κατάληξα να γίνω ένας άνθρωπος με τάσεις παράνοιας και μύρια άλλα στραβά -σύμφωνα με τα αποτελέσματα του τεστ που έκανα έπειτα από παρότρυνση της DiS (που κακό χρόνο να μην έχει), και τα οποία παρουσίασα στο προηγούμενο post μου.
Όπως ήδη σου έχω πει, όταν ήμουν μικρή τρελαινόμουν για τα παραμύθια. Αυτή μου η αγάπη, όπως θα διαπιστώσεις στη συνέχεια, ήταν το αίτιο της πτώσης μου στην άβυσσο. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου όλα πήγαιναν καλά. Τα παραμύθια που μου διάβαζε η μαμά μου έβριθαν από χαριτωμένα ζωάκια που έκαναν το ένα και το άλλο, και που οι περιπέτειές τους είχαν πάντα ευτυχισμένο τέλος. Το ασχημόπαπο γινόταν κύκνος, το έξυπνο γουρουνάκι έσωζε το σπίτι του, η μαμά-κλώσσα προστάτευε το άτακτο κοτοπουλάκι,ο βάτραχος γινόταν πρίγκιπας, ο γάτος φορούσε τις μπότες του και έσωζε την κατάσταση, η χελώνα νικούσε τον λαγό που κοκορευόταν. Όλα πήγαιναν ρολόι στα δάση, στα ποτάμια και στους βάλτους, κι εγώ κοιμόμουν ικανοποιημένη, σίγουρη πως ένα Αόρατο Χέρι φροντίζει όλα τα πλάσματα της φύσης και πως το Δίκιο και το Καλό πάντα θριαμβεύουν. Και τότε μπήκαν στη ζωή μου τα άλλα παραμύθια, εκείνα που ήταν για μεγαλύτερα παιδιά.
Τύφλα να΄ χουν ο Κρόνενμπεργκ, ο Ράιμι και ο Γιούζνα μαζί. Αν ζούσαν σήμερα, οι αδερφοί Γκριμ θα σάρωναν τα βραβεία στα φεστιβάλ ταινιών τρόμου. Όσο για τον Άντερσεν, θα έπαιρνε Όσκαρ για το πιο ψυχοπλακωτικό σενάριο. Το κεφάλι μου γέμισε ιστορίες που έσταζαν αίμα και μαυρίλα. Οι λύκοι καταβρόχθιζαν τους ανθρώπους, οι κυνηγοί ξεκοίλιαζαν και έγδερναν τους λύκους, οι φτωχοί παρατούσαν τα παιδιά τους στο δάσος, οι μάγισσες τα πάχαιναν για να τα φάνε, οι μητριές όταν δεν έβγαζαν το λάδι στις κόρες των συζύγων τους τις σκότωναν με δηλητηριασμένα μήλα, ο Διάβολος ήταν πανταχού παρών και έβραζε τον κόσμο στα καζάνια της κόλασης, ο Θάνατος ερχόταν να εισπράξει αυτά που του χρωστούσαν οι κοινοί θνητοί, το αηδόνι τρυπούσε την καρδιά του στα αγκάθια του λευκού τριαντάφυλλου για να το βάψει κόκκινο και να το χαρίσει ο φοιτητής στην άκαρδη αγαπημένη του, το άγαλμα του πρίγκιπα χάριζε τα διαμάντια και τα σμαράγδια του στους φτωχούς και στο τέλος το έκαιγαν στον κλίβανο γιατί δεν ήταν πια όμορφο, το χελιδόνι που τον βοηθούσε στο θεάρεστο έργο του πέθαινε από το κρύο, κι από κοντά ακολουθούσε το κοριτσάκι με τα σπίρτα που κοκάλωνε από την παγωνιά έξω από τα σπίτια των πλουσίων. Η σύγχυσή μου ολοένα και μεγάλωνε. Όπως ο Χάρι Κλιν, ρωτούσα τη μαμά μου "τι, πώς, και πού και πότε κι όταν κι άμα και γιατί", αλλά ικανοποιητική απάντηση δεν έπαιρνα, άσε που στο τέλος εκνευριζόταν και με αποστόμωνε με ένα "γιατί κλάνει το γατί", προσθέτοντας στις τόσες απορίες μου άλλη μία για τον ρόλο του γατιού στην έκβαση των πραγμάτων (να γιατί κατάβρεχα τις ανυποψίαστες γάτες στο σχολείο).
Με τον καιρό, το άγχος και οι φοβίες μου έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Τα βράδια αρνιόμουν πεισματικά να πάω για ύπνο, σίγουρη πως όταν έκλειναν τα φώτα θα πετάγονταν από τα σκοτάδια όλες οι φρίκες και θα μου ορμούσαν. Όταν οι δικοί μου κατάφερναν, με καλοπιάσματα ή με αγνή γονική βία, να με βάλουν στο κρεβάτι για ύπνο, σαβανωνόμουν με τα σκεπάσματά μου και αγρυπνούσα τρέμοντας ολόκληρη. Άκουγα την ανάσα μου και νόμιζα ότι δίπλα μου καραδοκούσε ο Διάβολος, το παραμικρό τρίξιμο μεταμορφωνόταν σε Τέρας που πλησίαζε ύπουλα για να μου ροκανίσει το πόδι. Ακόμα και τα φυλαχτά που αράδιαζα γύρω από το κρεβάτι για να με προστατεύσουν -χνουδωτά ζωάκια, κούκλες, στρατιωτάκια- μετατρέπονταν σε παραμορφωμένα και αποτρόπαια εξαμβλώματα: όποια αποκρουστική διάσταση δεν κατάφερναν να τους δώσουν το σκοτάδι και οι σκιές την πρόσθετε η φαντασία μου. Δεν νομίζω να υπήρξε άλλο παιδί που να περίμενε με τόση λαχτάρα τον ερχομό της αυγής. Όταν στις χαραμάδες των παντζουριών έφεγγε το πρώτο φως της μέρας, αυτόματα τα βλέφαρά μου βάραιναν και τα μάτια μου έκλειναν. Αμ δε που ησύχαζα όμως! Το κυνηγητό και η αγωνία συνεχίζονταν στα όνειρά μου. Να σου οι γριές κακάσχημες μάγισσες, δώσ' του οι λύκοι με τις αιματοβαμμένες δοντάρες, οι λογής λογής μπαμπούλες και τα διεστραμμένα πλάσματα. Πεταγόμουν από τον ύπνο μου με φωνές και κλάματα, ενώ όλη την υπόλοιπη μέρα περιφερόμουν σαν ζόμπι από τη σωματική και την ψυχική εξάντληση. Με τα πολλά και με τα λίγα, οι γονείς μου αποφάσισαν να ρωτήσουν τον γιατρό. Ο φωτισμένος παθολόγος (για παιδοψυχολόγο ούτε λόγος εκείνη την εποχή) με εξέτασε και έβγαλε το πόρισμα: δεν έπρεπε να με αφήνουν να βλέπω τηλεόραση. Ποτέ, αναγνώστη μου, δεν υπήρξε μεγαλύτερη επιστημονική πλάνη. Για πρώτη φορά στην Ιστορία, η τηλεόραση ήταν αθώα και έφταιγαν τα βιβλία!
Καθώς ο καιρός περνούσε, ηρέμησα. Ή, τουλάχιστον, έτσι φαινόταν. Ο νους και η ψυχή του ανθρώπου λειτουργούν με περίεργους τρόπους και, τελικά, όλος αυτός ο παιδεμός και το βάσανο είχαν ως αποτέλεσμα, στα χρόνια που ακολούθησαν, να αγαπήσω βαθιά τη λογοτεχνία τρόμου και τον αντίστοιχο κινηματογράφο. Οι ειδικοί λένε πως όσοι προσελκύονται από αυτού του είδους τα βιβλία και έργα, ξορκίζουν με αυτό τον τρόπο τους φόβους τους. Ίσως, δεν το ξέρω. Αυτό όμως που ξέρω τώρα πια είναι πως ο Διάβολος έχασε τη δύναμή του και αποκαθηλώθηκε μαζί με τον Θεό, ο Θάνατος βαδίζει στο πλευρό μου από τότε που γεννήθηκα και περιμένει να συμφιλιωθούμε, και πως ο Κακός ο Λύκος που θέλει να με καταβροχθίσει είναι, τελικά, ο ίδιος μου ο εαυτός. Όσο για το περιβόητο τεστ και τα αποτελέσματά του, δεν υπάρχει λόγος να απασχολούν ούτε εμένα ούτε εσένα, αναγνώστη μου. Την επόμενη φορά θα απαντήσω στις ερωτήσεις με λιγότερη ειλικρίνεια. Κάνε και συ το ίδιο.
Όπως ήδη σου έχω πει, όταν ήμουν μικρή τρελαινόμουν για τα παραμύθια. Αυτή μου η αγάπη, όπως θα διαπιστώσεις στη συνέχεια, ήταν το αίτιο της πτώσης μου στην άβυσσο. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου όλα πήγαιναν καλά. Τα παραμύθια που μου διάβαζε η μαμά μου έβριθαν από χαριτωμένα ζωάκια που έκαναν το ένα και το άλλο, και που οι περιπέτειές τους είχαν πάντα ευτυχισμένο τέλος. Το ασχημόπαπο γινόταν κύκνος, το έξυπνο γουρουνάκι έσωζε το σπίτι του, η μαμά-κλώσσα προστάτευε το άτακτο κοτοπουλάκι,ο βάτραχος γινόταν πρίγκιπας, ο γάτος φορούσε τις μπότες του και έσωζε την κατάσταση, η χελώνα νικούσε τον λαγό που κοκορευόταν. Όλα πήγαιναν ρολόι στα δάση, στα ποτάμια και στους βάλτους, κι εγώ κοιμόμουν ικανοποιημένη, σίγουρη πως ένα Αόρατο Χέρι φροντίζει όλα τα πλάσματα της φύσης και πως το Δίκιο και το Καλό πάντα θριαμβεύουν. Και τότε μπήκαν στη ζωή μου τα άλλα παραμύθια, εκείνα που ήταν για μεγαλύτερα παιδιά.
Τύφλα να΄ χουν ο Κρόνενμπεργκ, ο Ράιμι και ο Γιούζνα μαζί. Αν ζούσαν σήμερα, οι αδερφοί Γκριμ θα σάρωναν τα βραβεία στα φεστιβάλ ταινιών τρόμου. Όσο για τον Άντερσεν, θα έπαιρνε Όσκαρ για το πιο ψυχοπλακωτικό σενάριο. Το κεφάλι μου γέμισε ιστορίες που έσταζαν αίμα και μαυρίλα. Οι λύκοι καταβρόχθιζαν τους ανθρώπους, οι κυνηγοί ξεκοίλιαζαν και έγδερναν τους λύκους, οι φτωχοί παρατούσαν τα παιδιά τους στο δάσος, οι μάγισσες τα πάχαιναν για να τα φάνε, οι μητριές όταν δεν έβγαζαν το λάδι στις κόρες των συζύγων τους τις σκότωναν με δηλητηριασμένα μήλα, ο Διάβολος ήταν πανταχού παρών και έβραζε τον κόσμο στα καζάνια της κόλασης, ο Θάνατος ερχόταν να εισπράξει αυτά που του χρωστούσαν οι κοινοί θνητοί, το αηδόνι τρυπούσε την καρδιά του στα αγκάθια του λευκού τριαντάφυλλου για να το βάψει κόκκινο και να το χαρίσει ο φοιτητής στην άκαρδη αγαπημένη του, το άγαλμα του πρίγκιπα χάριζε τα διαμάντια και τα σμαράγδια του στους φτωχούς και στο τέλος το έκαιγαν στον κλίβανο γιατί δεν ήταν πια όμορφο, το χελιδόνι που τον βοηθούσε στο θεάρεστο έργο του πέθαινε από το κρύο, κι από κοντά ακολουθούσε το κοριτσάκι με τα σπίρτα που κοκάλωνε από την παγωνιά έξω από τα σπίτια των πλουσίων. Η σύγχυσή μου ολοένα και μεγάλωνε. Όπως ο Χάρι Κλιν, ρωτούσα τη μαμά μου "τι, πώς, και πού και πότε κι όταν κι άμα και γιατί", αλλά ικανοποιητική απάντηση δεν έπαιρνα, άσε που στο τέλος εκνευριζόταν και με αποστόμωνε με ένα "γιατί κλάνει το γατί", προσθέτοντας στις τόσες απορίες μου άλλη μία για τον ρόλο του γατιού στην έκβαση των πραγμάτων (να γιατί κατάβρεχα τις ανυποψίαστες γάτες στο σχολείο).
Με τον καιρό, το άγχος και οι φοβίες μου έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Τα βράδια αρνιόμουν πεισματικά να πάω για ύπνο, σίγουρη πως όταν έκλειναν τα φώτα θα πετάγονταν από τα σκοτάδια όλες οι φρίκες και θα μου ορμούσαν. Όταν οι δικοί μου κατάφερναν, με καλοπιάσματα ή με αγνή γονική βία, να με βάλουν στο κρεβάτι για ύπνο, σαβανωνόμουν με τα σκεπάσματά μου και αγρυπνούσα τρέμοντας ολόκληρη. Άκουγα την ανάσα μου και νόμιζα ότι δίπλα μου καραδοκούσε ο Διάβολος, το παραμικρό τρίξιμο μεταμορφωνόταν σε Τέρας που πλησίαζε ύπουλα για να μου ροκανίσει το πόδι. Ακόμα και τα φυλαχτά που αράδιαζα γύρω από το κρεβάτι για να με προστατεύσουν -χνουδωτά ζωάκια, κούκλες, στρατιωτάκια- μετατρέπονταν σε παραμορφωμένα και αποτρόπαια εξαμβλώματα: όποια αποκρουστική διάσταση δεν κατάφερναν να τους δώσουν το σκοτάδι και οι σκιές την πρόσθετε η φαντασία μου. Δεν νομίζω να υπήρξε άλλο παιδί που να περίμενε με τόση λαχτάρα τον ερχομό της αυγής. Όταν στις χαραμάδες των παντζουριών έφεγγε το πρώτο φως της μέρας, αυτόματα τα βλέφαρά μου βάραιναν και τα μάτια μου έκλειναν. Αμ δε που ησύχαζα όμως! Το κυνηγητό και η αγωνία συνεχίζονταν στα όνειρά μου. Να σου οι γριές κακάσχημες μάγισσες, δώσ' του οι λύκοι με τις αιματοβαμμένες δοντάρες, οι λογής λογής μπαμπούλες και τα διεστραμμένα πλάσματα. Πεταγόμουν από τον ύπνο μου με φωνές και κλάματα, ενώ όλη την υπόλοιπη μέρα περιφερόμουν σαν ζόμπι από τη σωματική και την ψυχική εξάντληση. Με τα πολλά και με τα λίγα, οι γονείς μου αποφάσισαν να ρωτήσουν τον γιατρό. Ο φωτισμένος παθολόγος (για παιδοψυχολόγο ούτε λόγος εκείνη την εποχή) με εξέτασε και έβγαλε το πόρισμα: δεν έπρεπε να με αφήνουν να βλέπω τηλεόραση. Ποτέ, αναγνώστη μου, δεν υπήρξε μεγαλύτερη επιστημονική πλάνη. Για πρώτη φορά στην Ιστορία, η τηλεόραση ήταν αθώα και έφταιγαν τα βιβλία!
Καθώς ο καιρός περνούσε, ηρέμησα. Ή, τουλάχιστον, έτσι φαινόταν. Ο νους και η ψυχή του ανθρώπου λειτουργούν με περίεργους τρόπους και, τελικά, όλος αυτός ο παιδεμός και το βάσανο είχαν ως αποτέλεσμα, στα χρόνια που ακολούθησαν, να αγαπήσω βαθιά τη λογοτεχνία τρόμου και τον αντίστοιχο κινηματογράφο. Οι ειδικοί λένε πως όσοι προσελκύονται από αυτού του είδους τα βιβλία και έργα, ξορκίζουν με αυτό τον τρόπο τους φόβους τους. Ίσως, δεν το ξέρω. Αυτό όμως που ξέρω τώρα πια είναι πως ο Διάβολος έχασε τη δύναμή του και αποκαθηλώθηκε μαζί με τον Θεό, ο Θάνατος βαδίζει στο πλευρό μου από τότε που γεννήθηκα και περιμένει να συμφιλιωθούμε, και πως ο Κακός ο Λύκος που θέλει να με καταβροχθίσει είναι, τελικά, ο ίδιος μου ο εαυτός. Όσο για το περιβόητο τεστ και τα αποτελέσματά του, δεν υπάρχει λόγος να απασχολούν ούτε εμένα ούτε εσένα, αναγνώστη μου. Την επόμενη φορά θα απαντήσω στις ερωτήσεις με λιγότερη ειλικρίνεια. Κάνε και συ το ίδιο.
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Σκούρα τα πράγματα!
Τρίτη, Ιανουαρίου 18, 2005
Διάβασα το χθεσινό σχόλιο (Κοίτα, ρε!) της DiS, και επειδή είμαι κλασικός τύπος "να ΄ταν η ζήλεια ψώρα θα γέμιζε η χώρα" έτρεξα να κάνω το τεστ -το σύντομο, των τριάντα ερωτήσεων. Ιδού τα αποτελέσματα:
Σε φαντάζομαι, αναγνώστη μου, να κουνάς θλιμμένος το κεφάλι σου, να σταυροκοπιέσαι, να φτύνεις τον κόρφο σου και να μουρμουρίζεις, "Μακριά κι αγαπημένοι". Η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα του τεστ προβλημάτισε και μένα την ίδια (επί περίπου τέσσερα λεπτά). Αφού το σκέφτηκα ενδελεχώς (επί περίπου πέντε λεπτά) κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Η λύση -και η ανάλυση- στο επόμενο post!
| Global Personality Test Results |
|
Σταθερότητα (18%): χαμηλή, γεγονός που υποδεικνύει ότι ανησυχείτε υπερβολικά εύκολα, είστε ανασφαλής, συναισθηματική, και αγχώδης. Πειθαρχία (43%): σχετικά χαμηλή, γεγονός που υποδεικνύει ότι είστε, ορισμένες φορές, υπερβολικά ευπροσάρμοστη, τσαπατσούλα, και επιζητάτε τη διασκέδαση σε βάρος της αξιοπιστίας, της επαγγελματικής δεοντολογίας και των μακροπρόθεσμων επιτεύξεων. Εξωστρέφεια (56%): σχετικά υψηλή, γεγονός που υποδεικνύει ότι είστε, ορισμένες φορές, υπερβολικά ομιλητική, κοινωνική, προσηνής και συνεργάσιμη σε βάρος της ανάπτυξης των προσωπικών ενδιαφερόντων και της εσωτερικής σας ταυτότητας. Σουσούμια: τάσεις παράνοιας, οξυθυμία, ανυπομονησία, νευρικότητα, εξάρτηση, ανησυχία, συναισθηματική ευαισθησία, τάσεις μεταμέλειας, κατάθλιψη, προσωπική αμφισβήτηση, τρωτότητα, δυσανεξία στις αλλαγές, προτίμηση για την οργάνωση και απέχθεια για το απρόβλεπτο, καχυποψία, φοβίες, λαχτάρα για προσοχή, αποφυγή ρίσκων, χαμηλός αυτοέλεγχος, υπερβολική ευαισθησία στην κριτική, αποστροφή για την περιπέτεια, δυσκολία στην απόκτηση φίλων, αμυντική στάση, ιδεοληψία, χαμηλή αυτοεκτίμηση. |
Σε φαντάζομαι, αναγνώστη μου, να κουνάς θλιμμένος το κεφάλι σου, να σταυροκοπιέσαι, να φτύνεις τον κόρφο σου και να μουρμουρίζεις, "Μακριά κι αγαπημένοι". Η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα του τεστ προβλημάτισε και μένα την ίδια (επί περίπου τέσσερα λεπτά). Αφού το σκέφτηκα ενδελεχώς (επί περίπου πέντε λεπτά) κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Η λύση -και η ανάλυση- στο επόμενο post!
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέσαι
Κυριακή, Ιανουαρίου 16, 2005
Υποθέτω, αγαπητέ αναγνώστη, πως κάποια στιγμή στη ζωή σου θα άκουσες για τον ψηλό, αρρενωπό ήρωα με το τετράγωνο θεληματικό πιγούνι και τα στιβαρά μπράτσα, που δεν κωλώνει πουθενά, αυτόν που πολύ γλαφυρά ο Έλληνας αποκαλεί "ο γαμώ και δέρνω". Αν, δε, ήσουν γυναίκα, θα γνώριζες μερικές ακόμα λεπτομέρειες, ότι δηλαδή το τετράγωνο θεληματικό πιγούνι συνοδεύεται από αετίσιο βλέμμα, αδρά ζυγωματικά, μύτη ρωμαίου ευπατρίδη, αποφασιστικό στόμα, αδιόρατη ουλή στο μάγουλο, και πως ο κάτοχός του κάνει τα γόνατα της ηρωίδας -που στα τριάντα της συνήθως είναι ακόμα παρθένα- να λύνονται. Βέβαια μια γυναίκα δεν θα παραδεχόταν ποτέ ότι διαβάζει τέτοια βδελυρά αναγνώσματα. Συνήθως όλες ισχυρίζονται ότι έπεσε ένα στα χέρια τους όταν ήταν στα δεκάξι. Το πώς γίνεται στη χώρα μας να βγαίνουν γύρω στα είκοσι ρομάντζα τον μήνα και να πουλάνε τρελά είναι άλλη ιστορία -που τη βάζω στην άκρη και συνεχίζω.
Από τότε που εγώ ήμουν στα δεκάξι, και που στα ράφια της βιβλιοθήκης μου ανάμεσα στα βιβλία της Άντζελα Ντέιβις, της Άνια Μέιλενμπελτ και της Λιλής Ζωγράφου υπήρχαν σφηνωμένα το "Πικρή, ξινή μου αγάπη" και το "Καλωσόρισες έρωτα με τα κρίνα στα χέρια" (ου να χαθώ, να χαθώ!), ο ήρωας των ρομάντζων άλλαξε λιγάκι -πλέον δεν είναι απαραίτητα πλούσιος επιχειρηματίας ή αλαζονικός αριστοκράτης με κάστρα στη Σκοτία και κότερο (πάμε μια βόλτα;)- ενώ η ηρωίδα απελευθερώθηκε και ανακάλυψε το γλυκό μυστήριο της ζωής πολύ νωρίτερα από τα τριάντα της.
Τα πράγματα έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε σκηνές όπως εκείνη στο Damage με τον Τζέρεμι Άιρονς και τη Ζιλιέτ Μπινός κρεμασμένη από το κουρτινόξυλο για να επέλθει ο πολυπόθητος οργασμός ωχριούν μπροστά στη φαντασία των συγγραφέων των ρομάντζων. Για να καταλάβεις, αναγνώστη, τι εννοώ, διάβασε το παρακάτω απόσπασμα, όπου περιγράφεται η συνεύρεση των ηρώων πάνω σε ένα άλογο -κατά το "καβάλα παν' στην εκκλησιά, καβάλανε προσκυνάνε". Για να νιώσεις σαν στο σπίτι σου έχω αντικαταστήσει τα αρχικά, αμερικανικά ονόματα των ηρώων και του αλόγου με ελληνικά.
"Ένα βογκητό του ξέφυγε καθώς η Μαριγούλα έσυρε τα δάχτυλά της στο μπροστινό μέρος του παντελονιού του κι έπειτα ξεκούμπωσε αργά τα κουμπιά. Η αίσθηση του καυτού αέρα της ερήμου πάνω στην ευαίσθητη επιδερμίδα του ανδρισμού του έβαλε φωτιά στο αίμα του. Όταν ελευθερώθηκε τελείως, έπιασε τη Μαριγούλα από τους γλουτούς και την τράβηξε πάνω του, με το βλέμμα του στυλωμένο στο δικό της, αναζητώντας ένα ίχνος που θα έδειχνε ότι ίσως είχε αλλάξει γνώμη.
Έπειτα, για πρώτη φορά στη ζωή του, ένιωσε την αγνή, στιλπνή ζεστασιά μιας γυναίκας να τον περιβάλλει. Αισθάνθηκε τη Μαριγούλα να τον τραβάει μέσα της, χωρίς να τους χωρίζει τίποτε. Έκλεισε τα μάτια του για να απολαύσει τη στιγμή. Η Μαριγούλα ήταν ο παράδεισός του. Το ρίγος της τον έκανε να καταλάβει ότι κι εκείνη ήταν συνεπαρμένη. Καθώς η Μαριγούλα ισορρόπησε πάνω του, ο Θρασύβουλος της ξεκούμπωσε την μπλούζα, την έσπρωξε πίσω στους ώμους της και κοίταξε τα απαλά στήθη της που πρόβαλλαν από το σουτιέν της. Τα χάιδεψε και τα έκλεισε στις παλάμες του.
Η Μαριγούλα τον τράβηξε μέσα της ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο, κι εκείνος την άρπαξε από τους γοφούς, την ανασήκωσε κι έσπρωξε προς τα πάνω, ανασαίνοντας κοφτά. Ο Ντορής χλιμίντρισε σιγανά, αλλά ο Θρασύβουλος ήταν πολύ μακριά για να σκεφτεί το άλογο. Η Μαριγούλα τύλιξε τα μπράτσα της γύρω από τον λαιμό του σαν να κρατιόταν από την ίδια τη ζωή. Τότε ο Θρασύβουλος ένιωσε την κορύφωσή της να πλησιάζει. Το στομάχι της ρίγησε, η σάρκα της σφίχτηκε γύρω του και μια στιγμή αργότερα την ακολούθησε κι εκείνος..."
Άξιος, άξιος!
Υπάρχουν άρλεκιν για όλα τα γούστα: ρομαντικά, πολύ ρομαντικά, σούπερ ρομαντικά, ιατρικά, ιστορικά, παθιάρικα, φαντασίας, μυστηρίου, χιουμοριστικά, περιπετειώδη, αστυνομικά, και last but not least... χριστιανικά. Βέβαια, αυτά δεν μεταφράζονται ακόμα στην Ελλάδα αλλά, όπως πάνε τα πράγματα, καλομελέτα κι έρχονται (ελπίζω να έχω πεθάνει μέχρι τότε).
Σε αυτά, σύμφωνα με τις οδηγίες συγγραφής που δίνονται στην επίσημη σελίδα των Άρλεκιν, οι ήρωες δεν πρέπει να κάνουν έρωτα αν δεν είναι παντρεμένοι. Ακόμα κι όταν είναι παντρεμένοι όμως το σεξ πρέπει απλώς να υπονοείται. Τα φιλιά και τα αγκαλιάσματα πρέπει να δίνουν έμφαση στη συναισθηματική τρυφερότητα και όχι στη σεξουαλική επιθυμία. Οι ηρωίδες μπορεί να μπλέκουν σε αμφισβητήσιμες καταστάσεις, όμως είναι καλές γυναίκες που τελικά παίρνουν τις σωστές αποφάσεις. Οι ιστορίες πρέπει να ψυχαγωγούν και να προάγουν τις ισχυρές αξίες της ζωής. Πρέπει, όπως γράφει η σελίδα, "να μοιάζουν με την ίδια την ζωή -αλλά να έχουν την κατάλληλη κατάληξη την κατάλληλη στιγμή".
Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται λέξεις όπως "πόθος" και "λαχτάρα", όπως επίσης δεν πρέπει να αναφέρονται συγκεκριμένα σημεία του σώματος (μάντεψε ποια) ή η γύμνια. Απαγορεύονται αυστηρώς και διά ροπάλου η βωμολοχία, τα παραφυσικά στοιχεία, ο τρόμος, η βία, ο χορός, η κατανάλωση αλκοόλ, η χαρτοπαιξία, τα τυχερά παιχνίδια γενικώς, ο εορτασμός του Halloween, και η μαγεία. Επίσης οι χριστιανοί ήρωες δεν πρέπει να λένε ψέματα ή να εξαπατούν τους άλλους (όσοι δεν είναι χριστιανοί μάλλον είναι φύσει ψεύτες και απατεώνες) εκτός αν είναι θέμα ζωής και θανάτου, αλλά και πάλι πρέπει να δοθεί η άδεια του εκδότη. Τα προβλήματα δεν πρέπει να λύνονται με θεία παρέμβαση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη σελίδα, δεν μπορεί να εμφανιστεί άγγελος Κυρίου για να σώσει την κατάσταση. Εμ, βέβαια, γιατί όπως λέμε κι εμείς: -Άγιε Νικόλα, βόηθα με... -Κούνα κι εσύ το χέρι σου. Οι ιστορίες μπορούν να διαδραματίζονται οπουδήποτε στον κόσμο, αλλά οι ήρωες πρέπει να είναι Βορειοαμερικανοί. Στο τέλος του βιβλίου δε, πρέπει να είναι πιστοί και μέλη κάποιας ενορίας.
Έπειτα απ΄όλα αυτά αναρωτιέμαι τι μένει να γράψει κανείς σε ένα ρομάντζο για να ψυχαγωγήσει, αλλά και να περάσει νοήματα. Αν δεν υπάρξει πειρασμός, πώς μπορείς να αγιάσεις; (Στην περίπτωση που το θέλεις, εννοείται). Μήπως ξέρεις, αναγνώστη μου, αν έχει blog η κυρία Λουκά;
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Ζωγράφε μου, ζωγράφε μου...
Παρασκευή, Ιανουαρίου 14, 2005
Έμαθα που λες, αγαπητέ μου αναγνώστη, να διαβάζω προτού πάω σχολείο, γύρω στα τέσσερα και μισό, γιατί η μάνα μου, που τώρα πια είχε να φροντίσει το καινούριο μωρό, τον αδερφό μου, κάπως έπρεπε να με ξεφορτωθεί για να ανασάνει λιγάκι. Τηλεόραση δεν είχαμε ακόμα για να με στήσει μπροστά στην οθόνη. Εξάλλου, και να είχαμε, τι να έβλεπα; To "Οι Ουρανοί είναι δικοί μας"; Τι να κάνει, τι να κάνει, αντί να κάθεται να μου διαβάζει εκείνη τα παραμύθια -με τα οποία ξετρελαινόμουν-, με έμαθε να τα διαβάζω μόνη μου. Απόκτησα έτσι μια άνεση στην ανάγνωση που, όπως θα δεις παρακάτω, είχε καταστροφικά αποτελέσματα για μένα, το οικοσύστημα και το στενό οικογενειακό και συγγενικό μου περιβάλλον.
Όταν πήγα σχολείο λοιπόν, κι επειδή το παιδαγωγικό σύστημα της εποχής προ λάσπης -δηλαδή τότε που ήμουν εγώ πρωτάκι- ήταν μάλλον οπισθοδρομικό, η δασκάλα, θεωρώντας ότι ενοχλούσα τα άλλα παιδιά με τις προχωρημένες γνώσεις μου, με έβγαζε από την τάξη και με έστελνε να περιφέρομαι στους διαδρόμους και στο προαύλιο, όπου έκανα διάφορες αηδίες: παρίστανα τον αγαπημένο μου ήρωα, τον Χοκ Φιν, να ψαρεύει γατόψαρα, ανοιγόκλεινα τις βρύσες σαν αφιονισμένη, κυνηγούσα με χούφτες γεμάτες νερό τις γάτες που είχαν την ατυχή έμπνευση να κάνουν ένα πέρασμα από το σχολείο. Το αποτέλεσμα, όπως καταλαβαίνεις, ήταν να γίνω χειρότερος διάολος από όσο ήδη ήμουν, η πανίδα της περιοχής να ξενιτευτεί, οι δε συμμαθητές μου να με αντιπαθήσουν σφόδρα -γιατί ήμουν έξω ενώ εκείνοι ήταν μέσα- και να με εξοστρακίσουν.
Μια μέρα, λοιπόν, μας πήγαν εκδρομή στο άλσος της Νέας Σμύρνης. Συνήθως πηγαίναμε στον λόφο της Ζωοδόχου Πηγής, απέναντι από το σχολείο, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι η εκδρομή στο άλσος ήταν για μένα κάτι σαν εξερευνητική αποστολή στη Γη του Πυρός -που τότε δεν τη γνώριζα. Ένα σου λέω: αφηνίασα. Αφού κάλπασα σε όλο το άλσος, πείραξα ό,τι μπορούσε να πειραχτεί, κυνήγησα ξανά μανά τις γάτες (που διαπίστωσαν ότι η Νέα Σμύρνη δεν ήταν αρκετά μακριά από το σχολείο του Χοκ Φιν), κάθησα αποκαμωμένη σε ένα παγκάκι. Και τι βλέπω; Σκαλισμένο πάνω στην πράσινη μπογιά ένα ωραίο ποίημα. Το απομνημόνευσα στο πι και φι και δεν έβλεπα την ώρα να πάω στο σπίτι να το απαγγείλω. Ήρθε η ευλογημένη ώρα, σχολάσαμε, πέρασε ο παππούς, με πήρε από το σχολείο, καθήσαμε να φάμε όλοι μαζί και κάποια στιγμή τελειώσαμε. Επιτέλους είχε φτάσει η ώρα του θριάμβου.
"Παππού, παππού, έμαθα ένα ποίημα σήμερα!"
"Μπράβο, παιδάκι μου. Για πες το μας".
"Ζωγράφε μου, ζωγράφε μου, με τα πολλά μολύβια, ζωγράφισέ μου το καυλί και κλάσε μου τ΄αρχίδια!"
Παγωμάρα, αμηχανία, βαθύς ζόφος στο οικογενειακό τραπέζι. Έλα όμως που δεν ήθελαν να υποψιαστώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί ήξεραν ότι θα άρχιζα τις ερωτήσεις. Ακολούθησαν κάμποσα βιασμένα "μπράβο, μπράβο", και μετά η κουβέντα άλλαξε. Όμως εγώ δεν είχα μείνει ικανοποιημένη από την υποδοχή του ποιητικού μου οίστρου. Πήγα λοιπόν στο τηλέφωνο, άρπαξα την ατζέντα, πήρα όλους τους συγγενείς και φίλους και τους απάγγειλα το Ποίημα. Φαντάζεσαι, αναγνώστη μου, να είχα συγγενή τον Ακρίδα ή τον Χριστόδουλο; Μέχρι εσχάτης γενεάς θα κατάτρυχαν οι αφορισμοί το σόι μου. Γι΄ αυτό σου λέω. Μη μάθεις στο παιδί σου γράμματα προτού πάει στο σχολείο. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν φυσιολογικά...
Όταν πήγα σχολείο λοιπόν, κι επειδή το παιδαγωγικό σύστημα της εποχής προ λάσπης -δηλαδή τότε που ήμουν εγώ πρωτάκι- ήταν μάλλον οπισθοδρομικό, η δασκάλα, θεωρώντας ότι ενοχλούσα τα άλλα παιδιά με τις προχωρημένες γνώσεις μου, με έβγαζε από την τάξη και με έστελνε να περιφέρομαι στους διαδρόμους και στο προαύλιο, όπου έκανα διάφορες αηδίες: παρίστανα τον αγαπημένο μου ήρωα, τον Χοκ Φιν, να ψαρεύει γατόψαρα, ανοιγόκλεινα τις βρύσες σαν αφιονισμένη, κυνηγούσα με χούφτες γεμάτες νερό τις γάτες που είχαν την ατυχή έμπνευση να κάνουν ένα πέρασμα από το σχολείο. Το αποτέλεσμα, όπως καταλαβαίνεις, ήταν να γίνω χειρότερος διάολος από όσο ήδη ήμουν, η πανίδα της περιοχής να ξενιτευτεί, οι δε συμμαθητές μου να με αντιπαθήσουν σφόδρα -γιατί ήμουν έξω ενώ εκείνοι ήταν μέσα- και να με εξοστρακίσουν.
Μια μέρα, λοιπόν, μας πήγαν εκδρομή στο άλσος της Νέας Σμύρνης. Συνήθως πηγαίναμε στον λόφο της Ζωοδόχου Πηγής, απέναντι από το σχολείο, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι η εκδρομή στο άλσος ήταν για μένα κάτι σαν εξερευνητική αποστολή στη Γη του Πυρός -που τότε δεν τη γνώριζα. Ένα σου λέω: αφηνίασα. Αφού κάλπασα σε όλο το άλσος, πείραξα ό,τι μπορούσε να πειραχτεί, κυνήγησα ξανά μανά τις γάτες (που διαπίστωσαν ότι η Νέα Σμύρνη δεν ήταν αρκετά μακριά από το σχολείο του Χοκ Φιν), κάθησα αποκαμωμένη σε ένα παγκάκι. Και τι βλέπω; Σκαλισμένο πάνω στην πράσινη μπογιά ένα ωραίο ποίημα. Το απομνημόνευσα στο πι και φι και δεν έβλεπα την ώρα να πάω στο σπίτι να το απαγγείλω. Ήρθε η ευλογημένη ώρα, σχολάσαμε, πέρασε ο παππούς, με πήρε από το σχολείο, καθήσαμε να φάμε όλοι μαζί και κάποια στιγμή τελειώσαμε. Επιτέλους είχε φτάσει η ώρα του θριάμβου.
"Παππού, παππού, έμαθα ένα ποίημα σήμερα!"
"Μπράβο, παιδάκι μου. Για πες το μας".
"Ζωγράφε μου, ζωγράφε μου, με τα πολλά μολύβια, ζωγράφισέ μου το καυλί και κλάσε μου τ΄αρχίδια!"
Παγωμάρα, αμηχανία, βαθύς ζόφος στο οικογενειακό τραπέζι. Έλα όμως που δεν ήθελαν να υποψιαστώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί ήξεραν ότι θα άρχιζα τις ερωτήσεις. Ακολούθησαν κάμποσα βιασμένα "μπράβο, μπράβο", και μετά η κουβέντα άλλαξε. Όμως εγώ δεν είχα μείνει ικανοποιημένη από την υποδοχή του ποιητικού μου οίστρου. Πήγα λοιπόν στο τηλέφωνο, άρπαξα την ατζέντα, πήρα όλους τους συγγενείς και φίλους και τους απάγγειλα το Ποίημα. Φαντάζεσαι, αναγνώστη μου, να είχα συγγενή τον Ακρίδα ή τον Χριστόδουλο; Μέχρι εσχάτης γενεάς θα κατάτρυχαν οι αφορισμοί το σόι μου. Γι΄ αυτό σου λέω. Μη μάθεις στο παιδί σου γράμματα προτού πάει στο σχολείο. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν φυσιολογικά...
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Η πειρατεία τονώνει τη μουσική
Πέμπτη, Ιανουαρίου 13, 2005
Ένα χάραμα που έπλεα με τον Ιπτάμενο Ολλανδό (δηλαδή το DC++) στα μαύρα νερά της πειρατείας, έπεσα πάνω σ' ένα σεντούκι. Τιτλοφορείται "Η Αγωγή του Πολίτου", ανήκει στον Θόδωρο Αναστασίου -τον οποίο ουδέποτε είχα ξανακούσει-, και περιέχει μαργαριτάρια όπως το "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών". Αγόρασε το σιντί, αξίζει τον κόπο.
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Χτες το βράδυ ονειρεύτηκα τη χούντα
και φοβήθηκα πως έφταιγε η φούντα.
Μα και τώρα που στον ήλιο ξεδιπλώθηκα ο φτωχός
στο γκρίζο παρελθόν μου τριγυρνάω συνεχώς.
Και στη μνήμη μου φυτρώσανε και πάλι
οι τσολιάδες και η ορθόδοξη κραιπάλη,
και ξανάγινα μικρούλι ελληνόπουλο
κι όλοι μοιάζανε στον Γιώργο Παπαδόπουλο.
Όχι εκείνον που μας φτιάχνει τα μπισκότα,
μα στον άλλον που μας άλλαξε τα φώτα.
Και δεν μου 'φταναν οι μνήμες με τον φοίνικα,
να σου δίπλα και τα ράσα τα τσαχπίνικα,
που φωνάζανε να μείνει στην ταυτότητα
των Ελλήνων η ορθόδοξη ποιότητα.
Κάποιοι μάλιστα πιστοί από μια πτέρυγα
μου πετούσαν θυμιατά και εξαπτέρυγα,
και ουρλιάζαν λες και είχαν επινίκια,
ψαλμωδίες, προσευχές και απολυτίκια.
Και η τσίκνα του ψηλού ιερατείου
είχε φτάσει Πεσματζόγλου και Σταδίου.
Μ' αναστάτωσε πολύ αυτό το όνειρο
και με έκανε πολίτη κουτοπόνηρο,
και φυσάω το γιαούρτι αφού κάηκα στον χυλό,
και φοβάμαι να πιστέψω στον ορθόδοξο θεό.
Αν τολμήσεις τη γνώμη σου να πεις
σαν τον Ύψιστο και συ θα σταυρωθείς.
Μια ταυτότητα σου βάζει στο τσεπάκι το μικρό,
και σε κάνει με το ζόρι η πατρίδα χριστιανό.
Η Ελλάδα πήρε όλα τα βραβεία
στην ωμή τη φανατίλα και στην βία.
Σαν γενίτσαροι φωνάζουν οι ορθόδοξοι πιστοί
και αλίμονο σ' εκείνον που μπροστά τους θα σταθεί.
Άμα είσαι βουδιστής ή προτεστάντης
είσαι σίγουρα εχθρός και συκοφάντης.
Κι αν δηλώσεις, φιλαράκο, ανεξίθρησκος
στα κατάστιχα τα μαύρα είσαι ο δύστυχος.
Θα στην πέσει ο σεβάσμιος πατριάρχης
και γωνιά για να σταθείς καμιά δεν θα 'χεις.
Είναι έγκλημα και θέλει τιμωρία
να αρνείσαι την ορθόδοξη θρησκεία.
Πρέπει να'σαι μουσουλμάνος ή εβραίος
ή ο δράκος ο φρικτός, ο πειναλέος.
Μα το πείσμα του αρχιεπίσκοπου με πείθει
και ό,τι είπα το πετάω βαθιά στη λήθη.
Έναν όρο μοναχά θέλω να βάλω και εγώ
κι άμα γίνει θα πιστέψω στον ορθόδοξο θεό.
Και θα γίνω χριστιανός και μονομάχος
όταν όλοι οι παπάδες χάσουν πάχος.
Και δεν λέω τους μικρούς τους φουκαράδες,
μα τους άλλους, της θρησκείας τους γαλονάδες.
Που τα ρούχα τα χρυσά τους αν χαρίσουν
οι φτωχοί θα φαν ψωμάκι και θα ζήσουν.
Η Ελλάδα πήρε όλα τα βραβεία
στην ωμή τη φανατίλα και στην βία.
Και αλίμονο αν τολμήσεις τη γνώμη σου να πεις,
στο βουνό για διακοπές θα ετοιμαστείς.
Η Ελλάδα είναι μόνο των ελλήνων χριστιανών,
για τους άλλους ετοιμάστε Γολγοθά κι έναν σταυρό.
Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα τη χούντα,
και τσολιάδες με τσαρούχια και με φούντα.
Κι όλο έβλεπα στον ύπνο τού μεσαίωνα τον γιο,
που την άγνοια έχει μάνα και μπαμπά τον φασισμό.
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Χτες το βράδυ ονειρεύτηκα τη χούντα
και φοβήθηκα πως έφταιγε η φούντα.
Μα και τώρα που στον ήλιο ξεδιπλώθηκα ο φτωχός
στο γκρίζο παρελθόν μου τριγυρνάω συνεχώς.
Και στη μνήμη μου φυτρώσανε και πάλι
οι τσολιάδες και η ορθόδοξη κραιπάλη,
και ξανάγινα μικρούλι ελληνόπουλο
κι όλοι μοιάζανε στον Γιώργο Παπαδόπουλο.
Όχι εκείνον που μας φτιάχνει τα μπισκότα,
μα στον άλλον που μας άλλαξε τα φώτα.
Και δεν μου 'φταναν οι μνήμες με τον φοίνικα,
να σου δίπλα και τα ράσα τα τσαχπίνικα,
που φωνάζανε να μείνει στην ταυτότητα
των Ελλήνων η ορθόδοξη ποιότητα.
Κάποιοι μάλιστα πιστοί από μια πτέρυγα
μου πετούσαν θυμιατά και εξαπτέρυγα,
και ουρλιάζαν λες και είχαν επινίκια,
ψαλμωδίες, προσευχές και απολυτίκια.
Και η τσίκνα του ψηλού ιερατείου
είχε φτάσει Πεσματζόγλου και Σταδίου.
Μ' αναστάτωσε πολύ αυτό το όνειρο
και με έκανε πολίτη κουτοπόνηρο,
και φυσάω το γιαούρτι αφού κάηκα στον χυλό,
και φοβάμαι να πιστέψω στον ορθόδοξο θεό.
Αν τολμήσεις τη γνώμη σου να πεις
σαν τον Ύψιστο και συ θα σταυρωθείς.
Μια ταυτότητα σου βάζει στο τσεπάκι το μικρό,
και σε κάνει με το ζόρι η πατρίδα χριστιανό.
Η Ελλάδα πήρε όλα τα βραβεία
στην ωμή τη φανατίλα και στην βία.
Σαν γενίτσαροι φωνάζουν οι ορθόδοξοι πιστοί
και αλίμονο σ' εκείνον που μπροστά τους θα σταθεί.
Άμα είσαι βουδιστής ή προτεστάντης
είσαι σίγουρα εχθρός και συκοφάντης.
Κι αν δηλώσεις, φιλαράκο, ανεξίθρησκος
στα κατάστιχα τα μαύρα είσαι ο δύστυχος.
Θα στην πέσει ο σεβάσμιος πατριάρχης
και γωνιά για να σταθείς καμιά δεν θα 'χεις.
Είναι έγκλημα και θέλει τιμωρία
να αρνείσαι την ορθόδοξη θρησκεία.
Πρέπει να'σαι μουσουλμάνος ή εβραίος
ή ο δράκος ο φρικτός, ο πειναλέος.
Μα το πείσμα του αρχιεπίσκοπου με πείθει
και ό,τι είπα το πετάω βαθιά στη λήθη.
Έναν όρο μοναχά θέλω να βάλω και εγώ
κι άμα γίνει θα πιστέψω στον ορθόδοξο θεό.
Και θα γίνω χριστιανός και μονομάχος
όταν όλοι οι παπάδες χάσουν πάχος.
Και δεν λέω τους μικρούς τους φουκαράδες,
μα τους άλλους, της θρησκείας τους γαλονάδες.
Που τα ρούχα τα χρυσά τους αν χαρίσουν
οι φτωχοί θα φαν ψωμάκι και θα ζήσουν.
Η Ελλάδα πήρε όλα τα βραβεία
στην ωμή τη φανατίλα και στην βία.
Και αλίμονο αν τολμήσεις τη γνώμη σου να πεις,
στο βουνό για διακοπές θα ετοιμαστείς.
Η Ελλάδα είναι μόνο των ελλήνων χριστιανών,
για τους άλλους ετοιμάστε Γολγοθά κι έναν σταυρό.
Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα τη χούντα,
και τσολιάδες με τσαρούχια και με φούντα.
Κι όλο έβλεπα στον ύπνο τού μεσαίωνα τον γιο,
που την άγνοια έχει μάνα και μπαμπά τον φασισμό.
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
Καλά Σαράντα!
Τετάρτη, Ιανουαρίου 12, 2005
Σήμερα κλείνω τα σαράντα. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να αρχίσω ψυχοθεραπεία. Επειδή όμως μου πέφτει λίγο βαριά στο πορτοφόλι, προτίμησα να ξεκινήσω ένα blog. Άντε, με το καλό!
Kι άλλο, κι άλλο!
| έκραξε Η Κουρούνα |
|
- << Αρχή
- Εδώ που είμαι θα ΄ρθεις
- Στις τρεις το απόγευμα
- Τα χανάμι και οι φλεγόμενες κερασιές
- Άλλος για τον παράδεισο;
- Η ανάσα σας μου κόβει τον αέρα
- Λαίδη Τσάτερλι καλεί Ταρατατά - 1
- Ένας Εβραίος στο τραπέζι μας
- Sexual healing
- Μικρό εορταστικό
- Τα μακαρόνια λάσπωσαν - 1
- Τα μακαρόνια λάσπωσαν - 2
- Τα μακαρόνια λάσπωσαν - 3
- The things we do for love
- Πουρπούρ
- Παλπ Φίκσιον
- Μου ΄ρχεται να κάνω νάζα...
- Survival kit
- Κυριακή πρωί στην Πλ.Αμερικής
- Φθινοπωρινή μελαγχολία
- Ολική επαναφορά
- I put a spell on you
- Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα
- Πάνω απ΄όλα η υγεία
- Hellhound on my tail - Α΄
- Hellhound on my tail - B΄
- Hellhound on my tail - Γ΄
- Μια ωραία πεταλούδα
- Τhere is no business like show-business
- Θες, καλόγερε, γυναίκα;
- Σεξουαλική αγωγή
- Ζωγράφε μου, ζωγράφε μου
- Ρωμαίος
- To πατουσάκι της γάτας είναι το πιο τρυφερό ...
- Tι ωραία που βγάζουν στα ρομάντζα τα σουτιέν κ...
- Δούλευα κάποτε σε ένα κατάστημα υδραυλικών στην Π...
- Ανάσταση νεκρών
- Γάτες - Κουρούνα σημειώσατε 1
- Αναχώρηση
- ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ
- Aπογραφή πληθυσμού
- 15.2.2011
- Ιανουαρίου 2005
- Φεβρουαρίου 2005
- Μαρτίου 2005
- Απριλίου 2005
- Μαΐου 2005
- Ιουνίου 2005
- Ιουλίου 2005
- Αυγούστου 2005
- Σεπτεμβρίου 2005
- Οκτωβρίου 2005
- Νοεμβρίου 2005
- Δεκεμβρίου 2005
- Ιανουαρίου 2006
- Φεβρουαρίου 2006
- Μαρτίου 2006
- Απριλίου 2006
- Μαΐου 2006
- Ιουνίου 2006
- Σεπτεμβρίου 2006
- Οκτωβρίου 2006
- Νοεμβρίου 2006
- Δεκεμβρίου 2006
- Ιανουαρίου 2007
- Φεβρουαρίου 2007
- Μαρτίου 2007
- Απριλίου 2007
- Μαΐου 2007
- Ιουνίου 2007
- Ιουλίου 2007
- Αυγούστου 2007
- Σεπτεμβρίου 2007
- Οκτωβρίου 2007
- Νοεμβρίου 2007
- Δεκεμβρίου 2007
- Ιανουαρίου 2008
- Μαρτίου 2008
- Μαΐου 2008
- Ιουνίου 2008
- Οκτωβρίου 2008
- Δεκεμβρίου 2008
- Φεβρουαρίου 2009
- Μαΐου 2010
- Ιουνίου 2010
- Αυγούστου 2010
- Σεπτεμβρίου 2010
- Νοεμβρίου 2010
- Δεκεμβρίου 2010
- Φεβρουαρίου 2011
- Μαΐου 2011
- Ιουνίου 2011
- Οκτωβρίου 2011
- Νοεμβρίου 2011
- Οκτωβρίου 2012
- Αδερφή
- Δις ιζ ε blog
- Violent Unknown Event
- Ο σχιζοφρενής εξωγήινος καλχαρίας
- Απίστευτα δρώμενα
- Τύπος νυχτερινός
- Bewley Brothers
- Ou Ming
- Λολίτα
- Λιανοκλάδι
- Dangerous Kitchen
- [This page cannot be displayed]
- The Big Nowhere
- Mirandolina
- Music for a better living
- Το μπλογκ του Mersault
- Αστέρης Μασούρας
- Nonsense Madrigals
- Xwros_ok
- The story so far...
- Lost
- Woman in this city
- Αθεόφοβος
- Αθήναιου Βορβορυγμοί
- Ακίνδυνος
- Αλχημιστής
- Αμβρόσιος
- Αμπελοφιλοσοφίες
- Ανάδελφος
- Ανεμομαζώματα
- Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια
- Απέραντο γαλάζιο
- Αραχτός
- Αρκούδος
- Ασάρωτος οίκος
- Αστραδενή
- Αυτά που λες, Μαρία
- Αφήστε με να ολοκληρώσω!!!!
- Βαριέμαι που ζω
- Βαρόμετρο
- Βιβλία και ξερό ψωμί
- Βιβλιογνώμες
- Βιβλιοκαφέ
- Γεώργιος Χοιροβοσκός
- Γιαγιά Duck
- Γιάννης Η. Χάρης
- Γιουτζίν
- Γιώργος Ιορδάνου
- Γιώργος Στρατής
- Γλωσσογραφίες
- Γουρούνα
- Γυφτάκι
- Δε βλέπω τίποτα
- 17 seconds
- Διάστιχο
- Διαταραχές
- Έγινε το αύριο πάλι χθες
- Έγκλημα και Τιμωρία
- Εδώ Βερολίνο
- Ελεύθερος σκοπευτής
- Ελληνικό Metablogging
- ΕΤ-αζέρα Σκέψεων
- Η γωνιά του κυνικού
- Η κλειδαρότρυπα
- Ηλιοτρόπιο
- Η καλύβα ψηλά στο βουνό
- Η μαύρη γάτα
- Ημίαιμος
- Θέλω να αγοράσω έπιπλα
- Θείο βρέφος
- Ι.Π.Πότης
- Ιστολόγιο
- Ιφιμέδεια
- Κόκκινο μπαλόνι
- Κουτσούκος Κώστας (Bees.gr)
- Κυκλάμινο του βουνού
- Λαπούτα
- Λάσπη στ΄ αστέρια
- Λεμόνι δίχως όνειρα
- Λιανοκλάδι
- Λοξίας
- Μαγειροτσουκαλιάσματα
- Μαργαριταρένια
- Μαύρος Γάτος
- Μαύρο Πρόβατο
- Μην ξεχάσω να ξυπνήσω
- Μια παρέα
- Μις του Νου
- Μούτρα
- Μύθοι και θρύλοι
- Νοοτροπία
- Ντεμοντέ (ex fufutos)
- Ντερλικατέσσεν
- Νυχτομαγειρέματα
- Ξανά ξανθιά
- Ο γάτος του Τσεσάιρ
- Οίστρος
- Όλα στα κάρβουνα
- Όνειρα γλυκά
- Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα
- Παράλληλα
- Παραμύθια χωρίς νόημα
- Παραφωνιάδες
- Περαστικός
- Περιανεμωνυδατωνολογώντας
- Πιτσιρίκος
- Πρέζα ΤV
- Πρόβατος
- Πρόσωπα
- Πρόχειρο
- Ροΐδη Εμμονές
- ΣεΞπΥρ
- Σκουπίζοντας στην έρημο
- Σταυρούλα Σκαλίδη
- Στη (μ)pooka του κανονιού
- Στερεοφωνικά και μαρμελάδες
- Στο πιεστήριο
- Συνήθης ύποπτη
- Τα φαινόμενα απατούν
- Το απέναντι πεζοδρόμιο
- Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα
- Το Prits
- Το χημείο του παρακράτους
- Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε;
- Φιλαλήθης
- Φιλοξενείο
- Φυσικά, τελείως φυσικά
- Φώτης
- Φωτόσπαθο
- Χαρτοπόντικας
- Χλωροφύλλη
- I'd live in Athens
- Aggelos-x-Aggelos
- Alexis Stamatis
- Allu Fun Marx
- Alombar42
- Anatomy of Melancholy
- Asaph's Weblog
- Aspripetraxexaspri
- Athena
- Beniamin η δωδέκατη
- Bewley Brothers
- Big Fat Opinion - (sic)
- Blogometro
- Blues withe the healer
- Breathe
- BusinessWriter
- Butterfly
- Capillus Vulvae Navem Trahit
- Carpe Diem!
- CineBlog
- Coffee at Charlie's
- Cold Bitch
- Comfortably numb
- Crazy Bubbles
- Crazy Monkey
- Daily Madness
- Days with rain and questions
- Digital-era
- Dogblogger's blog
- Don to Earth
- Don't Kiss the Frog
- Dreams and the city
- Ducktales
- e-Epiloges
- Eggs.in.art
- Elkosmas
- Emptyland
- Existence's a fuzzy bulesque
- FunEL βαρύ πακέτο
- Gloria Mundi
- Glossed by affection
- Greek Gay Lolita
- Head Injury Theater
- Home Sweet Home
- Houli-v
- Hungry for life
- I am Behemoth
- Jungle Report
- Katerina's Diary
- Kathimerinopita
- Keimeno
- Ki(a)notopies
- KRATIMOKATAVASMA
- Kyrallina
- La Condition Humaine
- Last Dance with Mary
- L'esprit de l'escalier
- Les soucis graves
- Lida's Weblog
- L'image fantome
- Little Shots of Happiness
- Loucretia's
- Maelstrom
- Magica de Spell is cooking
- ManifestoGR
- Marialena's Moments
- Maria Velliou
- Marie Meier
- Mavridalia
- Mindstripper
- NetPen
- NickTheCreek
- NIEMANDSROSE
- Night Train
- Non Private Life
- OHM
- Old Boy
- Psarog
- PostSecret
- Ruminate
- Sadie's world
- Scabbing
- Screenwriting Blog
- Sex, ψέματα και αερολογίες
- Shine On You, Crazy Diamond
- ShitSite
- Single Mamma
- Spider Tale
- Spider's Web
- Sraosha - Rakasha
- Stories of the city...
- Suigenerisav
- Summertime Stories
- Swimming Around
- Tabula Rasa
- Tender is the night
- The highest tide
- The McManus Diaries
- The McManus Sessions
- The Reality Tape
- The6milliondollarblog
- Ths_ellinidas
- (through static)
- Till: The Blog
- Troll-Blog
- Tsouzei alla mou aresei
- Vangelakas
- Vjay's club
- Vita moderna
- Unique Fish
- We are not gay, we are outraged
- Wrathchild
- X-Psilikatzoy
- Zpiderland
Κείμενα
Η Κουρούνα σε βιβλίο
Αγουρίδες
Περσινά ξινά σταφύλια
Τρόμος πάνω από την πόλη
Η φύση ψιθυρίζει
Ένα blog για το ελληνικό βιβλίο (R.I.P)
Η ισχύς εν τη ενώσει
Blogs
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Υ
Φ
Χ
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
R
S
T
V
U
W
X
Z
Κάποτε στη μπλογκόσφαιρα...
Meta
Διάφορα
This is a FunEL-friendly site!
| Blog: |
| Η ΚΟΥΡΟΥΝΑ |
Topics: |